Skyrið mitt, skyrið þitt Sara McMahon skrifar 12. maí 2015 07:00 Skandínavíski mjólkurrisinn Arla hóf nýverið að markaðssetja „Icelandic styled skyr“ í Bretlandi. Maður hefði haldið að Íslendingar yrðu glaðir að deila skyrinu sínu með heimsbyggðinni líkt og heimsbyggðin hefur deilt mozzarella-osti, hráskinku og cheddar með okkur, en svo var ekki. Þess í stað jusu Íslendingar skömmum yfir risann á Facebook-síðu Arla Skyr og fannst fyrirtækið heldur ósvífið að ætla sér að koma skyrinu á erlenda markaði. Meira að segja markaðsstjóri Mjólkursamsölunnar lagði orð í belg. Reyndar fór það nokkuð fyrir brjóstið á sumum að Arla hafi haldið því fram á samfélagsmiðlum að skyrið væri framleitt á Höfn í Hornafirði, og er það vel skiljanlegt því fyrirtæki eiga auðvitað ekki að ljúga að neytendum. En hitt er annað mál að Arla má framleiða og selja skyr, alveg eins og við framleiðum brie eða fetaost – sem, ólíkt skyrinu, er lögverndað vöruheiti með uppruna- eða staðarvísun (fetaostur má aðeins kallast fetaostur sé hann framleiddur á tilteknum svæðum í Grikklandi og úr grísku hráefni). Það eru reyndar nokkur ár síðan uppi voru umræður um hvort íslenska skyrið ætti að njóta lögverndunar sem landfræðileg merking og hvort gera ætti tvíhliða samning við Evrópusambandið þess efnis, skyldi Ísland ganga í sambandið. En ekkert virðist hafa orðið úr því. Hefðu slíkir samningar verið gerðir mættu aðeins íslensk fyrirtæki framleiða og selja skyr. En á móti hefði MS til dæmis þurft að hætta notkun vöruheita á borð við feta, sem hefur verið lögvernduð afurð frá árinu 2002. Sé litið á björtu hliðarnar, þá getur þjóðin loks státað sig af því að eiga vöru sem öðrum en okkur þykir bragðgóð. Er ekki sagt að stæling sé einlægasta lofið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun
Skandínavíski mjólkurrisinn Arla hóf nýverið að markaðssetja „Icelandic styled skyr“ í Bretlandi. Maður hefði haldið að Íslendingar yrðu glaðir að deila skyrinu sínu með heimsbyggðinni líkt og heimsbyggðin hefur deilt mozzarella-osti, hráskinku og cheddar með okkur, en svo var ekki. Þess í stað jusu Íslendingar skömmum yfir risann á Facebook-síðu Arla Skyr og fannst fyrirtækið heldur ósvífið að ætla sér að koma skyrinu á erlenda markaði. Meira að segja markaðsstjóri Mjólkursamsölunnar lagði orð í belg. Reyndar fór það nokkuð fyrir brjóstið á sumum að Arla hafi haldið því fram á samfélagsmiðlum að skyrið væri framleitt á Höfn í Hornafirði, og er það vel skiljanlegt því fyrirtæki eiga auðvitað ekki að ljúga að neytendum. En hitt er annað mál að Arla má framleiða og selja skyr, alveg eins og við framleiðum brie eða fetaost – sem, ólíkt skyrinu, er lögverndað vöruheiti með uppruna- eða staðarvísun (fetaostur má aðeins kallast fetaostur sé hann framleiddur á tilteknum svæðum í Grikklandi og úr grísku hráefni). Það eru reyndar nokkur ár síðan uppi voru umræður um hvort íslenska skyrið ætti að njóta lögverndunar sem landfræðileg merking og hvort gera ætti tvíhliða samning við Evrópusambandið þess efnis, skyldi Ísland ganga í sambandið. En ekkert virðist hafa orðið úr því. Hefðu slíkir samningar verið gerðir mættu aðeins íslensk fyrirtæki framleiða og selja skyr. En á móti hefði MS til dæmis þurft að hætta notkun vöruheita á borð við feta, sem hefur verið lögvernduð afurð frá árinu 2002. Sé litið á björtu hliðarnar, þá getur þjóðin loks státað sig af því að eiga vöru sem öðrum en okkur þykir bragðgóð. Er ekki sagt að stæling sé einlægasta lofið?
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun