Átján ára verðbólgumet Svanborg Sigmarsdóttir skrifar 27. maí 2008 06:00 Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir stærðu sig af því nú um helgina að um áttatíu prósent stefnuyfirlýsingar ríkisstjórnarinnar væri nú í höfn eða í góðum farvegi í viðkomandi ráðuneyti. Tilefnið var að meta samstarf ríkisstjórnarinnar eftir eitt ár. Erfitt er að meta gildi fullyrðingarinnar um áttatíu prósent því ekki er vitað um öll verkefni sem verið er að vinna að innan ráðuneytanna né heldur hvað kemur út úr þeirri vinnu. Það sló tóninn fyrir þetta fyrsta ár þegar Hafrannsóknastofnun mælti með því að þorskkvótinn yrði minnkaður um þriðjung. Þrátt fyrir að fiskveiðar séu, sem betur fer, ekki lengur eina undirstaða íslensks efnahagslífs munar um minna. Það sem stendur upp úr nú er að ekki hefur tekist að fylgja fyrsta kafla stefnuyfirlýsingarinnar; um trausta og ábyrga efnahagsstjórn. Þar segir að eitt brýnasta verkefni ríkisstjórnarinnar sé að tryggja stöðugleika í efnahagslífinu. Það er það sem nú á vantar. Stjórnarandstaðan gagnrýndi ríkisstjórnina harðlega hér í Fréttablaðinu á laugardag og sagði stjórnina ekki hafa tekið á efnahagsvandanum. Sumir, líkt og Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, þurfa í þeim efnum einnig að líta í eigin barm, því hluti af vandanum nú er ofþensla efnahagsins á síðasta kjörtímabili þegar hann átti aðild að ríkisstjórn. Hann sagði í laugardagsblaðinu að það hefði verið alveg ljóst á síðustu tveimur árum síðustu ríkisstjórnar að verið væri að glíma við ofþenslu. Því er eðlilegt að spyrja hvort hann telji þá ekki að ríkisstjórnin sem hann átti aðild að hefði ekki átt að bregðast við þá, í stað þess að bíða eftir aðgerðum þessarar ríkisstjórnar? Steingrímur J. Sigfússon er samkvæmari sjálfum sér, þar sem hann hefur gagnrýnt skort á viðbrögðum ríkisstjórnanna við ofþenslu síðustu ára. Hættumerkið í efnahagslífinu sem blasti við okkur í gær var ný mæling á verðbólgunni sem sýndi að hún hefði ekki verið hærri í átján ár. Viðbrögð Geirs H. Haarde voru á þá leið að hann reiknaði með að nú færi að hægja á verðbólgunni, líkt og hann sagði fyrir mánuði síðan. Það er þá kannski spurning hvernig eigi að bregðast við verðbólgunni, á annan hátt en bara að bíða og vona. Verðbólga er auðvitað ekkert annað en kjararýrnun fyrir almenning í landinu og því nauðsynlegt að reyna að spyrna við fótum gegn henni. Verkalýðshreyfingar hafa í þeim efnum staðið sig vel, með takmörkuðum launahækkunum í nýafstöðnum kjarasamningum. Það verður ekki dregið í efa að ráðherrar hafi reynt að ná tökum á efnahagslífinu, þó svo svör þeirra við fyrirspurnum fjölmiðla hafi verið á þá leið að það verði bara að bíða og sjá. Eitt svarið lá fyrir í gær þegar dreift var á Alþingi frumvarpi sem heimilar erlenda lántöku. Nú hefur verið rætt um það í nokkurn tíma að ríkisstjórnin verði að fara í slíka lántöku og því spurning af hverju frumvarpið var ekki lagt fram fyrr, til að sýna að ríkisstjórninni væri full alvara með það að styrkja gjaldeyrisforða Seðlabankans og verja efnahagslífið frekari áföllum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Svanborg Sigmarsdóttir Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir stærðu sig af því nú um helgina að um áttatíu prósent stefnuyfirlýsingar ríkisstjórnarinnar væri nú í höfn eða í góðum farvegi í viðkomandi ráðuneyti. Tilefnið var að meta samstarf ríkisstjórnarinnar eftir eitt ár. Erfitt er að meta gildi fullyrðingarinnar um áttatíu prósent því ekki er vitað um öll verkefni sem verið er að vinna að innan ráðuneytanna né heldur hvað kemur út úr þeirri vinnu. Það sló tóninn fyrir þetta fyrsta ár þegar Hafrannsóknastofnun mælti með því að þorskkvótinn yrði minnkaður um þriðjung. Þrátt fyrir að fiskveiðar séu, sem betur fer, ekki lengur eina undirstaða íslensks efnahagslífs munar um minna. Það sem stendur upp úr nú er að ekki hefur tekist að fylgja fyrsta kafla stefnuyfirlýsingarinnar; um trausta og ábyrga efnahagsstjórn. Þar segir að eitt brýnasta verkefni ríkisstjórnarinnar sé að tryggja stöðugleika í efnahagslífinu. Það er það sem nú á vantar. Stjórnarandstaðan gagnrýndi ríkisstjórnina harðlega hér í Fréttablaðinu á laugardag og sagði stjórnina ekki hafa tekið á efnahagsvandanum. Sumir, líkt og Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, þurfa í þeim efnum einnig að líta í eigin barm, því hluti af vandanum nú er ofþensla efnahagsins á síðasta kjörtímabili þegar hann átti aðild að ríkisstjórn. Hann sagði í laugardagsblaðinu að það hefði verið alveg ljóst á síðustu tveimur árum síðustu ríkisstjórnar að verið væri að glíma við ofþenslu. Því er eðlilegt að spyrja hvort hann telji þá ekki að ríkisstjórnin sem hann átti aðild að hefði ekki átt að bregðast við þá, í stað þess að bíða eftir aðgerðum þessarar ríkisstjórnar? Steingrímur J. Sigfússon er samkvæmari sjálfum sér, þar sem hann hefur gagnrýnt skort á viðbrögðum ríkisstjórnanna við ofþenslu síðustu ára. Hættumerkið í efnahagslífinu sem blasti við okkur í gær var ný mæling á verðbólgunni sem sýndi að hún hefði ekki verið hærri í átján ár. Viðbrögð Geirs H. Haarde voru á þá leið að hann reiknaði með að nú færi að hægja á verðbólgunni, líkt og hann sagði fyrir mánuði síðan. Það er þá kannski spurning hvernig eigi að bregðast við verðbólgunni, á annan hátt en bara að bíða og vona. Verðbólga er auðvitað ekkert annað en kjararýrnun fyrir almenning í landinu og því nauðsynlegt að reyna að spyrna við fótum gegn henni. Verkalýðshreyfingar hafa í þeim efnum staðið sig vel, með takmörkuðum launahækkunum í nýafstöðnum kjarasamningum. Það verður ekki dregið í efa að ráðherrar hafi reynt að ná tökum á efnahagslífinu, þó svo svör þeirra við fyrirspurnum fjölmiðla hafi verið á þá leið að það verði bara að bíða og sjá. Eitt svarið lá fyrir í gær þegar dreift var á Alþingi frumvarpi sem heimilar erlenda lántöku. Nú hefur verið rætt um það í nokkurn tíma að ríkisstjórnin verði að fara í slíka lántöku og því spurning af hverju frumvarpið var ekki lagt fram fyrr, til að sýna að ríkisstjórninni væri full alvara með það að styrkja gjaldeyrisforða Seðlabankans og verja efnahagslífið frekari áföllum.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun