Sagan endurtekur sig Óttar Guðmundsson skrifar 2. júlí 2016 07:00 Nýlega létu prestar í Laugarnessókn reyna á gömul ákvæði um kirkjugrið. Tveir hælisleitendur, sem búið var að vísa úr landi, leituðu skjóls í kirkjunni ásamt stuðningsmönnum sínum og treystu því að armur laganna næði ekki lengra en að fordyri kirkjunnar. Mikill fjöldi fjölmiðlamanna mætti á svæðið til að fylgjast með. Eftir Örlygsstaðabardaga árið 1238 flúðu fylgismenn Sturlunga inn í kirkjuna að Miklabæ. Þeir treystu á kirkjugrið og héldu að Gissur Þorvaldsson og Kolbeinn ungi myndu þyrma lífi þeirra. En allt kom fyrir ekki. Kirkjugestir voru leiddir út og hálshöggnir. Nokkrir þeirra voru náfrændur Kolbeins en hann lét það ekki hafa áhrif á sig. Þegar Þorvaldur Vatnsfirðingur sótti að Hrafni Sveinbjarnarsyni, leitaði Hrafn athvarfs hjá kirkjunnar manni sem söng tíðasöng í einni stofunni. Þrátt fyrir þetta var Hrafn leiddur út og höggvinn. Kirkjuferðin í Laugarneskirkju fékk svipuð málalok. Lögreglan sleit mennina tvo úr faðmi prestanna og leiddi á vit örlaga sinna. Þeir eiga nú á hættu að vera sendir aftur til Íraks þar sem menn eru enn hálshöggnir að hætti Sturlunga. Frá upphafi var öllum ljóst að þessi tilraun bæri engan árangur. Kirkjugrið eru einungis falskt öryggi við þessar aðstæður, eins og frændur mínir, Markús, Þórður og Kolbeinn Sighvatssynir (Sturlusonar) fengu að sannreyna eftir Örlygsstaði. Vonandi vakti kirkjunnar fólk þó ekki falskar vonir í brjóstum þessara umkomulausu hælisleitenda og lofaði þeim griðum og fjölmiðlavernd í Laugarnesprestakalli. Ómannúðlegri meðferð á hælisleitendum verður að linna. Það er engum til góðs að hverfa aftur til Sturlungaaldar, hvort heldur menn lofa kirkjugriðum eða rjúfa þau.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun
Nýlega létu prestar í Laugarnessókn reyna á gömul ákvæði um kirkjugrið. Tveir hælisleitendur, sem búið var að vísa úr landi, leituðu skjóls í kirkjunni ásamt stuðningsmönnum sínum og treystu því að armur laganna næði ekki lengra en að fordyri kirkjunnar. Mikill fjöldi fjölmiðlamanna mætti á svæðið til að fylgjast með. Eftir Örlygsstaðabardaga árið 1238 flúðu fylgismenn Sturlunga inn í kirkjuna að Miklabæ. Þeir treystu á kirkjugrið og héldu að Gissur Þorvaldsson og Kolbeinn ungi myndu þyrma lífi þeirra. En allt kom fyrir ekki. Kirkjugestir voru leiddir út og hálshöggnir. Nokkrir þeirra voru náfrændur Kolbeins en hann lét það ekki hafa áhrif á sig. Þegar Þorvaldur Vatnsfirðingur sótti að Hrafni Sveinbjarnarsyni, leitaði Hrafn athvarfs hjá kirkjunnar manni sem söng tíðasöng í einni stofunni. Þrátt fyrir þetta var Hrafn leiddur út og höggvinn. Kirkjuferðin í Laugarneskirkju fékk svipuð málalok. Lögreglan sleit mennina tvo úr faðmi prestanna og leiddi á vit örlaga sinna. Þeir eiga nú á hættu að vera sendir aftur til Íraks þar sem menn eru enn hálshöggnir að hætti Sturlunga. Frá upphafi var öllum ljóst að þessi tilraun bæri engan árangur. Kirkjugrið eru einungis falskt öryggi við þessar aðstæður, eins og frændur mínir, Markús, Þórður og Kolbeinn Sighvatssynir (Sturlusonar) fengu að sannreyna eftir Örlygsstaði. Vonandi vakti kirkjunnar fólk þó ekki falskar vonir í brjóstum þessara umkomulausu hælisleitenda og lofaði þeim griðum og fjölmiðlavernd í Laugarnesprestakalli. Ómannúðlegri meðferð á hælisleitendum verður að linna. Það er engum til góðs að hverfa aftur til Sturlungaaldar, hvort heldur menn lofa kirkjugriðum eða rjúfa þau.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.