Um það sem er bannað Brynhildur Björnsdóttir skrifar 10. september 2010 06:00 "Það má ekki pissa bak við hurð og ekki henda grjóti oní skurð," syngja leikskólabörn og læra þannig hvað má og hvað má ekki í laginu um það sem bannað. Allar þessar reglur eru til vegna þess að þeirra er þörf. Það er almenn kurteisi að pissa ekki bak við hurðir, og það er aldrei að vita hver er ofan í skurðinum eða hvað það er sem skvettist upp úr honum þegar steinninn lendir á yfirborðinu. Önnur bönn úr þessu lagi úreldast hins vegar hratt eftir því sem fólk eldist. Fullt af fullorðnu fólki veður út í sjó sér til heilsubótar oft í viku og les blóm skammarlaust úr blómabeðum í garðinum handa ömmu, sem launar fyrir sig með því að tína orma handa mömmu áður en sú síðarnefnda fer í veiðiferð. Og þá eru ótaldir allir snúðarnir sem úrgrasivaxnir litlir bræður þiggja glaðlega og sjálfráða af fullorðnum eldri systkinum sínum á degi hverjum. Biblían er samsafn margra bóka og meðal margs annars handbók um hvernig best var að lifa af í eyðimörkum og hirðingjasamfélögum fyrir þúsundum ára. Margir nota þessa löngu úreltu handbók til að réttlæta sína eigin fordóma. Þeir segjast trúa því að hún flytji orð Guðs og þeim eigi að hlýða. En orð Guðs eru ekki öll jöfn. Svínakjöt skemmist hratt í steikjandi hita og skemmt svínakjöt getur verið banvænt. Það sama má segja um skelfisk, humar og rækjur. Þess vegna bannar Biblían neyslu á þessum matvörum. Fáir þeirra sem nota hana til að réttlæta skoðanir sínar neita sér um rækjusalat eða skinkusamloku milli predikana. Þeir hinir sömu eru reyndar merkilega oft sléttrakaðir, jafnvel þó að þriðja Mósebók leggi blátt bann við slíku. Fyrir þessum einstaklingum eru lögmál Biblíunnar konfektkassi fyrir þá til að velja úr en ekki alvöru boð og bönn. Og það er ekkert hægt að taka mark á þeim, því miður. Reglur eru settar af því að það er þörf fyrir þær. Það er hins vegar engin ástæða til að taka mörg þúsund ára gamlar reglubækur bókstaflega, því auðvitað úreldast þær eftir því sem mannkynið breytist, þróast og þroskast. Og það er engin ástæða til að kippa sér upp við það að einn sléttrakaður kall vilji ekki fara í veislu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun Úrsúla og öryggismálin - Stöndum gegn vígvæðingu Guttormur Þorsteinsson Skoðun
"Það má ekki pissa bak við hurð og ekki henda grjóti oní skurð," syngja leikskólabörn og læra þannig hvað má og hvað má ekki í laginu um það sem bannað. Allar þessar reglur eru til vegna þess að þeirra er þörf. Það er almenn kurteisi að pissa ekki bak við hurðir, og það er aldrei að vita hver er ofan í skurðinum eða hvað það er sem skvettist upp úr honum þegar steinninn lendir á yfirborðinu. Önnur bönn úr þessu lagi úreldast hins vegar hratt eftir því sem fólk eldist. Fullt af fullorðnu fólki veður út í sjó sér til heilsubótar oft í viku og les blóm skammarlaust úr blómabeðum í garðinum handa ömmu, sem launar fyrir sig með því að tína orma handa mömmu áður en sú síðarnefnda fer í veiðiferð. Og þá eru ótaldir allir snúðarnir sem úrgrasivaxnir litlir bræður þiggja glaðlega og sjálfráða af fullorðnum eldri systkinum sínum á degi hverjum. Biblían er samsafn margra bóka og meðal margs annars handbók um hvernig best var að lifa af í eyðimörkum og hirðingjasamfélögum fyrir þúsundum ára. Margir nota þessa löngu úreltu handbók til að réttlæta sína eigin fordóma. Þeir segjast trúa því að hún flytji orð Guðs og þeim eigi að hlýða. En orð Guðs eru ekki öll jöfn. Svínakjöt skemmist hratt í steikjandi hita og skemmt svínakjöt getur verið banvænt. Það sama má segja um skelfisk, humar og rækjur. Þess vegna bannar Biblían neyslu á þessum matvörum. Fáir þeirra sem nota hana til að réttlæta skoðanir sínar neita sér um rækjusalat eða skinkusamloku milli predikana. Þeir hinir sömu eru reyndar merkilega oft sléttrakaðir, jafnvel þó að þriðja Mósebók leggi blátt bann við slíku. Fyrir þessum einstaklingum eru lögmál Biblíunnar konfektkassi fyrir þá til að velja úr en ekki alvöru boð og bönn. Og það er ekkert hægt að taka mark á þeim, því miður. Reglur eru settar af því að það er þörf fyrir þær. Það er hins vegar engin ástæða til að taka mörg þúsund ára gamlar reglubækur bókstaflega, því auðvitað úreldast þær eftir því sem mannkynið breytist, þróast og þroskast. Og það er engin ástæða til að kippa sér upp við það að einn sléttrakaður kall vilji ekki fara í veislu.
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun