Byggt á sannri sögu María Elísabet Bragadóttir skrifar 17. febrúar 2016 07:00 Sannsögulegar kvikmyndir höfða til mín. Fyllist lotningu við að horfa á Mark Zuckerberg strunsa um skólalóð Harvard í óða önn að spora út blauta steypu mannkynssögunnar. Stuðandi að sjá Jordan Belfort vaða uppi með sitt snarbilaða gildismat og fleygja sér fram af siðferðilegum hengiflugum. Verð angurvær að fylgjast með Stephen Hawking glíma við ráðgátur tímans. Vöknar um augu þegar þrællinn Solomon Northup heyr lífsbaráttu sína á hvíta tjaldinu. Það er þó niðurdrepandi hve lítið er um bitastæð kvenhlutverk í sannsögulegu ræmunum. En málið er að þær eru sannsögulegar. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Mark Zuckerberg var og er karl og Stephen Hawking líka. Samt urðu konur á vegi Mark Zuckerbergs og sömuleiðis Hawkings. Enda hafa konur jú löngum verið til, lifað og dáið, dregið andann, hugsað og pælt. Svo sannarlega gerðu þær það árið 2004 þegar Zuckerberg stakk Facebook í samband. Það sem truflar mig er hvernig hlutverk kvenna í sannsögulegu myndunum eru skrifuð. Höfðu konur sem lituðu heimsmynd Zuckerbergs og sambærilegra karlhetja engin önnur áhrif en að rómantísera líf þeirra? Ríkjandi hollywoodískt stef: Karl í aðalhlutverki, gjarnan sérvitringur eða með snilligáfu, hrúga af körlum í aukahlutverkum og einstaka kona í hlutverki ástkonu eða móður. Meiri karakterbreidd hefur konan sjaldnast. Tímans tönn er miskunnarlaus hakkavél sem virðist leika konur grátt. Bíómynd er byggð á sannri sögu. Kvikmyndahandritið skrifaði sig þó ekki sjálft enda hönnuð, einfölduð framsetning á margbrotnum veruleika. Spurningin er því alltaf: Hver matreiðir ofan í okkur söguna? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid Skoðun Óður til hneykslunar Arnar Sveinn Geirsson Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn, the party of hungry children Ian McDonald Skoðun
Sannsögulegar kvikmyndir höfða til mín. Fyllist lotningu við að horfa á Mark Zuckerberg strunsa um skólalóð Harvard í óða önn að spora út blauta steypu mannkynssögunnar. Stuðandi að sjá Jordan Belfort vaða uppi með sitt snarbilaða gildismat og fleygja sér fram af siðferðilegum hengiflugum. Verð angurvær að fylgjast með Stephen Hawking glíma við ráðgátur tímans. Vöknar um augu þegar þrællinn Solomon Northup heyr lífsbaráttu sína á hvíta tjaldinu. Það er þó niðurdrepandi hve lítið er um bitastæð kvenhlutverk í sannsögulegu ræmunum. En málið er að þær eru sannsögulegar. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Mark Zuckerberg var og er karl og Stephen Hawking líka. Samt urðu konur á vegi Mark Zuckerbergs og sömuleiðis Hawkings. Enda hafa konur jú löngum verið til, lifað og dáið, dregið andann, hugsað og pælt. Svo sannarlega gerðu þær það árið 2004 þegar Zuckerberg stakk Facebook í samband. Það sem truflar mig er hvernig hlutverk kvenna í sannsögulegu myndunum eru skrifuð. Höfðu konur sem lituðu heimsmynd Zuckerbergs og sambærilegra karlhetja engin önnur áhrif en að rómantísera líf þeirra? Ríkjandi hollywoodískt stef: Karl í aðalhlutverki, gjarnan sérvitringur eða með snilligáfu, hrúga af körlum í aukahlutverkum og einstaka kona í hlutverki ástkonu eða móður. Meiri karakterbreidd hefur konan sjaldnast. Tímans tönn er miskunnarlaus hakkavél sem virðist leika konur grátt. Bíómynd er byggð á sannri sögu. Kvikmyndahandritið skrifaði sig þó ekki sjálft enda hönnuð, einfölduð framsetning á margbrotnum veruleika. Spurningin er því alltaf: Hver matreiðir ofan í okkur söguna?