Frelsið er yndislegt Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 14. október 2013 07:00 Guð er ekki til. Því hef ég trúað í einlægni frá því ég var um tvítugt. Áður en ég komst á þá skoðun var ég að vísu ekki sannkristinn, þannig séð, en ég útilokaði ekki neitt. Í fyrstu var ég tregur til að skrá mig úr þjóðkirkjunni en lét að lokum verða af því fyrir um áratug síðan. Mér fannst ég vera að bregðast ömmu gömlu sem hafði gefið mér fallega biblíu þegar ég fermdist, svíkja sóknarprestinn frænda minn sem er með skemmtilegri mönnum, og gera lítið úr öllum þeim frábæru sumrum sem ég eyddi í sumarbúðum KFUM. Úrskráningin reyndist með öllu sársaukalaus og enn hef ég ekki snúist á sveif með skrattanum þó ég telji guðlast vera hina ágætustu dægradvöl. Það veitir mér svipaða ánægju og það að stríða stuðningsmönnum KR og aðdáendum U2, sem gætu reyndar flokkast undir sértrúarsöfnuði ef út í það er farið. Þetta ristir þó ekki sérlega djúpt og meira að segja þekki ég kristinn KR-ing sem er mér mjög kær (U2-aðdáendur eru hins vegar upp til hópa vont fólk). Nú beini ég orðum mínum ekki til kristinna. Þeir halda bara áfram að vera í stuði og hlusta á Creed á leiðinni á Hátíð vonar. Ég vil frekar tala til trúleysingjanna sem eru enn í þjóðkirkjunni. Misræmið milli fjölda skráðra og þeirra sem raunverulega trúa er óþolandi. Bæði gefur það kirkjunni mjög ósanngjarnt forskot gagnvart öðrum trúfélögum en einnig er það vanvirðing við þá sem þurfa að stóla á fjársvelt og laskað heilbrigðis- og menntakerfi (nú er ég farinn að hljóma eins og Virkur í athugasemdum). Það eru flestir sammála um að það að vera óhamingjusamur í hjónabandi fyrir börnin sín sé slæm hugmynd. Lítið skárri hugmynd þykir mér að vera skráður í trúfélag fyrir makann eða ömmu sína. Frelsið undanfarin ár hefur verið yndislegt og mér líður eins og ég hafi losnað við leiðinlega eiginkonu. Áhyggjur mínar af úrskráningunni reyndust algjörlega ástæðulausar og enginn hefur afneitað mér. Ekki amma, ekki sóknarpresturinn, og alls ekki KFUM. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun
Guð er ekki til. Því hef ég trúað í einlægni frá því ég var um tvítugt. Áður en ég komst á þá skoðun var ég að vísu ekki sannkristinn, þannig séð, en ég útilokaði ekki neitt. Í fyrstu var ég tregur til að skrá mig úr þjóðkirkjunni en lét að lokum verða af því fyrir um áratug síðan. Mér fannst ég vera að bregðast ömmu gömlu sem hafði gefið mér fallega biblíu þegar ég fermdist, svíkja sóknarprestinn frænda minn sem er með skemmtilegri mönnum, og gera lítið úr öllum þeim frábæru sumrum sem ég eyddi í sumarbúðum KFUM. Úrskráningin reyndist með öllu sársaukalaus og enn hef ég ekki snúist á sveif með skrattanum þó ég telji guðlast vera hina ágætustu dægradvöl. Það veitir mér svipaða ánægju og það að stríða stuðningsmönnum KR og aðdáendum U2, sem gætu reyndar flokkast undir sértrúarsöfnuði ef út í það er farið. Þetta ristir þó ekki sérlega djúpt og meira að segja þekki ég kristinn KR-ing sem er mér mjög kær (U2-aðdáendur eru hins vegar upp til hópa vont fólk). Nú beini ég orðum mínum ekki til kristinna. Þeir halda bara áfram að vera í stuði og hlusta á Creed á leiðinni á Hátíð vonar. Ég vil frekar tala til trúleysingjanna sem eru enn í þjóðkirkjunni. Misræmið milli fjölda skráðra og þeirra sem raunverulega trúa er óþolandi. Bæði gefur það kirkjunni mjög ósanngjarnt forskot gagnvart öðrum trúfélögum en einnig er það vanvirðing við þá sem þurfa að stóla á fjársvelt og laskað heilbrigðis- og menntakerfi (nú er ég farinn að hljóma eins og Virkur í athugasemdum). Það eru flestir sammála um að það að vera óhamingjusamur í hjónabandi fyrir börnin sín sé slæm hugmynd. Lítið skárri hugmynd þykir mér að vera skráður í trúfélag fyrir makann eða ömmu sína. Frelsið undanfarin ár hefur verið yndislegt og mér líður eins og ég hafi losnað við leiðinlega eiginkonu. Áhyggjur mínar af úrskráningunni reyndust algjörlega ástæðulausar og enginn hefur afneitað mér. Ekki amma, ekki sóknarpresturinn, og alls ekki KFUM.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun