Dunkin' Dónar Atli Fannar Bjarkason skrifar 20. ágúst 2015 07:00 Nú segi ég stopp. Ekki nóg með að trjáfaðmandi hjólahippar séu að reyna að eyðileggja miðbæinn með því að banna mér að rúnta niður Laugaveginn, heldur á nú að troða bandarískum kleinuhringjasjoppum á hvert einasta götuhorn. Dunkin' Donuts var opnað á Laugavegi á dögunum sem þýðir að maður þarf að stíga út úr bílnum ef maður hefur áhuga á því að troða í andlitið á sér fjöldaframleiddum bandarískum kaloríubombum. Skorturinn á bílalúgum kristallast í því að það er búin að vera röð af fólki fyrir utan staðinn frá því að hann var opnaður. Innreið Dunkin' Donuts er til marks um gjaldþrot menningar okkar. Hvað varð um að kveikja á Kanaútvarpinu, reykja eina Winston og láta sig dreyma um Wendy's-borgara í herstöðinni á Keflavíkurflugvelli? Ég man enn þá hvar ég var þegar innreið kleinuhringjanna hófst. Það var árla morguns og Cocoa Puffsið var rétt byrjað að mýkjast ofan í skálinni. Ég sat við IKEA-skrifborðið mitt og vafraði um internetið í Macbook-fartölvunni minni þegar ég sá mynd af röðinni fyrir utan staðinn á Facebook. Eða var það Twitter? Mér var svo misboðið að ég frussaði morgunmatnum á skjáinn og fékk hóstakast sem hætti ekki fyrr en ég hellti ofan í mig stóru glasi af kóki. Röðin er til marks um hnignun samfélagsins og ég var óvinnufær af sorg. Ég tók iPhone-inn úr hleðslu, hringdi mig inn veikan, kveikti á Netflix og horfði á átta klukkustundir af Breaking Bad til að ná áttum. „Bandarískir kleinuhringir. Þvlíkt hneyksli,“ hugsaði ég og ég lét mig dreyma um KFC í kvöldmat. Ég er ekki einn um þessa skoðun. Stelpan sem kom með Dominos-pitsuna virtist alveg sammála, þó að hún hafi reyndar haft meiri áhuga á því að rukka mig en spjalla. Kortinu mínu var að vísu synjað þannig að ég setti þetta bara á VISA. Annars verð ég að fara að minnka pitsuátið – fæ mér Subway á morgun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun
Nú segi ég stopp. Ekki nóg með að trjáfaðmandi hjólahippar séu að reyna að eyðileggja miðbæinn með því að banna mér að rúnta niður Laugaveginn, heldur á nú að troða bandarískum kleinuhringjasjoppum á hvert einasta götuhorn. Dunkin' Donuts var opnað á Laugavegi á dögunum sem þýðir að maður þarf að stíga út úr bílnum ef maður hefur áhuga á því að troða í andlitið á sér fjöldaframleiddum bandarískum kaloríubombum. Skorturinn á bílalúgum kristallast í því að það er búin að vera röð af fólki fyrir utan staðinn frá því að hann var opnaður. Innreið Dunkin' Donuts er til marks um gjaldþrot menningar okkar. Hvað varð um að kveikja á Kanaútvarpinu, reykja eina Winston og láta sig dreyma um Wendy's-borgara í herstöðinni á Keflavíkurflugvelli? Ég man enn þá hvar ég var þegar innreið kleinuhringjanna hófst. Það var árla morguns og Cocoa Puffsið var rétt byrjað að mýkjast ofan í skálinni. Ég sat við IKEA-skrifborðið mitt og vafraði um internetið í Macbook-fartölvunni minni þegar ég sá mynd af röðinni fyrir utan staðinn á Facebook. Eða var það Twitter? Mér var svo misboðið að ég frussaði morgunmatnum á skjáinn og fékk hóstakast sem hætti ekki fyrr en ég hellti ofan í mig stóru glasi af kóki. Röðin er til marks um hnignun samfélagsins og ég var óvinnufær af sorg. Ég tók iPhone-inn úr hleðslu, hringdi mig inn veikan, kveikti á Netflix og horfði á átta klukkustundir af Breaking Bad til að ná áttum. „Bandarískir kleinuhringir. Þvlíkt hneyksli,“ hugsaði ég og ég lét mig dreyma um KFC í kvöldmat. Ég er ekki einn um þessa skoðun. Stelpan sem kom með Dominos-pitsuna virtist alveg sammála, þó að hún hafi reyndar haft meiri áhuga á því að rukka mig en spjalla. Kortinu mínu var að vísu synjað þannig að ég setti þetta bara á VISA. Annars verð ég að fara að minnka pitsuátið – fæ mér Subway á morgun.
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun