Ég er ekki hræddur Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 14. nóvember 2013 06:00 Öryggi á að koma í veg fyrir hræðslu. Því öruggari sem heimurinn er þeim mun óhræddara er fólk. Það er lógískt. Samt er fátt sem hræðir mig jafn mikið og það sem viðkemur öryggi. Nýlega bárust uppljóstranir um stórfelldar njósnir Þjóðaröryggisstofnunar Bandaríkjanna. Þessar fréttir hræða mig meira en flest annað sem aflaga fer í heiminum og nóg er um það. Ég er til dæmis ekkert sérstaklega hræddur við Norður-Kóreu, hernaðaráform Kínverja eða að kjarnorkustríð brjótist út milli Indlands og Pakistans. Kannski ætti ég að vera hræddur en ég er það ekki. Það sama get ég sagt um ýmsa vá sem margir halda á lofti. Ég er heldur ekkert hræddur við fjölgun múslíma í Evrópu eða að komandi kynslóðir verði fíkniefnum að bráð. Ég hef heldur engar áhyggjur af því að fæða jarðar gangi til þurrðar. Við höfum aldrei haft meira að borða, bæði hvað varðar magn og úrval, og hvernig er hægt að nota orð eins og „fæðuöryggi“ á Vesturlöndum þegar það liggur fyrir að fjórðung matar er hent í ruslatunnur? Við þetta er ég ekkert hræddur. Ég er mest hræddur við þörfina eftir öryggi. Ég er hæddur við þá sífelldu ógn og hótun að öryggis sé ekki gætt. Nýlega sagði þingmaður í ræðusal Alþingis að menning og listir væru nauðsynlegar en við hefðum ekkert við það að gera meðan við tryggðum ekki öryggi okkar og heilsu. Þingmanninum gekk vafalaust gott eitt til, hann vill gera löggæslu- og heilbrigðisstarfsfólki hærra undir höfði. En það sem ég óttast er að þessi öryggisrök séu eins konar endastöð. Ef ég mótmæli þingmanninum vegna þess að mér er annt um menningu þá hefur hann stillt málum þannig upp að ég sé á móti lýðheilsu og öryggi borgaranna. Ef svoleiðis rök fá að vera lokapunktur í umræðu þá forheimskumst við og það er þessi forheimskun sem ég óttast. Megintilgangur öryggisins hlýtur að eiga að vera útrýming hræðslunnar. Ef öryggið sem stjórnmálamenn boða gerir borgarana óörugga við að tjá hug sinn þá er eitthvað að. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun
Öryggi á að koma í veg fyrir hræðslu. Því öruggari sem heimurinn er þeim mun óhræddara er fólk. Það er lógískt. Samt er fátt sem hræðir mig jafn mikið og það sem viðkemur öryggi. Nýlega bárust uppljóstranir um stórfelldar njósnir Þjóðaröryggisstofnunar Bandaríkjanna. Þessar fréttir hræða mig meira en flest annað sem aflaga fer í heiminum og nóg er um það. Ég er til dæmis ekkert sérstaklega hræddur við Norður-Kóreu, hernaðaráform Kínverja eða að kjarnorkustríð brjótist út milli Indlands og Pakistans. Kannski ætti ég að vera hræddur en ég er það ekki. Það sama get ég sagt um ýmsa vá sem margir halda á lofti. Ég er heldur ekkert hræddur við fjölgun múslíma í Evrópu eða að komandi kynslóðir verði fíkniefnum að bráð. Ég hef heldur engar áhyggjur af því að fæða jarðar gangi til þurrðar. Við höfum aldrei haft meira að borða, bæði hvað varðar magn og úrval, og hvernig er hægt að nota orð eins og „fæðuöryggi“ á Vesturlöndum þegar það liggur fyrir að fjórðung matar er hent í ruslatunnur? Við þetta er ég ekkert hræddur. Ég er mest hræddur við þörfina eftir öryggi. Ég er hæddur við þá sífelldu ógn og hótun að öryggis sé ekki gætt. Nýlega sagði þingmaður í ræðusal Alþingis að menning og listir væru nauðsynlegar en við hefðum ekkert við það að gera meðan við tryggðum ekki öryggi okkar og heilsu. Þingmanninum gekk vafalaust gott eitt til, hann vill gera löggæslu- og heilbrigðisstarfsfólki hærra undir höfði. En það sem ég óttast er að þessi öryggisrök séu eins konar endastöð. Ef ég mótmæli þingmanninum vegna þess að mér er annt um menningu þá hefur hann stillt málum þannig upp að ég sé á móti lýðheilsu og öryggi borgaranna. Ef svoleiðis rök fá að vera lokapunktur í umræðu þá forheimskumst við og það er þessi forheimskun sem ég óttast. Megintilgangur öryggisins hlýtur að eiga að vera útrýming hræðslunnar. Ef öryggið sem stjórnmálamenn boða gerir borgarana óörugga við að tjá hug sinn þá er eitthvað að.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun