Hátíð í bæ

Ljósadýrð loftin gyllir

lítið hús yndi fyllir

og hugurinn heimleiðis leitar því æ

man ég þá er hátíð var í bæ.

Ungan dreng ljósin laða

litla snót geislum baðar

Ég man það svo lengi sem lifað ég fæ

lífið þá er hátíð var í bæ.

Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna,

hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð.

Sælli börn sjaldgæft er að finna

ég syng um þau mitt allra besta ljóð.

Söngur dvín svefnin hvetur,

systkin tvö geta ei betur

er sofna hjá mömmu ég man þetta æ

man það þá er hátíð var í bæ.



Bernhard /Ólafur Gaukur