Myndir, eða það gerðist ekki! Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 26. júní 2013 06:00 Þegar ég var í grunnskóla var hvorki til Fésbók né Instagram. Farsíma fékk ég seint og um síðir og eini tímaþjófurinn sem þar bjó var snákur sem borðaði epli. High score í Snake var einmanaleg tala sem enginn deildi með öðrum nema montrassar. Símarnir tóku hvorki vídjó né myndir. Skólaganga mín er munnleg heimild. Í dagfer líf mitt fram á Internetinu. Þar hittumst við krakkarnir, skellum inn stöðuuppfærslum, deilum svölustu fréttunum, sendum á milli myndir úr lífi fólks sem við könnumst við, eða ekki, og einstaka sinnum minnist einhver á atburði úr lífi sínu í raunheimum. Lífi sem er fjarlæg hugmynd fyrir flestum. Þá segja sumir: „Myndir, eða það gerðist ekki!“ og krefja þannig sögumann myndrænnar sönnunar á máli sínu. Nú er nefnilega svo komið að ekki má kaupa sushi eða kveikja á kerti án þess að einhver nærstaddur stöðvi augnablikið, breyti uppröðuninni á borðinu, smelli af, fjórum sinnum, raði myndunum upp í eitthvert kassarugl og beint á vefinn. Og raunverulega er þetta keppni, hvort sem fólk er tilbúið að viðurkenna þátttöku sína eða ekki. Veitt eru verðlaun í flokknum Besta lífið. Aukaverðlaun í flokknum Besti kvöldmaturinn. Um þessar mundir er líka verið að veita verðlaun í flokknum Besta brúðkaupið á minni Fésbókarsíðu. Flestir vinir mínir þar eru að gifta sig. Hinir eru að skoða myndirnar af þeim í kvíðakasti. Þegar ég ramba inn á síður hjá unglingum sem bauna inn sjálfsmyndum og vandræðalegum stöðuuppfærslum þakka ég í huganum fyrir að Fésbókin hafi ekki verið til þegar ég var í níunda bekk. En í framhaldinu velti ég því fyrir mér hvernig ég geti sannað fyrir niðjum mínum að ég hafi einhvern tímann verið unglingur. Ég trúi því varla sjálf. Google myndaleit skilar engum niðurstöðum... Legsteinar með QR-kóða frétti ég að væri nýjasta æðið. Kóðinn vísar komandi kynslóðum á vefsíðu þar sem minningin lifir í netheimum. Það lítur því út fyrir að friðurinn sé úti. Og ég þarf að fara að skanna. Myndir, eða það gerðist ekki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halla Þórlaug Óskarsdóttir Mest lesið Halldór 21.09.2024 Halldór Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson Skoðun
Þegar ég var í grunnskóla var hvorki til Fésbók né Instagram. Farsíma fékk ég seint og um síðir og eini tímaþjófurinn sem þar bjó var snákur sem borðaði epli. High score í Snake var einmanaleg tala sem enginn deildi með öðrum nema montrassar. Símarnir tóku hvorki vídjó né myndir. Skólaganga mín er munnleg heimild. Í dagfer líf mitt fram á Internetinu. Þar hittumst við krakkarnir, skellum inn stöðuuppfærslum, deilum svölustu fréttunum, sendum á milli myndir úr lífi fólks sem við könnumst við, eða ekki, og einstaka sinnum minnist einhver á atburði úr lífi sínu í raunheimum. Lífi sem er fjarlæg hugmynd fyrir flestum. Þá segja sumir: „Myndir, eða það gerðist ekki!“ og krefja þannig sögumann myndrænnar sönnunar á máli sínu. Nú er nefnilega svo komið að ekki má kaupa sushi eða kveikja á kerti án þess að einhver nærstaddur stöðvi augnablikið, breyti uppröðuninni á borðinu, smelli af, fjórum sinnum, raði myndunum upp í eitthvert kassarugl og beint á vefinn. Og raunverulega er þetta keppni, hvort sem fólk er tilbúið að viðurkenna þátttöku sína eða ekki. Veitt eru verðlaun í flokknum Besta lífið. Aukaverðlaun í flokknum Besti kvöldmaturinn. Um þessar mundir er líka verið að veita verðlaun í flokknum Besta brúðkaupið á minni Fésbókarsíðu. Flestir vinir mínir þar eru að gifta sig. Hinir eru að skoða myndirnar af þeim í kvíðakasti. Þegar ég ramba inn á síður hjá unglingum sem bauna inn sjálfsmyndum og vandræðalegum stöðuuppfærslum þakka ég í huganum fyrir að Fésbókin hafi ekki verið til þegar ég var í níunda bekk. En í framhaldinu velti ég því fyrir mér hvernig ég geti sannað fyrir niðjum mínum að ég hafi einhvern tímann verið unglingur. Ég trúi því varla sjálf. Google myndaleit skilar engum niðurstöðum... Legsteinar með QR-kóða frétti ég að væri nýjasta æðið. Kóðinn vísar komandi kynslóðum á vefsíðu þar sem minningin lifir í netheimum. Það lítur því út fyrir að friðurinn sé úti. Og ég þarf að fara að skanna. Myndir, eða það gerðist ekki.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun