Vítavert virðingarleysi Jón Hákon Halldórsson skrifar 17. júní 2015 07:00 Oddvitar ríkisstjórnarinnar hefðu ugglaust getað hugsað sér kærkomna hvíld eftir vel heppnaða kynningu á aðgerðaáætlun vegna afnáms hafta í byrjun síðustu viku. Hún var þó ekki í boði, enda hafa átök geisað á vinnumarkaði um margra mánaða skeið. Margir líða fyrir átökin, með heilbrigðiskerfið komið að þolmörkum, veitingahúsaeigendur og kjötframleiðendur farnir að líða fyrir verkfall dýralækna og starfsemi opinberra stofnana víða farin úr skorðum. Það þarf varla að hvarfla að nokkrum manni, sem hugsar málið til enda, að ákvörðun um að banna verkföllin hafi verið tekin af léttúð. Annars vegar eru fjölmörg dæmi, meðal annars nokkur sem greint hefur verið frá í fjölmiðlum, um hætturnar sem af þeim sköpuðust. Hins vegar eru aðvörunarorð frá Seðlabankanum um að kjarasamningar megi ekki stefna efnahagslegum stöðugleika í hættu, né heldur afkomu ríkisins. Þess vegna er skiljanlegt að til þess óyndisráðs hafi verið gripið sem lagasetning á verkföll Bandalags háskólamanna og Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga er. Vegna þess hversu viðkvæmt málið er í eðli sínu, mátti öllum vera fullkomlega ljóst að öll umgjörðin í kringum það þurfti að vera eins góð og mögulegt var. Að þessu var ekki gætt. Fyrir það fyrsta var ákveðið að hvorki Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra, né Bjarni Benediktsson, fjármála- og efnahagsráðherra, flyttu frumvarpið og öxluðu þannig ábyrgð sína á því. Þess í stað var Sigurði Inga Jóhannssyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, falið það verkefni. Og það án nokkurrar haldbærrar skýringar. Í öðru lagi var gert hlé á þingfundi á föstudegi, áður en frumvarpið var flutt, á meðan formaður Sjálfstæðisfokksins hélt erindi fyrir stuðningsmenn sína í Valhöll. Í þriðja lagi viku bæði forsætisráðherra og fjármála- og efnahagsráðherra af þingfundi á föstudagskvöld á meðan umræða um áformaða lagasetningu fór fram. Þeir Sigmundur og Bjarni hefðu kannski undir einhverjum kringumstæðum getað fundið afsakanir fyrir þessari fjarveru sinni. En það að horfa á fótboltaleik gat aldrei orðið ein þeirra. Allt þetta hefur orðið til þess að reiðin sem kraumaði undir niðri hjá þeim stéttum, sem halda uppi þeirri sjálfsögðu kröfu að störf þeirra séu metin að verðleikum, var ýfð enn þá meira upp. Einn hjúkrunarfræðingur, Edda Jörundsdóttir, bar störf ráðherranna þennan dag saman við sín eigin störf á spítalanum. „Ég mæti hérna á þingpallana og fylgist með umræðum. Æðstu ráðamenn þessarar þjóðar eru fljótir út, þeir yfirgefa hér akút aðstæður til þess að fara að horfa á fótboltaleik. Þetta myndi ég aldrei gera í mínu starfi sem hjúkrunarfræðingur, að fara úr akút aðstæðum í minni vinnu til að horfa á fótboltaleik,“ sagði Edda í kvöldfréttum Stöðvar 2 á laugardag. Það var heigulsháttur hjá oddvitum ríkisstjórnarinnar að þora ekki að mæla sjálfir fyrir frumvarpinu á föstudaginn. Og báðir bitu þeir svo höfuðið af skömminni með því virðingarleysi sem þeir sýndu síðar sama dag. Mennirnir virðast gersneyddir öllum vilja til þess að sýna einhverjum mikilvægustu starfsstéttum samfélagsins virðingu. Og það er áhyggjuefni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Verkfall 2016 Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun
Oddvitar ríkisstjórnarinnar hefðu ugglaust getað hugsað sér kærkomna hvíld eftir vel heppnaða kynningu á aðgerðaáætlun vegna afnáms hafta í byrjun síðustu viku. Hún var þó ekki í boði, enda hafa átök geisað á vinnumarkaði um margra mánaða skeið. Margir líða fyrir átökin, með heilbrigðiskerfið komið að þolmörkum, veitingahúsaeigendur og kjötframleiðendur farnir að líða fyrir verkfall dýralækna og starfsemi opinberra stofnana víða farin úr skorðum. Það þarf varla að hvarfla að nokkrum manni, sem hugsar málið til enda, að ákvörðun um að banna verkföllin hafi verið tekin af léttúð. Annars vegar eru fjölmörg dæmi, meðal annars nokkur sem greint hefur verið frá í fjölmiðlum, um hætturnar sem af þeim sköpuðust. Hins vegar eru aðvörunarorð frá Seðlabankanum um að kjarasamningar megi ekki stefna efnahagslegum stöðugleika í hættu, né heldur afkomu ríkisins. Þess vegna er skiljanlegt að til þess óyndisráðs hafi verið gripið sem lagasetning á verkföll Bandalags háskólamanna og Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga er. Vegna þess hversu viðkvæmt málið er í eðli sínu, mátti öllum vera fullkomlega ljóst að öll umgjörðin í kringum það þurfti að vera eins góð og mögulegt var. Að þessu var ekki gætt. Fyrir það fyrsta var ákveðið að hvorki Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra, né Bjarni Benediktsson, fjármála- og efnahagsráðherra, flyttu frumvarpið og öxluðu þannig ábyrgð sína á því. Þess í stað var Sigurði Inga Jóhannssyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, falið það verkefni. Og það án nokkurrar haldbærrar skýringar. Í öðru lagi var gert hlé á þingfundi á föstudegi, áður en frumvarpið var flutt, á meðan formaður Sjálfstæðisfokksins hélt erindi fyrir stuðningsmenn sína í Valhöll. Í þriðja lagi viku bæði forsætisráðherra og fjármála- og efnahagsráðherra af þingfundi á föstudagskvöld á meðan umræða um áformaða lagasetningu fór fram. Þeir Sigmundur og Bjarni hefðu kannski undir einhverjum kringumstæðum getað fundið afsakanir fyrir þessari fjarveru sinni. En það að horfa á fótboltaleik gat aldrei orðið ein þeirra. Allt þetta hefur orðið til þess að reiðin sem kraumaði undir niðri hjá þeim stéttum, sem halda uppi þeirri sjálfsögðu kröfu að störf þeirra séu metin að verðleikum, var ýfð enn þá meira upp. Einn hjúkrunarfræðingur, Edda Jörundsdóttir, bar störf ráðherranna þennan dag saman við sín eigin störf á spítalanum. „Ég mæti hérna á þingpallana og fylgist með umræðum. Æðstu ráðamenn þessarar þjóðar eru fljótir út, þeir yfirgefa hér akút aðstæður til þess að fara að horfa á fótboltaleik. Þetta myndi ég aldrei gera í mínu starfi sem hjúkrunarfræðingur, að fara úr akút aðstæðum í minni vinnu til að horfa á fótboltaleik,“ sagði Edda í kvöldfréttum Stöðvar 2 á laugardag. Það var heigulsháttur hjá oddvitum ríkisstjórnarinnar að þora ekki að mæla sjálfir fyrir frumvarpinu á föstudaginn. Og báðir bitu þeir svo höfuðið af skömminni með því virðingarleysi sem þeir sýndu síðar sama dag. Mennirnir virðast gersneyddir öllum vilja til þess að sýna einhverjum mikilvægustu starfsstéttum samfélagsins virðingu. Og það er áhyggjuefni.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun