Töfrandi túnikkur 9. nóvember 2009 00:01 Skilur eitthvert ykkar þessa fyrirsögn? Það hefði ég ekki heldur gert ef ekki hefði fylgt mynd af fyrirbærinu í litprentuðum auglýsingabæklingi sem fylgdi Fréttablaðinu á föstudaginn og kemur frá barnafataverslun hér í borg. Framan á honum stendur „Gleðileg jól“ og inni í honum eru myndir af glaðlegum börnum í ljómandi fallegum fötum. Ekki er verra að verðið á herlegheitunum fylgir með. Svona á að gera þetta, hugsaði ég með mér og byrjaði að fletta í gegnum dýrðina. En svo hnaut ég um þetta skrítna orð „túnikka“ og öll athyglin fór í að velta því fyrir mér hvers vegna ósköp venjulegur skokkur eða kjóll heitir allt í einu „túnikka“ og hvers vegna flest allt annað er þýtt í bæklingnum. „Flest allt” skrifa ég því á sömu mynd getur að líta „leggings“ sem einhverju sinni hétu „gammósíur“ og þótt það sé vissulega einkennilegt orð er að minnsta kosti hægt að fallbeygja það og kasta á það kyni. Svo birtist þarna líka hneppt peysa sem er nefnd „bóleró“. Og hvað segiði, ætlið þið að klæða dætur ykkar í „túnikku“ og „leggings“ þessi jólin og láta þær síðan vera í góðu „bóleró“ yfir? Orðskrípið „túnikka“ er eflaust dregið af enska orðinu „tunic“ sem þýðir „kyrtill“ eða „mussa“. Ef þetta eru ekki nógu fín orð mætti draga fram orðið „skyrta“. Best er þó að horfa á myndina og velta því fyrir sér hvað hún sýnir. Ég hef lengi velt því fyrir mér hvers vegna það virðist vera svo erfitt að skrifa um tísku og förðun á íslensku. Hvers vegna „hyljari“ verður svona auðveldlega að „konsíler“ hjá Karli Berndsen, manni sem tókst þó að kenna þjóðinni að segja „aðhaldsbuxur“, sem er svona álíka þjált orð og það er þægilegt að troða sér í þær. Þegar skrifað er um tísku verða áratugirnir skyndilega líka of flóknir og þá er gripið til letidýranna „sixtís“ og „seventís“. Inga Rún Sigurðardóttir, blaðamaður á Morgunblaðinu, hefur þó glatt mann með vönduðum tískuskrifum þar sem til að mynda „ósymmetrískir“ kjólar fá að víkja fyrir þeim „ósamhverfu“. Jólin ganga út á hefðir. Þess vegna drekkum við malt og appelsín og hlustum á Þrjú á palli syngja „Hátíð fer að höndum ein“. Orð eins og „jólakjóll“ eða „skokkur“ vekja fallegar minningar í hugum margra og gætu orðið til þess að galvösk móðir teymdi dóttur sína í búðir. Með öðrum orðum þá getur barnafataverslun orðið fyrir búhnykk að nota orðið „túnikk“. Neytandinn verður einfaldlega að skilja það sem við hann er sagt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun
Skilur eitthvert ykkar þessa fyrirsögn? Það hefði ég ekki heldur gert ef ekki hefði fylgt mynd af fyrirbærinu í litprentuðum auglýsingabæklingi sem fylgdi Fréttablaðinu á föstudaginn og kemur frá barnafataverslun hér í borg. Framan á honum stendur „Gleðileg jól“ og inni í honum eru myndir af glaðlegum börnum í ljómandi fallegum fötum. Ekki er verra að verðið á herlegheitunum fylgir með. Svona á að gera þetta, hugsaði ég með mér og byrjaði að fletta í gegnum dýrðina. En svo hnaut ég um þetta skrítna orð „túnikka“ og öll athyglin fór í að velta því fyrir mér hvers vegna ósköp venjulegur skokkur eða kjóll heitir allt í einu „túnikka“ og hvers vegna flest allt annað er þýtt í bæklingnum. „Flest allt” skrifa ég því á sömu mynd getur að líta „leggings“ sem einhverju sinni hétu „gammósíur“ og þótt það sé vissulega einkennilegt orð er að minnsta kosti hægt að fallbeygja það og kasta á það kyni. Svo birtist þarna líka hneppt peysa sem er nefnd „bóleró“. Og hvað segiði, ætlið þið að klæða dætur ykkar í „túnikku“ og „leggings“ þessi jólin og láta þær síðan vera í góðu „bóleró“ yfir? Orðskrípið „túnikka“ er eflaust dregið af enska orðinu „tunic“ sem þýðir „kyrtill“ eða „mussa“. Ef þetta eru ekki nógu fín orð mætti draga fram orðið „skyrta“. Best er þó að horfa á myndina og velta því fyrir sér hvað hún sýnir. Ég hef lengi velt því fyrir mér hvers vegna það virðist vera svo erfitt að skrifa um tísku og förðun á íslensku. Hvers vegna „hyljari“ verður svona auðveldlega að „konsíler“ hjá Karli Berndsen, manni sem tókst þó að kenna þjóðinni að segja „aðhaldsbuxur“, sem er svona álíka þjált orð og það er þægilegt að troða sér í þær. Þegar skrifað er um tísku verða áratugirnir skyndilega líka of flóknir og þá er gripið til letidýranna „sixtís“ og „seventís“. Inga Rún Sigurðardóttir, blaðamaður á Morgunblaðinu, hefur þó glatt mann með vönduðum tískuskrifum þar sem til að mynda „ósymmetrískir“ kjólar fá að víkja fyrir þeim „ósamhverfu“. Jólin ganga út á hefðir. Þess vegna drekkum við malt og appelsín og hlustum á Þrjú á palli syngja „Hátíð fer að höndum ein“. Orð eins og „jólakjóll“ eða „skokkur“ vekja fallegar minningar í hugum margra og gætu orðið til þess að galvösk móðir teymdi dóttur sína í búðir. Með öðrum orðum þá getur barnafataverslun orðið fyrir búhnykk að nota orðið „túnikk“. Neytandinn verður einfaldlega að skilja það sem við hann er sagt.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun