Rússneskum almenningi blöskri það sem hann sjái

„Það er líklegt að á einhverjum tímapunkti – þegar herinn er búinn að stilla sér þannig upp að hann telji sig geta sett úrslitakosti – þá verði látið líta svo út að það séu Úkraínumenn sem séu að ganga of langt með því að neita að gefast upp og að þá verði Rússar tilbúnir í einhvers konar viðræður eða láta líta út fyrir það.“

Jón telur að Rússar vilji ná sínum markmiðum með sem minnstu mannfalli og á sama tíma halda á lofti þeim áróðri að innrásin sé mikil friðarför. Orðræða rússneskra stjórnvalda sé á þessa leið.

Síðustu daga hefur heimsbyggðin fylgst með rússneska hernum ná markmiðum sínum, einu af öðru og er nema von að fólk velti fyrir sér í hvað stefni. Gætum við verið að fylgjast með upphafinu að endalokum Úkraínu sem frjálsu og fullvalda ríki sem ráði sinni utanríkisstefnu?

„Ég held að það sé alveg möguleg atburðarás að Rússar taki hreinlega yfir allt landið. Það er ekkert ólíklegt að þeir verði tilbúnir að „semja“ um að vesturhluti landsins verði látinn í friði og að landinu verði einhvern veginn skipt upp þannig að einhver lítill partur haldist sem Úkraína,“ segir Jón sem bætir við að þetta sé eitthvað sem Úkraína gæti aldrei samþykkt.

Frá Úkraínu hefur borist hávært ákall á undanförnum dögum um þýðingamiklar refsiaðgerðir sem skipti máli. Úkraínskur almenningur á samfélagsmiðlum og í fréttaviðtölum sem og stjórnvöld hafa beðið Vesturlönd um að yfirgefa sig ekki á ögurstundu.

Í tilfinningaþrunginni ræðu bað forseti Úkraínu Vesturlönd um bíða ekki með aðgerðir þar til eiginleg innrás hæfist. Aðspurður hvort Vesturlönd hafi sofið á verðinum svarar Jón því til að það sé margt sem bendi til þess að Vesturlönd hafi hreinlega ekki trúað því að Rússar myndu láta til skarar skríða.

„Vesturlönd hafa náttúrulega ekki verið tilbúin til að ganga nógu langt. Bandaríkjamenn létu vita með mjög skýrum hætti hvað þeir teldu að væri í uppsiglingu. Það er eins og það hafi verið einhver vantrú um að Rússar myndu ganga svona langt og menn nýttu sér ekki hótanir um aðgerðir í fælingarskyni þannig að þetta er orðið of seint. Málið er gengið lengra.“

Jón bætir í senn við að viðskiptaþvinganir séu þess eðlis að þær hafi jafnan ekki áhrif strax. Það taki tíma fyrir þær til að bíta og hafa áhrif.

„En það hafa auðvitað allir tekið eftir því að viðbrögðin eru geysilega sterk á meðal almennings á Vesturlöndum og tilfinningaþrungin. Það er líka rétt að horfa til Rússlands í því sambandi því þó svo að á yfirborðinu virðist býsna mikill stuðningur við Úkraínupólitík stjórnvalda þá blöskrar rússneskum almenningi það sem hann sér.“

Það sé langur vegur frá að viðhorf almennings í Rússlandi til innrásarinnar séu komin á hreint og vert sé að fylgjast vel með því. 

„Fólk er þegar farið að horfa á þetta í stóra samhenginu og það spyr hvort hagsmunir Rússlands séu virkilega fólgnir í því að yfirtaka Úkraínu með valdi.“