Sáningamaðurinn Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 7. september 2009 06:00 Nú fer brátt í hönd tími fræsöfnunar hjá okkur sem höfum áhuga á svoleiðis föndri. Síðustu daga hefur maður haft augun hjá sér og skimað hvernig ástand er á plöntum sem eru teknar að sölna, hvort ekki sé kominn tími á að leggjast í gripdeildir. Þannig er eldliljutíminn við það að hefjast hjá mér. Kortlagning á tilteknum görðum í nágrenni við heimilið hefur leitt í ljós að það er stutt í að safna megi hnýðum af þessum stólpagrip. Takmarkið hefur verið frá í fyrrahaust að koma í gang myndarlegu beði á saltri strönd í góðu skjóli gagnvart suðvestanáttinni undir vegg sem hitnar vel í sól. Ég stefni á nokkurra hundraða blóma beð og þeir sem þekkja eldliljuna vita að það er fimm ára plan en takist vel til með beðið dugar góð sáning í áratugi. Á hverju ári eftir að eldliljan er tekin að blómstra bætir hún við sig blómi. Svo þekki ég til garða, jafnvel í öðrum hverfum, þar sem stóð af státnum eldliljum fellur til jarðar hvert haust án þess að hnýði þeirra finni sér nýja og frjóa jörð að hvíla í kaldan vetur. Umtalað beð er vitaskuld í annarra manna garði. Rétt eins og ákafir fræsafnarar láta girðingu eða vegg sig litlu skipta í söfnun hika þeir ekki við að sá þar sem þörf er á. Svo framarlega að þeir láti ekki stjórnast af hefndarþorsta fyrir fornar misgjörðir og sái stórum skammti af njóla í garð nágrannans. Eftir söfnun er þurrkun og hugsanlega kuldameðferð. Lauma þarf fræpokanum svo lítið ber á í tómri þurri mjólkurfernu inn í ískápinn í þeirri von að óþolinmóð hönd grípi hana ekki fram og hristi - nú eða henda: mjólk komin langt fram yfir söludag! Svo er að greina hvar má koma fræjunum niður, nú eða fara í skipti. Síðan er þrautin þyngst að fá safn haustsins til að spíra og það er ekkert auðhlaupaverk. En þá er líka að koma vor og hugurinn bjartur: forvitnilegt verður að sjá hvort aðalbláberjalyngið kemur upp við hliðina á hundasúrunum sem ég er búinn að pota niður í eitt beðið og ég er viss um að meiki veturinn. Það er von og trú. Nýju eldliljuhnýðin mín munu blómgast 2012. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Væntingar á villigötum Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun
Nú fer brátt í hönd tími fræsöfnunar hjá okkur sem höfum áhuga á svoleiðis föndri. Síðustu daga hefur maður haft augun hjá sér og skimað hvernig ástand er á plöntum sem eru teknar að sölna, hvort ekki sé kominn tími á að leggjast í gripdeildir. Þannig er eldliljutíminn við það að hefjast hjá mér. Kortlagning á tilteknum görðum í nágrenni við heimilið hefur leitt í ljós að það er stutt í að safna megi hnýðum af þessum stólpagrip. Takmarkið hefur verið frá í fyrrahaust að koma í gang myndarlegu beði á saltri strönd í góðu skjóli gagnvart suðvestanáttinni undir vegg sem hitnar vel í sól. Ég stefni á nokkurra hundraða blóma beð og þeir sem þekkja eldliljuna vita að það er fimm ára plan en takist vel til með beðið dugar góð sáning í áratugi. Á hverju ári eftir að eldliljan er tekin að blómstra bætir hún við sig blómi. Svo þekki ég til garða, jafnvel í öðrum hverfum, þar sem stóð af státnum eldliljum fellur til jarðar hvert haust án þess að hnýði þeirra finni sér nýja og frjóa jörð að hvíla í kaldan vetur. Umtalað beð er vitaskuld í annarra manna garði. Rétt eins og ákafir fræsafnarar láta girðingu eða vegg sig litlu skipta í söfnun hika þeir ekki við að sá þar sem þörf er á. Svo framarlega að þeir láti ekki stjórnast af hefndarþorsta fyrir fornar misgjörðir og sái stórum skammti af njóla í garð nágrannans. Eftir söfnun er þurrkun og hugsanlega kuldameðferð. Lauma þarf fræpokanum svo lítið ber á í tómri þurri mjólkurfernu inn í ískápinn í þeirri von að óþolinmóð hönd grípi hana ekki fram og hristi - nú eða henda: mjólk komin langt fram yfir söludag! Svo er að greina hvar má koma fræjunum niður, nú eða fara í skipti. Síðan er þrautin þyngst að fá safn haustsins til að spíra og það er ekkert auðhlaupaverk. En þá er líka að koma vor og hugurinn bjartur: forvitnilegt verður að sjá hvort aðalbláberjalyngið kemur upp við hliðina á hundasúrunum sem ég er búinn að pota niður í eitt beðið og ég er viss um að meiki veturinn. Það er von og trú. Nýju eldliljuhnýðin mín munu blómgast 2012.
Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun
Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun