Karlotta brennur yfir Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 14. desember 2009 06:00 Karlotta vinkona mín skrapp um daginn á námskeið í jólakonfektgerð. Þar hitti hún gamla skólasystur úr menntó og sú hafði einhvern tímann heyrt að Karlotta ætti orðið hvað - þrjú börn, ekki satt? Og búin að gifta sig, já, hvað heitir aftur maðurinn þinn? Augnablik leið og Karlotta opnaði munninn til að svara en ekkert svar kom. Í staðinn fyrir nafnið á manninum sem hún hefur búið með undanfarin tólf ár kom bara svona vandræðalegt uhuuu…m. Því nákvæmlega þessu smáatriði - nafninu á ástkærum eiginmanni og barnsföður - var alveg stolið úr höfðinu á henni. Og komst ekki þangað aftur fyrr en hún las það á póstkassanum heima. Æjá, Friðrik, alveg rétt. Þessi sanna saga styður þá skoðun að námskeið í jólakonfektgerð í desember geti valdið tímabundnum heilaskaða. Nú þegar allir tómstundaskólarnir og grunnskólarnir og frístundaheimilin hafa bitið í sig að þeir beri ábyrgð á samveru foreldra og barna í desember, eru pósthólfin daglega sneisafull af skeytum um föndurdaga, laufabrauðsgerð og aðventustundir, að ógleymdum öllum afraksturssýningunum. Ef við getum ekki tekið sumarfríið á aðventu til að vera með í öllum þessum gæðastundum, er um tvennt að velja: Skrópa í vinnunni eða lenda í ruslflokki foreldrahæfis. Námskeið að auki getur auðveldlega orðið kornið sem fyllir mælinn og hreinsar allt út af harða diskinum. Húsfreyjur fyrri tíðar lögðu metnað sinn í stórfenglegar hreingerningar og sjúklegan smákökubakstur, það var engin alvöru húsmóðir nema vera eins og undin tuska af píslarvætti á aðfangadag. Við hlæjum bara að svoleiðis vitleysu nú þegar allt á að vera stórkostlega notalegt og áreynslulaust. Kveikt á kertum frá morgni til kvölds, allir geri piparkökuhús með börnunum, prjóni lopapeysur og föndri jólagjafir úr gömlum herðatrjám. Allt hljómar þetta mjög vel. Eini gallinn er að hverja vökustund utan vinnu erum við í skólanum að föndra með börnunum eða æðum á milli ballettsýninga og jólaleikrita sem eru undantekningarlaust á sama síðdeginu svo ekki sekúnda má fara úrskeiðis. Í stað þess að vera afslöppuð og yndisleg eins og við ætluðum svo sannarlega, þá skrensum við á milli staða á tveimur hjólum með æðasláttinn í enninu, allt til að þykjast vera svo áreynslulaus og afslöppuð. Vera þessir ævintýraforeldrar sem eru alltaf að syngja með börnunum, mála piparkökur og föndra jólasveina úr klósettrúllum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Karlotta vinkona mín skrapp um daginn á námskeið í jólakonfektgerð. Þar hitti hún gamla skólasystur úr menntó og sú hafði einhvern tímann heyrt að Karlotta ætti orðið hvað - þrjú börn, ekki satt? Og búin að gifta sig, já, hvað heitir aftur maðurinn þinn? Augnablik leið og Karlotta opnaði munninn til að svara en ekkert svar kom. Í staðinn fyrir nafnið á manninum sem hún hefur búið með undanfarin tólf ár kom bara svona vandræðalegt uhuuu…m. Því nákvæmlega þessu smáatriði - nafninu á ástkærum eiginmanni og barnsföður - var alveg stolið úr höfðinu á henni. Og komst ekki þangað aftur fyrr en hún las það á póstkassanum heima. Æjá, Friðrik, alveg rétt. Þessi sanna saga styður þá skoðun að námskeið í jólakonfektgerð í desember geti valdið tímabundnum heilaskaða. Nú þegar allir tómstundaskólarnir og grunnskólarnir og frístundaheimilin hafa bitið í sig að þeir beri ábyrgð á samveru foreldra og barna í desember, eru pósthólfin daglega sneisafull af skeytum um föndurdaga, laufabrauðsgerð og aðventustundir, að ógleymdum öllum afraksturssýningunum. Ef við getum ekki tekið sumarfríið á aðventu til að vera með í öllum þessum gæðastundum, er um tvennt að velja: Skrópa í vinnunni eða lenda í ruslflokki foreldrahæfis. Námskeið að auki getur auðveldlega orðið kornið sem fyllir mælinn og hreinsar allt út af harða diskinum. Húsfreyjur fyrri tíðar lögðu metnað sinn í stórfenglegar hreingerningar og sjúklegan smákökubakstur, það var engin alvöru húsmóðir nema vera eins og undin tuska af píslarvætti á aðfangadag. Við hlæjum bara að svoleiðis vitleysu nú þegar allt á að vera stórkostlega notalegt og áreynslulaust. Kveikt á kertum frá morgni til kvölds, allir geri piparkökuhús með börnunum, prjóni lopapeysur og föndri jólagjafir úr gömlum herðatrjám. Allt hljómar þetta mjög vel. Eini gallinn er að hverja vökustund utan vinnu erum við í skólanum að föndra með börnunum eða æðum á milli ballettsýninga og jólaleikrita sem eru undantekningarlaust á sama síðdeginu svo ekki sekúnda má fara úrskeiðis. Í stað þess að vera afslöppuð og yndisleg eins og við ætluðum svo sannarlega, þá skrensum við á milli staða á tveimur hjólum með æðasláttinn í enninu, allt til að þykjast vera svo áreynslulaus og afslöppuð. Vera þessir ævintýraforeldrar sem eru alltaf að syngja með börnunum, mála piparkökur og föndra jólasveina úr klósettrúllum.
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun