Athvarf 6. nóvember 2009 00:01 Heima hjá mér er herbergi með drasli. Það er pínulítið, innan við sex fermetrar, frekar hátt til lofts en þröngt til veggja og hefur örugglega í upphafi átt að vera búr enda við hliðina á eldhúsinu. Herbergið er lítið að utan en miklu stærra að innan, eins og slíkra vistarvera er siður. Þegar við keyptum íbúðina okkar fyrir fjórum árum var þessu herbergi ætlað mikið hlutverk. Það átti að verða skrifstofa sem síðan breyttist ef til vill í barnaherbergi. Fyrsta hlutverk þess átti samt að vera athvarf fyrir húsbóndann. Það vill gerast þegar fólk flytur saman að annar aðilinn á meira dót. Í blönduðu kynjasambandi er það oftast konan. Hún byrjaði kannski að safna sér í búið um fermingu og hver hlutur var valinn af kostgæfni í samhengi við annan. Dótið hans er hins vegar oft sitt úr hverri áttinni, stóllinn hennar langömmu, lampinn sem síðustu leigjendur skildu eftir, stórar og veglegar afrískar styttur sem passa einhvern veginn ekki inn í sænsku sveitalínuna sem hún hefur verið að draga árum saman. Þá er athvarf góð lausn. Herbergi þar sem má hengja upp gömlu Iron Maiden og Hómer Simpson plakötin, hafa hnattlíkanið og spliffið, donkið og gengjuna sem gárungarnir gáfu honum einhvern tíma í jólagjöf. Að ógleymdum metraháum afrískum stríðsmönnum. Þar ætti líka að vera tölva til að spila Football Manager, vínylplötuspilari með stórum heyrnartólum og bækurnar um seinni heimsstyrjöldina. Sumum finnst eins herbergis athvarf ekki nóg og koma sér upp heilsársathvörfum úti á landi. Þá bætast í safnið veiðistangir og vöðlur, golfsett, snjósleðar og uppstoppuð bráð, billjardborð og gufubað. Og ef bústaðurinn verður of lítill þarf bara að rífa hann og byggja stærri. Sem þú gerir náttúrlega ekki við lítið herbergi. Eins og áður sagði endaði athvarfið heima hjá mér sem geymsla, full af drasli. Smám saman tíndist meira og meira dót þar inn sem enginn vissi almennilega hvar ætti annars staðar að vera og áður en varði var ekki lengur hægt að setjast þar niður, hvað þá lesa bók eða hlusta á plötur. Sem betur fer gátum við samt ekki rifið athvarfið okkar og stækkað það. Það er nefnilega miklu erfiðara að taka til eftir svoleiðis framkvæmdir. Sérstaklega þegar þyrlunnar nýtur ekki lengur við. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun
Heima hjá mér er herbergi með drasli. Það er pínulítið, innan við sex fermetrar, frekar hátt til lofts en þröngt til veggja og hefur örugglega í upphafi átt að vera búr enda við hliðina á eldhúsinu. Herbergið er lítið að utan en miklu stærra að innan, eins og slíkra vistarvera er siður. Þegar við keyptum íbúðina okkar fyrir fjórum árum var þessu herbergi ætlað mikið hlutverk. Það átti að verða skrifstofa sem síðan breyttist ef til vill í barnaherbergi. Fyrsta hlutverk þess átti samt að vera athvarf fyrir húsbóndann. Það vill gerast þegar fólk flytur saman að annar aðilinn á meira dót. Í blönduðu kynjasambandi er það oftast konan. Hún byrjaði kannski að safna sér í búið um fermingu og hver hlutur var valinn af kostgæfni í samhengi við annan. Dótið hans er hins vegar oft sitt úr hverri áttinni, stóllinn hennar langömmu, lampinn sem síðustu leigjendur skildu eftir, stórar og veglegar afrískar styttur sem passa einhvern veginn ekki inn í sænsku sveitalínuna sem hún hefur verið að draga árum saman. Þá er athvarf góð lausn. Herbergi þar sem má hengja upp gömlu Iron Maiden og Hómer Simpson plakötin, hafa hnattlíkanið og spliffið, donkið og gengjuna sem gárungarnir gáfu honum einhvern tíma í jólagjöf. Að ógleymdum metraháum afrískum stríðsmönnum. Þar ætti líka að vera tölva til að spila Football Manager, vínylplötuspilari með stórum heyrnartólum og bækurnar um seinni heimsstyrjöldina. Sumum finnst eins herbergis athvarf ekki nóg og koma sér upp heilsársathvörfum úti á landi. Þá bætast í safnið veiðistangir og vöðlur, golfsett, snjósleðar og uppstoppuð bráð, billjardborð og gufubað. Og ef bústaðurinn verður of lítill þarf bara að rífa hann og byggja stærri. Sem þú gerir náttúrlega ekki við lítið herbergi. Eins og áður sagði endaði athvarfið heima hjá mér sem geymsla, full af drasli. Smám saman tíndist meira og meira dót þar inn sem enginn vissi almennilega hvar ætti annars staðar að vera og áður en varði var ekki lengur hægt að setjast þar niður, hvað þá lesa bók eða hlusta á plötur. Sem betur fer gátum við samt ekki rifið athvarfið okkar og stækkað það. Það er nefnilega miklu erfiðara að taka til eftir svoleiðis framkvæmdir. Sérstaklega þegar þyrlunnar nýtur ekki lengur við.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun