Og íþróttamaður ársins 2013 er…

Í fyrsta skipti fæ ég að taka þátt í kjöri á íþróttamanni ársins. Sem nýr félagi í Samtökum íþróttafréttamanna fékk ég að setja saman minn lista yfir þau tíu sem sköruðu fram úr á árinu. Markmiðið var einfalt: setja saman hinn fullkomna lista. Það skyldi sko enginn sjá ástæðu til að gagnrýna mitt val.

Íþróttaárið 2013 var ótrúlega gott og þó það sé vel þekkt staðreynd er með ólíkindum hve margt glæsilegt íþróttafólk við Íslendingar erum svo heppnir að eiga. Bara sú staðreynd að Ísland, litla Ísland, á heimsmeistara og Evrópumeistara í fleiri en einni grein segir okkur að við séum að gera eitthvað rétt. Svo mikil breidd er í íslensku íþróttalífi að mögulegt er að enginn þeirra sem skipuðu efstu þrjú sætin í kjörinu í fyrra hafni í tíu efstu sætunum í ár.

Afrek hinnar 17 ára Anítu Hinriksdóttur á Evrópu- og heimsmeistaramótum ungmenna fóru ekki fram hjá neinum. Kvennalandsliðið í knattspyrnu fór í átta liða úrslit á Evrópumótinu og karlalandsliðið var níutíu mínútum frá því að tryggja sér þátttökurétt á sjálfu heimsmeistaramótinu í Brasilíu. Knapinn Jóhann Rúnar Skúlason og spjótkastarinn Helgi Sveinsson urðu heimsmeistarar og Auðunn Jónsson Evrópumeistari í kraftlyftingum. Ísland eignaðist tvo Evrópumeistara í handbolta kvenna, Þýskalandsmeistara í handbolta karla og körfuboltafólk náði sínum besta árangri.

Hvort sem horft er á afrek hér heima eða erlendis er ljóst að engin leið er að setja saman hinn fullkoma tíu manna lista. Hvert afrek er litið ólíkum augum enda er samanburður afar erfiður. Að bera saman frábært framlag einstaklings í hópíþrótt og annars í einstaklingsíþrótt er á tíðum eins og að bera saman epli og appelsínur.

Valið verður gagnrýnt. Hver svo sem stendur uppi með bikarinn eftirsótta þá verða fjölmargir fulltrúar og stuðningsmenn annars íþróttafólks ósáttir. Íþróttafólks sem stóð sig virkilega vel á árinu og hefði einnig verið vel að titlinum komið. Vonandi er að fleiri taki þann pól í hæðina að hrósa og fagna með þeim er titilinn hreppir.