Skýrsla Henrys: Guttarnir hans Gumma orðnir fullorðnir

Guðmundur Guðmundsson sagði fyrir þremur árum að hann ætlaði sér að koma þessu liði í topp átta á næstu þremur árum og hann er á góðri leið með að standa við það. Gummi er auðvitað refur í faginu og vildi flagga því sem minnst í aðdragandanum ef illa færi. Hann má aftur á móti stæra sig af því núna. Þetta er orðið alvöru lið hjá honum. Sóknarleikurinn sem síðan hefur verið boðið upp á er algjört konfekt.

Nú veit ég ekki hversu vel stemningin í höllinni skilar sér í gegnum sjónvarpið en hún var rosaleg. Strákarnir voru bókstaflega í gini ljónsins.

Í miðju gininu stóðu þeir yfirvegaðir, agaðir og bara svalir. Djöfulsins töffarar sem hafa bullandi trú á sér og það var ekkert að fara að stöðva þá.

Það er andlegur styrkur í þessu liði sem hefur vantað. Liðið klárar jafna leiki og heldur haus. Þroskinn er kominn. Þetta eru ekki einhverjir guttar lengur. Þetta eru bara alvöru menn.

Á síðustu árum hafa menn bara horft á Aron þegar allt er undir. Hann átti bara að redda málunum. Þannig er þetta ekki lengur. Aron átti ekki sinn besta dag en aðrir stíga upp og taka af skarið. Það er mjög fallegt að sjá og segir heilmikið um þróun liðsins.

Ómar Ingi Magnússon mætti á mótið undir pressu. Stóðst hana vel í fyrsta leik en gaf svo eftir gegn Hollandi. Það var svo fallegt að sjá hann blómstra í kvöld. Hann kom að níu mörkum í fyrri hálfleik og þrettán í heildina. Magnaður.

Gísli Þorgeir er eins og eimreið. Veður í allt og óttast ekkert. Leggur allt undir og lekur af honum sjálfstraustið. Þó svo Aron væri ekki að finna sig algjörlega þá var gaman að sjá hann peppa félaga sína og sinna fyrirliðaskyldunni af þroska.

Hornamennirnir okkar Bjarki og Sigvaldi eru síðan svo pottþéttir að maður getur sinnt alls konar verkefnum þegar þeir komast í færi. Þú veist bara að það endar með marki. Þvílíkir fagmenn.

Jaxlarnir í vörninni - Ýmir, Elvar og Elliði - eru síðan svo miklir stríðsmenn. Stundum lítur þetta út eins og strákar í 5. flokki að spila við meistaraflokksmenn en þeir gefa aldrei eftir og finna lausnir. Gerðu það í kvöld enn og aftur. Risahjarta í þessum strákum.

Svo er það þjóðargersemin Björgvin Páll Gústavsson. Þjóðin elskar ekkert meira en stórmóta-Bjögga. Hann blómstraði einn ganginn enn á hárréttum tíma. Ótrúlegt eintak.

Strákarnir okkar stóðust stóra prófið. Nú fær liðið að máta sig við enn betri lið og það verður ákaflega áhugavert að sjá hvar við stöndum í þeim samanburði.

Að liðið hafi síðan staðist þetta próf í Ungverjalandi gegn Ungverjum er sinnepið á pylsuna. Við náum aldrei fullum hefndum fyrir tapið á ÓL 2012 en að henda þeim út úr mótinu á þeirra heimavelli hlýtur að vera sárt fyrir þá. Nú vita þeir hvernig Íslendingum leið á HM 1995.