Tómt Berglind Pétursdóttir skrifar 16. janúar 2017 07:00 Ég skellti mér út að borða með vinkonum mínum um daginn. Þetta var dásamleg kvöldstund, við sátum lengi á veitingastað og töluðum um heimilistæki og uppeldi og svoleiðis. Við erum nefnilega orðnar fullorðnar þið skiljið. Þar sem við sátum og nutum læddist að mér einhver ónotatilfinning, einhvers konar tómleikatilfinning. Ég áttaði mig ekki alveg á því af hverju það stafaði, hellti meira hvítvíni í glasið og spurði stelpurnar hvort þær vissu hvernig maður losnar við svepp úr þvottavél. Þær voru ekki alveg vissar en bentu mér á að spyrjast fyrir á Beauty Tips. Frábær ráð, frábærar vinkonur. Þegar máltíðinni var lokið og komið að því að borga fann ég aftur fyrir þessari tilfinningu. Það var einhver ró yfir staðnum, eins og eitthvað vantaði. Mér fannst ég standa ein á miðju engi. Ég pantaði mér skot af sterku áður en ég greiddi fyrir matinn, til að drekka á leiðinni á barinn. Og til að deyfa tilfinninguna. Við röltum á næsta bar og drukkum meira vín. Ég reyndi að einbeita mér að sögunum af óþekkum börnum vinkvennanna en augu mín leituðu á næstu borð og þessi tilfinning var að æra mig. Ég ákvað að vekja máls á þessu. Finnst ykkur ekki eins og allt sé eitthvað... tómt? spurði ég stelpurnar. Þær kröfðu mig nánari útskýringa. Ég varð við þeim kröfum. Útskýrði að allt kvöldið hefði ég verið með í maganum af einhvers konar víðáttubrjálæði og einmanaleika, og þetta með engið. Vinkona mín sem er mjög greind lagði hönd sína á vanga minn og róaði mig niður. Hún vissi nákvæmlega hvað var í gangi og útskýrði fyrir mér af hverju þetta stafaði. Það eru bara engir túristar í bænum, elskan, sagði hún. Það var rétt hjá henni. Skrítnasta sem ég hef upplifað.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun
Ég skellti mér út að borða með vinkonum mínum um daginn. Þetta var dásamleg kvöldstund, við sátum lengi á veitingastað og töluðum um heimilistæki og uppeldi og svoleiðis. Við erum nefnilega orðnar fullorðnar þið skiljið. Þar sem við sátum og nutum læddist að mér einhver ónotatilfinning, einhvers konar tómleikatilfinning. Ég áttaði mig ekki alveg á því af hverju það stafaði, hellti meira hvítvíni í glasið og spurði stelpurnar hvort þær vissu hvernig maður losnar við svepp úr þvottavél. Þær voru ekki alveg vissar en bentu mér á að spyrjast fyrir á Beauty Tips. Frábær ráð, frábærar vinkonur. Þegar máltíðinni var lokið og komið að því að borga fann ég aftur fyrir þessari tilfinningu. Það var einhver ró yfir staðnum, eins og eitthvað vantaði. Mér fannst ég standa ein á miðju engi. Ég pantaði mér skot af sterku áður en ég greiddi fyrir matinn, til að drekka á leiðinni á barinn. Og til að deyfa tilfinninguna. Við röltum á næsta bar og drukkum meira vín. Ég reyndi að einbeita mér að sögunum af óþekkum börnum vinkvennanna en augu mín leituðu á næstu borð og þessi tilfinning var að æra mig. Ég ákvað að vekja máls á þessu. Finnst ykkur ekki eins og allt sé eitthvað... tómt? spurði ég stelpurnar. Þær kröfðu mig nánari útskýringa. Ég varð við þeim kröfum. Útskýrði að allt kvöldið hefði ég verið með í maganum af einhvers konar víðáttubrjálæði og einmanaleika, og þetta með engið. Vinkona mín sem er mjög greind lagði hönd sína á vanga minn og róaði mig niður. Hún vissi nákvæmlega hvað var í gangi og útskýrði fyrir mér af hverju þetta stafaði. Það eru bara engir túristar í bænum, elskan, sagði hún. Það var rétt hjá henni. Skrítnasta sem ég hef upplifað.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun