Jól hinna eldföstu móta Viktoría Hermannsdóttir skrifar 10. desember 2014 07:00 Jólin þegar ég var átján ára eru mér alltaf sérlega minnisstæð. Ég var nýflutt að heiman ásamt þáverandi kærasta og fannst ég vera orðin fullorðin að mörgu leyti. Litla kjallaraíbúðin sem við bjuggum í þjónaði aðallega þeim tilgangi að vera góður partístaður fyrir okkur vinina þar sem enginn úr vinahópnum var fluttur að heiman nema ég. Enda enn þá öll börn og börn eiga ekki að flytja að heiman heldur búa í foreldrahúsum eins lengi og þau geta. Á jólunum var ég hjá foreldrum mínum og beið spennt eftir uppáhaldinu mínu: pökkunum. Úr fyrsta pakkanum komu eldhúsáhöld. Ekki var það nú spennandi gjöf. Næsti pakki hlyti að bjóða upp á eitthvað betra. Ég opnaði fagurlega innpakkaða gjöfina. Undir rauðum pappírnum leyndist eldfast mót. Hvað er þetta? hugsaði ég með mér. Til hvers notar maður þetta? Næstu pakkar hlytu að vera eitthvað meira spennandi. Sú varð ekki raunin. Í næsta pakka var líka eldfast mót. Og í þeim fjórða líka. Ég var átján ára og hafði fengið þrjú eldföst mót í jólagjöf. Ég lagði varla í að opna fleiri pakka. Hvar voru skemmtilegu gjafirnar? Ég tók mér stutt hlé frá pökkunum. Var ég virkilega komin á þann stað í lífinu að ég fengi bara eldhúsvörur í jólagjöf? Ég sem kunni ekki einu sinni að elda. Vissulega voru gjafirnar fyrsta heims vandamál með tilliti til þess að margir hefðu það mun verra en ég um jólin. Ég var hins vegar ekki þroskaðri en það að þetta skemmdi pakkagleðina og það breyttist eitthvað innra með mér. Ég var engan veginn tilbúin til þess að fá eldföst mót í jólagjöf. Nokkrum mánuðum eftir jól hættum við kærastinn saman og ég flutti aftur heim. Jólin á eftir bjó ég hjá mömmu og pabba og fékk engin eldhúsáhöld í jólagjöf það árið. Það myndi hins vegar ekki eyðileggja jólin fyrir mér núna, níu árum seinna, enda gjafirnar hættar að vera aðalmálið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Viktoría Hermannsdóttir Mest lesið Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Herra, má ég fá meiri graut? Magnús Þór Jónsson Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Jólin þegar ég var átján ára eru mér alltaf sérlega minnisstæð. Ég var nýflutt að heiman ásamt þáverandi kærasta og fannst ég vera orðin fullorðin að mörgu leyti. Litla kjallaraíbúðin sem við bjuggum í þjónaði aðallega þeim tilgangi að vera góður partístaður fyrir okkur vinina þar sem enginn úr vinahópnum var fluttur að heiman nema ég. Enda enn þá öll börn og börn eiga ekki að flytja að heiman heldur búa í foreldrahúsum eins lengi og þau geta. Á jólunum var ég hjá foreldrum mínum og beið spennt eftir uppáhaldinu mínu: pökkunum. Úr fyrsta pakkanum komu eldhúsáhöld. Ekki var það nú spennandi gjöf. Næsti pakki hlyti að bjóða upp á eitthvað betra. Ég opnaði fagurlega innpakkaða gjöfina. Undir rauðum pappírnum leyndist eldfast mót. Hvað er þetta? hugsaði ég með mér. Til hvers notar maður þetta? Næstu pakkar hlytu að vera eitthvað meira spennandi. Sú varð ekki raunin. Í næsta pakka var líka eldfast mót. Og í þeim fjórða líka. Ég var átján ára og hafði fengið þrjú eldföst mót í jólagjöf. Ég lagði varla í að opna fleiri pakka. Hvar voru skemmtilegu gjafirnar? Ég tók mér stutt hlé frá pökkunum. Var ég virkilega komin á þann stað í lífinu að ég fengi bara eldhúsvörur í jólagjöf? Ég sem kunni ekki einu sinni að elda. Vissulega voru gjafirnar fyrsta heims vandamál með tilliti til þess að margir hefðu það mun verra en ég um jólin. Ég var hins vegar ekki þroskaðri en það að þetta skemmdi pakkagleðina og það breyttist eitthvað innra með mér. Ég var engan veginn tilbúin til þess að fá eldföst mót í jólagjöf. Nokkrum mánuðum eftir jól hættum við kærastinn saman og ég flutti aftur heim. Jólin á eftir bjó ég hjá mömmu og pabba og fékk engin eldhúsáhöld í jólagjöf það árið. Það myndi hins vegar ekki eyðileggja jólin fyrir mér núna, níu árum seinna, enda gjafirnar hættar að vera aðalmálið.
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun