VG á tímamótum 1. október 2009 05:30 Fátt bendir til annars en að ríkisstjórnin lifi af brotthvarf Ögmundar Jónassonar úr heilbrigðisráðuneytinu. Hvort stjórnarsamstarfið er á vetur setjandi er allt annað mál. Það er fyrir löngu orðin klisja í íslenskri stjórnmálaumræðu að VG sé óstjórntækur flokkur. Þegar VG-liðar settust í ríkisstjórn síðastliðinn febrúar gafst þeim í fyrsta skipti tækifæri til að þvo þann stimpil af sér. Sjö mánuðum síðar vitum við ekki enn hver niðurstaðan verður. En svardagarnir nálgast óðfluga. Það fer ekki á milli mála eftir atburði gærdagsins. Í raun velta örlög stjórnarinnar á því hvernig stjórnmálaflokkur Vinstrihreyfingin - grænt framboð ætlar sér að vera. Og það liggur á fyrir samfélagið að flokkurinn fari að ákveða það. Möguleikarnir eru um það bil tveir. Annars vegar getur VG verið burðarafl í þjóðlífinu, reiðubúið til að koma að stjórn og mótun samfélagsins, hins vegar hávær andófsflokkur dæmdur til eilífrar stjórnarandstöðu. Eftir tilraunastarfsemi, sem gekk út á að vera í báðum rullum undanfarna mánuði, sá heilbrigðisráðherra sína sæng uppreidda í gær og sagði af sér. Það var skynsamleg ákvörðun. Stóra spurningin er hversu margir í VG munu fylgja Ögmundi. Ef þeir verða margir eru miklar líkur á að VG verði andspyrnuflokkur sem kunni aðeins að gagnrýna og vera á móti, eins og svo margir hafa haldið lengi fram. Nú er það svo sannarlega verðugt hlutverk á stjórnmálasviðinu að sýna öflugt aðhald og veita kröftuga stjórnarandstöðu. VG stóð þá vakt af elju og samviskusemi áður en flokkurinn fór í ríkisstjórn. Það hlýtur þó að vera metnaðarmál fyrir allar stjórnmálahreyfingar að komast í þá aðstöðu að láta verkin tala. En til þess að svo verði þarf nánast undantekningalaust að gera málamiðlanir af einhverju tagi. Ögmundur var ekki tilbúinn til þess og valdi frekar að kveðja. Það hefur ekki farið fram hjá neinum að í sumar hafa ríkt töluverðir kærleikar milli Ögmundar, og fleiri VG-liða, og forystumanna Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Hið undarlega við þá gagnkvæmu aðdáun er að hún byggir fyrst og síðast á sameiginlegri andstöðu við tvö tiltekin mál. Það fyrra er andúðin á Evrópusambandinu, hið síðara mótspyrnan við Icesave-samninginn. Í svo til öllum öðrum málefnum er djúp gjá milli sjónarmiða Ögmundar og félaga og núverandi stjórnarandstöðuflokka. Þeir eru sem sagt mjög sammála um hvað á ekki að gera, en eru á öndverðum meiði um hvað á að gera. Þegar allt snýst um að reisa við það sem er hrunið, er alveg á hreinu að það er ekkert byggingarefni að finna í slíku samkrulli. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Orkunýlendan Ísland? Bjarni Jónsson Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fjárfesting í háskólum Magnús Karl Magnússon Skoðun Þar sem náttúran tapar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Ríkisstjórnin seilist í sjóði erfiðisvinnufólks Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Gætum við verið betri hvert við annað? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun
Fátt bendir til annars en að ríkisstjórnin lifi af brotthvarf Ögmundar Jónassonar úr heilbrigðisráðuneytinu. Hvort stjórnarsamstarfið er á vetur setjandi er allt annað mál. Það er fyrir löngu orðin klisja í íslenskri stjórnmálaumræðu að VG sé óstjórntækur flokkur. Þegar VG-liðar settust í ríkisstjórn síðastliðinn febrúar gafst þeim í fyrsta skipti tækifæri til að þvo þann stimpil af sér. Sjö mánuðum síðar vitum við ekki enn hver niðurstaðan verður. En svardagarnir nálgast óðfluga. Það fer ekki á milli mála eftir atburði gærdagsins. Í raun velta örlög stjórnarinnar á því hvernig stjórnmálaflokkur Vinstrihreyfingin - grænt framboð ætlar sér að vera. Og það liggur á fyrir samfélagið að flokkurinn fari að ákveða það. Möguleikarnir eru um það bil tveir. Annars vegar getur VG verið burðarafl í þjóðlífinu, reiðubúið til að koma að stjórn og mótun samfélagsins, hins vegar hávær andófsflokkur dæmdur til eilífrar stjórnarandstöðu. Eftir tilraunastarfsemi, sem gekk út á að vera í báðum rullum undanfarna mánuði, sá heilbrigðisráðherra sína sæng uppreidda í gær og sagði af sér. Það var skynsamleg ákvörðun. Stóra spurningin er hversu margir í VG munu fylgja Ögmundi. Ef þeir verða margir eru miklar líkur á að VG verði andspyrnuflokkur sem kunni aðeins að gagnrýna og vera á móti, eins og svo margir hafa haldið lengi fram. Nú er það svo sannarlega verðugt hlutverk á stjórnmálasviðinu að sýna öflugt aðhald og veita kröftuga stjórnarandstöðu. VG stóð þá vakt af elju og samviskusemi áður en flokkurinn fór í ríkisstjórn. Það hlýtur þó að vera metnaðarmál fyrir allar stjórnmálahreyfingar að komast í þá aðstöðu að láta verkin tala. En til þess að svo verði þarf nánast undantekningalaust að gera málamiðlanir af einhverju tagi. Ögmundur var ekki tilbúinn til þess og valdi frekar að kveðja. Það hefur ekki farið fram hjá neinum að í sumar hafa ríkt töluverðir kærleikar milli Ögmundar, og fleiri VG-liða, og forystumanna Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Hið undarlega við þá gagnkvæmu aðdáun er að hún byggir fyrst og síðast á sameiginlegri andstöðu við tvö tiltekin mál. Það fyrra er andúðin á Evrópusambandinu, hið síðara mótspyrnan við Icesave-samninginn. Í svo til öllum öðrum málefnum er djúp gjá milli sjónarmiða Ögmundar og félaga og núverandi stjórnarandstöðuflokka. Þeir eru sem sagt mjög sammála um hvað á ekki að gera, en eru á öndverðum meiði um hvað á að gera. Þegar allt snýst um að reisa við það sem er hrunið, er alveg á hreinu að það er ekkert byggingarefni að finna í slíku samkrulli.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun