Kyssuber Sr. Sigurður Árni Þórðarson skrifar 22. febrúar 2011 00:01 Kirsuberjatréð í garðinum okkar var þakið rauðum og safaríkum berjum haustið 2010. Mér kom á óvart að berin skyldu verða á annað hundrað strax á fyrsta sumri. Blómin voru falleg og ummynduðust síðan í berjaknúppa. Svo færðist roðinn yfir og börnin í hverfinu komu hlaupandi til að sjá undrið. Ber eða ekki ber, súr eða sæt? Ég heyrði samtal fimm ára ungsveina. Heimadrengur spurði: „Viltu kyssuber?" En svo bætti hann við þessum mikilvæga bakþanka: „Passaðu þig, ef maður borðar kyssuber verður maður ástfanginn." Og hinn vildi ekki lenda í slíkum hryllingi – að verða ástinni að bráð – og vildi því engin „kyssuber!" Bylting er hafin á Íslandi. Það er ávaxtainnrás. Ávextir hafa verið ræktaðir í áratugi á Íslandi, en í litlum mæli þar til nú. Ávaxtajöfrarnir, þeir Sæmundur Guðmundsson á Hellu og Jón Guðmundsson á Akranesi, hafa sannfært jafnvel varfærnasta ræktunarfólk um að ávaxtatré geta lifað í okkar skjóli og líka borið ávöxt. Fyrst mögulegt er að rækta í seltunni á Skaganum og öskunni á Hellu er ástar von í öðrum sóknum. Í Bjarnarfirði á Ströndum verða ræktuð ávaxtatré, í Ystafellsskógi í Kinn og Vatnaskógi líka. Stjórn Garðyrkjufélags Íslands ákvað að stofna klúbb ávaxtaræktenda. Viðbrögðin voru meiri en nokkurn óraði fyrir. Í síðustu viku komu um eitt hundrað áhugamenn um ávaxtaræktun í safnaðarheimili Neskirkju og stofnuðu klúbbinn. Nú hafa klúbbfélagar pantað á þriðja þúsund ávaxtatré frá Finnlandi til að setja í íslenska mold í vor. Það verða eplatré, kirsuberjatré, plómutré og ekki má gleyma perunum. Og plöntustöðvar landsins munu líka selja fjölda trjáa. Á næstu árum munu íslenskir ávextir vaxa, gleðja og næra. Marteinn Lúther var einu sinni spurður hvað hann myndi gera ef hann vissi að heimsendir yrði að morgni. Siðbótarmaðurinn var vitur og kenndi líftengda guðfræði og svaraði: „Ég myndi planta eplatré." Gagnvart áþján, kvíða, hörmungum, spillingu – þessum hefðbundnu heimsendum – eru fá meðul betri en að efla lífið með ræktun. Ávaxtaræktun er aðeins til góðs. Enginn skyldi heldur óttast að ávaxtatrén muni yfirtaka náttúru Íslands. Má bjóða þér kyssuber? Drengurinn hefur rétt fyrir sér, maður verður ástfanginn. Þó að litlir karlar séu bangnir við ástina kunnum við sem eldri erum henni vel og óttumst ekki brímann. Gleðin yfir mætti lífsins styrkist í huga við ræktun. Epli, plómur og perur bragðast vel. Já, takk, líka kyssuber. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun
Kirsuberjatréð í garðinum okkar var þakið rauðum og safaríkum berjum haustið 2010. Mér kom á óvart að berin skyldu verða á annað hundrað strax á fyrsta sumri. Blómin voru falleg og ummynduðust síðan í berjaknúppa. Svo færðist roðinn yfir og börnin í hverfinu komu hlaupandi til að sjá undrið. Ber eða ekki ber, súr eða sæt? Ég heyrði samtal fimm ára ungsveina. Heimadrengur spurði: „Viltu kyssuber?" En svo bætti hann við þessum mikilvæga bakþanka: „Passaðu þig, ef maður borðar kyssuber verður maður ástfanginn." Og hinn vildi ekki lenda í slíkum hryllingi – að verða ástinni að bráð – og vildi því engin „kyssuber!" Bylting er hafin á Íslandi. Það er ávaxtainnrás. Ávextir hafa verið ræktaðir í áratugi á Íslandi, en í litlum mæli þar til nú. Ávaxtajöfrarnir, þeir Sæmundur Guðmundsson á Hellu og Jón Guðmundsson á Akranesi, hafa sannfært jafnvel varfærnasta ræktunarfólk um að ávaxtatré geta lifað í okkar skjóli og líka borið ávöxt. Fyrst mögulegt er að rækta í seltunni á Skaganum og öskunni á Hellu er ástar von í öðrum sóknum. Í Bjarnarfirði á Ströndum verða ræktuð ávaxtatré, í Ystafellsskógi í Kinn og Vatnaskógi líka. Stjórn Garðyrkjufélags Íslands ákvað að stofna klúbb ávaxtaræktenda. Viðbrögðin voru meiri en nokkurn óraði fyrir. Í síðustu viku komu um eitt hundrað áhugamenn um ávaxtaræktun í safnaðarheimili Neskirkju og stofnuðu klúbbinn. Nú hafa klúbbfélagar pantað á þriðja þúsund ávaxtatré frá Finnlandi til að setja í íslenska mold í vor. Það verða eplatré, kirsuberjatré, plómutré og ekki má gleyma perunum. Og plöntustöðvar landsins munu líka selja fjölda trjáa. Á næstu árum munu íslenskir ávextir vaxa, gleðja og næra. Marteinn Lúther var einu sinni spurður hvað hann myndi gera ef hann vissi að heimsendir yrði að morgni. Siðbótarmaðurinn var vitur og kenndi líftengda guðfræði og svaraði: „Ég myndi planta eplatré." Gagnvart áþján, kvíða, hörmungum, spillingu – þessum hefðbundnu heimsendum – eru fá meðul betri en að efla lífið með ræktun. Ávaxtaræktun er aðeins til góðs. Enginn skyldi heldur óttast að ávaxtatrén muni yfirtaka náttúru Íslands. Má bjóða þér kyssuber? Drengurinn hefur rétt fyrir sér, maður verður ástfanginn. Þó að litlir karlar séu bangnir við ástina kunnum við sem eldri erum henni vel og óttumst ekki brímann. Gleðin yfir mætti lífsins styrkist í huga við ræktun. Epli, plómur og perur bragðast vel. Já, takk, líka kyssuber.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun