Dramatík og gleði Sesselja G. Magnúsdóttir skrifar 9. október 2012 09:46 Verkin tvö sem Íslenski dansflokkurinn frumsýndi föstudaginn 5. október voru af mjög ólíkum toga. Annað grátbroslegt og kom áhorfendum til að hlæja en hitt hádramatískt. Kvöldið opnaði með It is not a metaphor eftir Cameron Corbett. Það var skondið en ljúfsárt verk enda undirtónninn átakanlegur, enginn vill vera skilin útundan. Cameron notar tónlist eftir John Cage sem Tinna Þorsteinsdóttir lék á "undirbúið píanó" á sviðinu. Hún tók einnig þátt í sjálfum dansinum og dansararnir að því að virtist hjálpuðu til við stillingar á píanóinu á milli laga. Samspil þátttakendanna var samfærandi og vel upp byggt. Tjáning hvers og eins hefði þó mátt vera dýpri og sjáanlegri til að gefa togstreitunni á milli þeirra meiri vigt. Hjördís stóð sig með ágætum í hlutverk "trúðsins" en hefði þurft skýrari hreyfingar og allt að því rauða nefið til að styðja og skerpa þær djúpu tilfinningar gleði og sorgar sem hlutverkið krafðist. Aðalheiður og Hannes dönsuðu yndislega, fallegar og flæðandi hreyfingar og Tinna skilaði sínu vel bæði í tónlistarflutningi og leik.Hel haldi sínu fjallar um sköpun og endalok heimsins út frá gömlu norrænu trúarbrögðunum. Frásögnin er nokkuð nákvæm þó í listrænni framsetningu sé og er gefið upp í leikskrá hvaða dansari fer með hvaða hlutverk. Margar sterkar vísanir eru í verkinu sem gleðja þá sem þekkja söguna en virka stundum án tilgangs fyrir þá sem ekki þekkja. Hér hefði verið að gott að segja frá söguþræðinum í leikskránni. Hel heldur sínu er drungalegt og átakanlegt, ekki síst fyrir tilstuðlan tónlistarinnar og ljósahönnunarinnar. Lýsingin, gráleit og myrk, var mikilvægur þáttur í sviðsetningunni og var nýtt á fallegan hátt eins og ljóskeilan sem táknaði Bifröst. Hún var samt á köflum full dökk þannig að erfitt var að njóta hreyfinga dansaranna. Tónlistin var áhrifamikil og hélst í hendur við lýsinguna og leikmyndin sem kom mjög vel út. Búningarnir voru aftur á móti ekki eins vel heppnaðir og virtust sumir eins og úr öðru leikriti. Jérôme Delbey nýtir sér þekkingu og krafta dansaranna við danssköpunina. Niðurstaðan eru flæðandi og sterkar hreyfingar með mikilli gólfvinnu og hver dansari fær að njóta sýn. Það eru líka langir flottir kaflar þar sem dansararnir dansa samdans í ætt við snertispuna, ýmist í pörum eða hóp og í öllum senunum sést að að dansararnir er í fantaformi. Einn galli á uppsetningu verksins var að þeir sem sátu í ystu sætunum í salnum sáu ekki allt sem gerðist á sviðinu. Mest lesið „Það eru smá blendnar tilfinningar að vera farin“ Lífið Travolta klæddi sig óvænt upp sem Danny Zuko Lífið „Þetta kom mér jafnmikið á óvart eins og öðrum“ Tíska og hönnun Elliot Page frumsýndi nýju kærustuna á Skólavörðustígnum Lífið Skordýrabrúðkaup í Laugardalslaug Lífið Rúrik mætti með kærustuna í brúðkaupið Lífið Skapandi sumarstarf varð að þætti á laugardagskvöldum á RÚV Bíó og sjónvarp Lilja Sif Pétursdóttir krýnd Miss Supranational Europe og talin myndfríðust Lífið Súrrealísk upplifun í prinsessuleik í Versölum Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Verkin tvö sem Íslenski dansflokkurinn frumsýndi föstudaginn 5. október voru af mjög ólíkum toga. Annað grátbroslegt og kom áhorfendum til að hlæja en hitt hádramatískt. Kvöldið opnaði með It is not a metaphor eftir Cameron Corbett. Það var skondið en ljúfsárt verk enda undirtónninn átakanlegur, enginn vill vera skilin útundan. Cameron notar tónlist eftir John Cage sem Tinna Þorsteinsdóttir lék á "undirbúið píanó" á sviðinu. Hún tók einnig þátt í sjálfum dansinum og dansararnir að því að virtist hjálpuðu til við stillingar á píanóinu á milli laga. Samspil þátttakendanna var samfærandi og vel upp byggt. Tjáning hvers og eins hefði þó mátt vera dýpri og sjáanlegri til að gefa togstreitunni á milli þeirra meiri vigt. Hjördís stóð sig með ágætum í hlutverk "trúðsins" en hefði þurft skýrari hreyfingar og allt að því rauða nefið til að styðja og skerpa þær djúpu tilfinningar gleði og sorgar sem hlutverkið krafðist. Aðalheiður og Hannes dönsuðu yndislega, fallegar og flæðandi hreyfingar og Tinna skilaði sínu vel bæði í tónlistarflutningi og leik.Hel haldi sínu fjallar um sköpun og endalok heimsins út frá gömlu norrænu trúarbrögðunum. Frásögnin er nokkuð nákvæm þó í listrænni framsetningu sé og er gefið upp í leikskrá hvaða dansari fer með hvaða hlutverk. Margar sterkar vísanir eru í verkinu sem gleðja þá sem þekkja söguna en virka stundum án tilgangs fyrir þá sem ekki þekkja. Hér hefði verið að gott að segja frá söguþræðinum í leikskránni. Hel heldur sínu er drungalegt og átakanlegt, ekki síst fyrir tilstuðlan tónlistarinnar og ljósahönnunarinnar. Lýsingin, gráleit og myrk, var mikilvægur þáttur í sviðsetningunni og var nýtt á fallegan hátt eins og ljóskeilan sem táknaði Bifröst. Hún var samt á köflum full dökk þannig að erfitt var að njóta hreyfinga dansaranna. Tónlistin var áhrifamikil og hélst í hendur við lýsinguna og leikmyndin sem kom mjög vel út. Búningarnir voru aftur á móti ekki eins vel heppnaðir og virtust sumir eins og úr öðru leikriti. Jérôme Delbey nýtir sér þekkingu og krafta dansaranna við danssköpunina. Niðurstaðan eru flæðandi og sterkar hreyfingar með mikilli gólfvinnu og hver dansari fær að njóta sýn. Það eru líka langir flottir kaflar þar sem dansararnir dansa samdans í ætt við snertispuna, ýmist í pörum eða hóp og í öllum senunum sést að að dansararnir er í fantaformi. Einn galli á uppsetningu verksins var að þeir sem sátu í ystu sætunum í salnum sáu ekki allt sem gerðist á sviðinu.
Mest lesið „Það eru smá blendnar tilfinningar að vera farin“ Lífið Travolta klæddi sig óvænt upp sem Danny Zuko Lífið „Þetta kom mér jafnmikið á óvart eins og öðrum“ Tíska og hönnun Elliot Page frumsýndi nýju kærustuna á Skólavörðustígnum Lífið Skordýrabrúðkaup í Laugardalslaug Lífið Rúrik mætti með kærustuna í brúðkaupið Lífið Skapandi sumarstarf varð að þætti á laugardagskvöldum á RÚV Bíó og sjónvarp Lilja Sif Pétursdóttir krýnd Miss Supranational Europe og talin myndfríðust Lífið Súrrealísk upplifun í prinsessuleik í Versölum Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira