Náðhúsaremba Bjarni Karlsson skrifar 26. júlí 2017 07:00 Núna er ég á ferðalagi. Það er gott að fara um jarðskorpuna og kynnast veröldinni. Eitt af því áhugaverða sem maður verður áskynja á flækingi er salernismenningin hér og þar. Ungur að árum fór ég yfir Bandaríkin frá A til V og tók þá eftir því hvernig mannlífið glaðnaði eftir því sem vestar dró en salernisaðstaðan varð að sama skapi frjálslegri. Nú höfum við hjónin ekið frá Þýskalandi og suður eftir Ítalíuskaga og sagan er söm. Norðan Alpafjallanna kostar evru að nýta sér almenningssalernin og ábúðarmikið fólk með nafnspjöld sér til þess að allt fari vel fram. Sumstaðar fer sjálfvirkur salernissetu-hreinsibúnaður af stað þegar básinn er kvaddur, manni líður eins og í apóteki og aðgöngumiðinn gildir sem afsláttur á ágætis kaffi. Eftir því sem sunnar dregur í álfunni koma fleiri tilviljanir inn í myndina, staðlað notendaviðmót víkur en þess í stað kynnist maður fjölbreyttum persónuleikum, kostnaður fellur niður og fátt minnir á apótek nema ammóníaksþefurinn í loftinu. En eitt er þó hvarvetna eins hvort heldur austan eða vestan hafs, óháð öllum lengdargráðum og landamærum og líka þegar við förum bara í leikhús heima á Íslandi; konur híma í röðum við dyr náðhússins á meðan karlar ganga gleiðir inn og rakleitt út að loknu erindi sínu. Hvað er það? Hvað veldur því að hvar sem fólk kemur saman í veröldinni skuli konur vera settar í að bíða á meðan karlar strunsa í gegn? Við þurfum öll að komast á klósett nokkrum sinnum á dag og það er þekkt staðreynd að konur þurfa meiri tíma og rými til þess arna. Eigum við ekki bara að viðurkenna hið augljósa? Þetta er karlremba í skipulagi og hönnun – náðhúsaremba! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Bjarni Karlsson Mest lesið Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Núna er ég á ferðalagi. Það er gott að fara um jarðskorpuna og kynnast veröldinni. Eitt af því áhugaverða sem maður verður áskynja á flækingi er salernismenningin hér og þar. Ungur að árum fór ég yfir Bandaríkin frá A til V og tók þá eftir því hvernig mannlífið glaðnaði eftir því sem vestar dró en salernisaðstaðan varð að sama skapi frjálslegri. Nú höfum við hjónin ekið frá Þýskalandi og suður eftir Ítalíuskaga og sagan er söm. Norðan Alpafjallanna kostar evru að nýta sér almenningssalernin og ábúðarmikið fólk með nafnspjöld sér til þess að allt fari vel fram. Sumstaðar fer sjálfvirkur salernissetu-hreinsibúnaður af stað þegar básinn er kvaddur, manni líður eins og í apóteki og aðgöngumiðinn gildir sem afsláttur á ágætis kaffi. Eftir því sem sunnar dregur í álfunni koma fleiri tilviljanir inn í myndina, staðlað notendaviðmót víkur en þess í stað kynnist maður fjölbreyttum persónuleikum, kostnaður fellur niður og fátt minnir á apótek nema ammóníaksþefurinn í loftinu. En eitt er þó hvarvetna eins hvort heldur austan eða vestan hafs, óháð öllum lengdargráðum og landamærum og líka þegar við förum bara í leikhús heima á Íslandi; konur híma í röðum við dyr náðhússins á meðan karlar ganga gleiðir inn og rakleitt út að loknu erindi sínu. Hvað er það? Hvað veldur því að hvar sem fólk kemur saman í veröldinni skuli konur vera settar í að bíða á meðan karlar strunsa í gegn? Við þurfum öll að komast á klósett nokkrum sinnum á dag og það er þekkt staðreynd að konur þurfa meiri tíma og rými til þess arna. Eigum við ekki bara að viðurkenna hið augljósa? Þetta er karlremba í skipulagi og hönnun – náðhúsaremba!