Hreinræktuð hasarmynd Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 27. febrúar 2012 11:00 Bíó. Haywire. Leikstjórn: Steven Soderbergh. Leikarar: Gina Carano, Michael Fassbender, Ewan McGregor, Bill Paxton, Channing Tatum, Antonio Banderas, Michael Douglas. Hin grjótharða Mallory Kane lendir í blóðugum átökum á kaffihúsi en nær að yfirbuga árásarmanninn. Hún flýr af vettvangi með viðskiptavini kaffihússins sem hafði komið henni til aðstoðar í slagsmálunum, tekur bifreið hans tímabundnu eignarnámi, og segir honum alla sólarsöguna á bak við það sem gerðist. Hún starfar hjá leynilegu fyrirtæki sem tekur að sér allskonar pólitísk skítadjobb fyrir yfirvöld, en nú vill spilltur yfirmaður hana feiga og hefur fjölmarga útsendara á sínum vegum sem Kane þarf að kljást við. Haywire er fyrsta hreinræktaða hasarmynd leikstjórans Steven Soderbergh, en hann hefur lengi átt það til að hoppa á milli kvikmyndategunda eins og ekkert sé. Hasarinn fer honum vel og útkoman er þrælspennandi og ofsafengin. Slagsmálasenurnar eru magnaðar enda er aðalleikkonan, Gina Carano, mikil bardagalistakona og hefur oftast betur gegn misfærum ofbeldismönnum. Soderbergh kvikmyndar sjálf slagsmálin í stað þess að púsla þeim saman eftirá með leifturklippingu. Fyrir vikið verða atriðin því bæði trúverðugri og tilkomumeiri. Sagan er einföld og í sjálfu sér lítið merkileg. Carano er sæmileg leikkona og það sem upp á vantar bætir hún fyrir með sjarma sínum og fimi. Til allrar hamingju upphefur myndin þessa kosti hennar í stað þess að fara ódýru og algengu leiðina, þar sem kvenkyns harðhausar eru aðlagaðir kynórum óreyndra unglingspilta. Hún fær samt alveg að vera töffari, og lítur út fyrir að geta tekið gamla sleða á borð við Jean-Claude Van Damme í bóndabeygju. Aðrir leikarar skila sínu og sérstaklega hafði ég gaman af Bill gamla Paxton í hlutverki föður aðalpersónunnar. Hasarmyndin virðist eftir allt saman enn eiga sér viðreisnar von. Það er óskandi að Soderbergh finni sig frekar í þessu en að segja alfarið skilið við kvikmyndagerð, eins og hann hefur sagst ætla að gera. Það væri mikil synd. Niðurstaða: Haywire er vissulega formúlumynd en framsetningin lyftir henni upp fyrir meðalmennskuna. Mest lesið Ný plata frá Birgi Hákoni: „Ég er ekki lengur þessi gaur nema í tónlistinni“ Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið „Fimm ár af allskonar og hamingjan er enn hér“ Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Fagnaði 35 árum í sólinni Lífið Einfalt og frísklegt útlit fyrir hlaupið Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira
Bíó. Haywire. Leikstjórn: Steven Soderbergh. Leikarar: Gina Carano, Michael Fassbender, Ewan McGregor, Bill Paxton, Channing Tatum, Antonio Banderas, Michael Douglas. Hin grjótharða Mallory Kane lendir í blóðugum átökum á kaffihúsi en nær að yfirbuga árásarmanninn. Hún flýr af vettvangi með viðskiptavini kaffihússins sem hafði komið henni til aðstoðar í slagsmálunum, tekur bifreið hans tímabundnu eignarnámi, og segir honum alla sólarsöguna á bak við það sem gerðist. Hún starfar hjá leynilegu fyrirtæki sem tekur að sér allskonar pólitísk skítadjobb fyrir yfirvöld, en nú vill spilltur yfirmaður hana feiga og hefur fjölmarga útsendara á sínum vegum sem Kane þarf að kljást við. Haywire er fyrsta hreinræktaða hasarmynd leikstjórans Steven Soderbergh, en hann hefur lengi átt það til að hoppa á milli kvikmyndategunda eins og ekkert sé. Hasarinn fer honum vel og útkoman er þrælspennandi og ofsafengin. Slagsmálasenurnar eru magnaðar enda er aðalleikkonan, Gina Carano, mikil bardagalistakona og hefur oftast betur gegn misfærum ofbeldismönnum. Soderbergh kvikmyndar sjálf slagsmálin í stað þess að púsla þeim saman eftirá með leifturklippingu. Fyrir vikið verða atriðin því bæði trúverðugri og tilkomumeiri. Sagan er einföld og í sjálfu sér lítið merkileg. Carano er sæmileg leikkona og það sem upp á vantar bætir hún fyrir með sjarma sínum og fimi. Til allrar hamingju upphefur myndin þessa kosti hennar í stað þess að fara ódýru og algengu leiðina, þar sem kvenkyns harðhausar eru aðlagaðir kynórum óreyndra unglingspilta. Hún fær samt alveg að vera töffari, og lítur út fyrir að geta tekið gamla sleða á borð við Jean-Claude Van Damme í bóndabeygju. Aðrir leikarar skila sínu og sérstaklega hafði ég gaman af Bill gamla Paxton í hlutverki föður aðalpersónunnar. Hasarmyndin virðist eftir allt saman enn eiga sér viðreisnar von. Það er óskandi að Soderbergh finni sig frekar í þessu en að segja alfarið skilið við kvikmyndagerð, eins og hann hefur sagst ætla að gera. Það væri mikil synd. Niðurstaða: Haywire er vissulega formúlumynd en framsetningin lyftir henni upp fyrir meðalmennskuna.
Mest lesið Ný plata frá Birgi Hákoni: „Ég er ekki lengur þessi gaur nema í tónlistinni“ Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið „Fimm ár af allskonar og hamingjan er enn hér“ Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Fagnaði 35 árum í sólinni Lífið Einfalt og frísklegt útlit fyrir hlaupið Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira