Fjarri viftum og tölvuskjám Karen Dröfn Kjartansdóttir skrifar 30. júní 2009 06:00 Það er víst haft fyrir satt að sumarið nú hafi átt lélegustu innkomu í líf sólþyrstra Íslendinga í einn og hálfan áratug. Þetta las ég í það minnsta á fréttavefnum pressan.is og varð þó nokkuð hissa. Í fyrsta sinn frá því ég var barn að leik við læki og á melum og í móum hafði mér tekist að taka lit sem ekki var ættaður frá ströndum sólarlanda eða ljósabekkja, nú eða kemískum áburði. Þegar ég virði spegilmynd mína fyrir mér þessa dagana vakna upp hugrenningar um lýsingar skálda á búsældarlegum bóndadætrum, handarbök mín eru brún, andlitið rjótt og hugur minn hefur meðtekið margt annað og skemmtilegra en niðurdrepandi fréttir og leiðinlegt blogg sem allt virðist hefjast á setningunni „Er þetta skjaldborgin um heimilin?". Vissulega hugsa ég daglega um Icesave,eins og vesalings Björgólfur Thor á skrifstofunni sinni í London, en annars hef verið að rifna úr hamingju undanfarið og helst þakkað blíðskaparveðrinu í maí og júní þau hughrif. Nei sumarið hefur í mínum huga verið það allra dásamlegasta og viðburðaríkasta sem ég hef reynt í áraraðir og reyndar það fyrsta sem ég hef getað notið til fulls í áraraðir fjarri vinnu og hversdagsbaksi heldur með góða skó á fótum, lipran gönguvagn fyrir framan mig, stillt barn ofan í honum, annað óþekkara við hlið manns míns, með vegahandbók við höndina og nesti í mal. Þannig búin virðist bara sjálf gleðin ljúkast upp og skyndilega er maður farinn að spjalla við skemmtilega danska konu á Þingeyri og belgískan mann hennar um hvernig eigi að opna kaffihús í ævagömlu húsi, dást að lopapeysum eða fjörusteinum á Ingjaldsandi eða lesa sér til um jarðfræði á Þingvöllum eða Suðurnesjum. Lúnum og leiðum skriftstofuþrælum sem velta því fyrir sér að steypa sér í skuldir fyrir ferð á sólarströnd, þar sem baguette brauð ku víst kosta 500 karl íslenskan um þessar mundir, vegna þess að kvikasilfrið í hitamælinum hefur ekki stigið sérstaklega hátt upp að undanförnu eru beðnir um að hafa ekki áhyggjur heldur lesa falleg kvæði um smaladrengi og láta sig hlakka til ferða innanlands nú eða bara drífið sig í stutta ferð eftir vinnu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun
Það er víst haft fyrir satt að sumarið nú hafi átt lélegustu innkomu í líf sólþyrstra Íslendinga í einn og hálfan áratug. Þetta las ég í það minnsta á fréttavefnum pressan.is og varð þó nokkuð hissa. Í fyrsta sinn frá því ég var barn að leik við læki og á melum og í móum hafði mér tekist að taka lit sem ekki var ættaður frá ströndum sólarlanda eða ljósabekkja, nú eða kemískum áburði. Þegar ég virði spegilmynd mína fyrir mér þessa dagana vakna upp hugrenningar um lýsingar skálda á búsældarlegum bóndadætrum, handarbök mín eru brún, andlitið rjótt og hugur minn hefur meðtekið margt annað og skemmtilegra en niðurdrepandi fréttir og leiðinlegt blogg sem allt virðist hefjast á setningunni „Er þetta skjaldborgin um heimilin?". Vissulega hugsa ég daglega um Icesave,eins og vesalings Björgólfur Thor á skrifstofunni sinni í London, en annars hef verið að rifna úr hamingju undanfarið og helst þakkað blíðskaparveðrinu í maí og júní þau hughrif. Nei sumarið hefur í mínum huga verið það allra dásamlegasta og viðburðaríkasta sem ég hef reynt í áraraðir og reyndar það fyrsta sem ég hef getað notið til fulls í áraraðir fjarri vinnu og hversdagsbaksi heldur með góða skó á fótum, lipran gönguvagn fyrir framan mig, stillt barn ofan í honum, annað óþekkara við hlið manns míns, með vegahandbók við höndina og nesti í mal. Þannig búin virðist bara sjálf gleðin ljúkast upp og skyndilega er maður farinn að spjalla við skemmtilega danska konu á Þingeyri og belgískan mann hennar um hvernig eigi að opna kaffihús í ævagömlu húsi, dást að lopapeysum eða fjörusteinum á Ingjaldsandi eða lesa sér til um jarðfræði á Þingvöllum eða Suðurnesjum. Lúnum og leiðum skriftstofuþrælum sem velta því fyrir sér að steypa sér í skuldir fyrir ferð á sólarströnd, þar sem baguette brauð ku víst kosta 500 karl íslenskan um þessar mundir, vegna þess að kvikasilfrið í hitamælinum hefur ekki stigið sérstaklega hátt upp að undanförnu eru beðnir um að hafa ekki áhyggjur heldur lesa falleg kvæði um smaladrengi og láta sig hlakka til ferða innanlands nú eða bara drífið sig í stutta ferð eftir vinnu.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun