Trzy kobiety, uhonorowane przez Islandzkie Stowarzyszenie Praw Kobiet

Trzy kobiety, które od dziesięcioleci poświęcały się walce o prawa kobiet, zostały uhonorowane podczas 116. rocznicy islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet, która była obchodzona dziś w Iðnó w Reykjavíku.

Stowarzyszenie Praw Kobiet uhonorowało trzy członkinie za ich wkład w prawa kobiet i walkę feministek w Islandii i na całym świecie. Specjalne wyróżnienie otrzymały:

Esther Guðmundsdóttir, była przewodnicząca Stowarzyszenia Praw Kobiet, która przez dziesięciolecia pracowała dla Stowarzyszenia Praw Kobiet i ruchu feministycznego.

Kristín Ástgeirsdóttir, była posłanka do parlamentu i dyrektor wykonawcza Agencji ds. Równości, za dziesięciolecia pracy na rzecz ruchu feministycznego i badania historii kobiet na Islandii.

Jóhanna Sigurðardóttir, była premier, która została wyróżniona za przebicie szklanego sufitu dla kobiet i osób queer w polityce w Islandii i na całym świecie.

Tatjana Latinovic, przewodnicząca Stowarzyszenia Praw Kobiet, podczas dzisiejszego wystąpienia powiedziała, że ​​Esther, Kristín i Jóhanna ciężko pracowały, aby spełnić marzenie sufrażystek, Czerwonych Skarpetek „Rauðsokkar” i feministek.

Pracowały „[Aby] stworzyć społeczeństwo oparte na równości płci. Wiele osiągnięto dzięki ich niestrudzonej walce, ale niestety kobiety na Islandii nie osiągnęły jeszcze pełnej równości z mężczyznami i nie wszystkie kobiety i osoby homoseksualne na Islandii odniosły korzyści z walki o równouprawnienie w poprzednich latach. Jesteśmy winni tym, którzy utorowali nam drogę, wielkie podziękowania, ale także obietnicę, że będziemy kontynuować walkę, aż do osiągnięcia równości dla nas wszystkich” mówiła Tatjana.

Podczas spotkania Tatjana Latinovic przybliżyła historię każdej z tych trzech kobiet. Poniżej jest część jej przemówienia:

Esther Guðmundsdóttir zostaje honorowym członkiem Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet za swoją wieloletnią walkę i pracę na rzecz stowarzyszenia i praw kobiet.

Esther dołączyła do Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet w 1976 roku, rok po tym, jak kobiety w Islandii opuściły miejsce pracy podczas Dnia Wolnego Dla Kobiet - Kvennafríi w 1975 roku. W tym samym roku rozpoczęła pracę w powołanym przez państwo Komitecie Kobiet i napisała raport komitetu w 1977 roku. W 1978 roku Esther dołączyła do zarządu, a 23 lutego 1981 roku została wybrana na prezesa stowarzyszenia, mając wówczas zaledwie 32 lata.

Esther pełniła funkcję przewodniczącej Stowarzyszenia Praw Kobiet do 1986 roku, a pod jej przewodnictwem stowarzyszenie kwitło. Esther zorganizowała szereg seminariów i konferencji na temat praw kobiet, aby dotrzeć do opinii publicznej i zmobilizowała członków stowarzyszenia do pracy poprzez tworzenie grup roboczych dla konkretnych projektów w ramach stowarzyszenia.

Esther była jedną z autorek publikacji „Kobiety i polityka” / „Konur og stjórnmál”, która została opublikowana w 1983 roku i była członkiem komitetu doradczego Rady ds. Równości w latach 1981-1987. Reprezentowała Stowarzyszenie Praw Kobiet w międzynarodowej organizacji zajmującej się prawami kobiet International Alliance of Women i została wybrana do zarządu organizacji w 1982 roku i zasiadała w zarządzie do 1991 roku. Reprezentowała organizację w komitecie ds. organizacji dnia wolnego dla kobiet w 1985 roku. Była też w islandzkiej delegacji na Konferencję Kobiet ONZ w Nairobi. Z ramienia organizacji zasiadała w Radzie ds. Równości.

Po swojej kadencji jako przewodnicząca była członkiem komitetu stowarzyszenia, który zajmował się publikacją książki „Świat, którego pragnę” / „Veröld sem ég vil” autorstwa Sigríður Th. Erlendsdóttir. Jest to historia Stowarzyszenia Praw Kobiet od 1907 do 1992 roku. Przez wiele lat była członkiem zarządu Funduszu Kultury i Pamięci Kobiet, który został założony ku pamięci Bríet Bjarnhédinsdóttir i jest w zarządzie Stowarzyszenia Praw Kobiet. W latach 2010-2015 była skarbnikiem funduszu, a do 2019 roku biegłym rewidentem funduszu i stowarzyszenia.

Islandzkie Stowarzyszenie Praw Kobiet, dziękuje Esther za wykonywaną przez wiele dziesięcioleci, pracę na rzecz stowarzyszenia i praw kobiet w Islandii i na świecie. Z dumą mianujemy ją członkiem honorowym.

Kristín Ástgeirsdóttir zostaje honorowym członkiem Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet za wieloletnią walkę i pracę na rzecz praw kobiet oraz badania historii kobiet w Islandii.

Kristín działa w ruchu feministycznym na Islandii od prawie pół wieku. Była członkiem Ruchu Czerwonych Skarpetek / „Rauðsokkar” od 1976 do 1981 roku i brała udział w zakładaniu Kampanii Kobiet / Kvennaframboðið w Reykjavíku w 1982 roku oraz partii Lista Kobiet / Samtök um kvennalista w 1983 roku. W latach 1985-1987 była członkinią zarządu Islandzkiego Ruchu Pokojowego Kobiet. Była także jedną z założycielek Stowarzyszenia Feministek w Islandii / Femínistafélag Íslands w 2003 roku. W 2017 roku wraz z innymi założyła stowarzyszenie feministyczne IceFemin, a od 2019 roku jest przewodniczącą Funduszu Kultury i Pamięci.

W latach 1991 - 1999 zasiadała w parlamencie z ramienia Listy Kobiet (islandzka partia feministyczna, która istniała do 1999 roku).

W trakcie swojej kadencji zgłosiła szereg projektów uchwał sejmowych mających na celu poprawę sytuacji kobiet, zwłaszcza na rynku pracy. Pełniła funkcję przewodniczącej partii parlamentarnej Lista Kobiet w latach 1992-1993, 1995 i 1997. Kristín pracowała jako żołnierz sił pokojowych ONZ w Kosowie w latach 2000-2001 zajmując się sprawami kobiet. Została mianowana dyrektorem wykonawczym Biura ds. Równości w 2007 roku i pełniła tę funkcję do 2017 roku.

Kristín jest historykiem z wykształcenia, badała i pracowała nad historią kobiet w Islandii, zwłaszcza nad kobietami w polityce i działaniem ruchów kobiecych. Od 1982 roku Kristína opublikowała dziesiątki artykułów na temat kobiet i ruchu kobiecego na Islandii, a jej wkład w historię islandzkich kobiet jest nieoceniony.

Islandzkie Stowarzyszenie Praw Kobiet dziękuje Kristín za dobrze wykonaną pracę na rzecz praw kobiet i badań nad historią kobiet. Z dumą mianujemy ją członkiem honorowym.

Jóhanna Sigurðardóttir zostaje honorowym członkiem Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet za przebicie szklanego sufitu dla kobiet i osób homoseksualnych w polityce w Islandii i na całym świecie.

Jóhanna po raz pierwszy zasiadała w parlamencie w 1978 roku z ramienia Partii Ludowej i przez długi czas była jedną z nielicznych kobiet w Alþingi. Przewodniczyła utworzonemu w 1983 roku, ponadpolitycznemu komitetowi wykonawczemu ds. wynagrodzeń kobiet, w skład którego weszli przedstawiciele wszystkich partii politycznych w parlamencie, ruchu pracowniczego i ruchów kobiecych, w tym Stowarzyszenia Praw Kobiet w Islandii.

W latach 1987-1994 Jóhanna pełniła funkcję ministra spraw społecznych i w tym czasie była jedyną kobietą w rządzie. Podczas swojej kariery politycznej w parlamencie, Jóhanna przedstawiła szereg zagadnień związanych w taki czy inny sposób z równouprawnieniem. W tym rządowe projekty ustaw dotyczące równych praw i równego statusu kobiet i mężczyzn, poruszała kwestie osób niepełnosprawnych oraz kwestie osób starszych.

W 1995 roku Jóhanna założyła partię polityczną Þjóðvaka, a w 2007 ponownie zasiadała w rządzie z ramienia Partii Sojusz / Samfylkingin, jako minister spraw społecznych, a następnie minister spraw społecznych i ubezpieczeń. W 2009 roku, poprowadziła Partię Sojusz do zwycięstwa wyborczego po załamaniu finansowym.

Jóhanna jest pierwszą kobietą na stanowisku premiera w Islandii i pierwszym narodowym przywódcą na świecie, który otwarcie przyznał się do homoseksualizmu. W tym samym roku, Forbes umieścił ją na liście 100 najpotężniejszych kobiet na świecie. Rząd Jóhanny przeprowadził Islandczyków przez zawirowania związane z kryzysem finansowym i położył podwaliny pod finansową odbudowę islandzkiego narodu. Pod jej przywództwem, po raz pierwszy w grupie ministrów zrównał się odsetek kobiet i mężczyzn, a za jej kadencji po raz pierwszy powstał rząd, w którym na stanowiskach ministerialnych było więcej kobiet niż mężczyzn.

Jóhanna nie jest pierwszą kobietą ze swojej rodziny, która została honorowym członkiem Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kobiet. Babcia Jóhanny i jej imienniczka Jóhanna Guðlaug Egilsdóttir była jedną z przodowniczek walki robotniczej na Islandii i jedną z pierwszych członkiń Stowarzyszenia Praw Kobiet. Była wiceprzewodniczącą Stowarzyszenia Praw Kobiet w latach 1948-1951 i została mianowana honorowym członkiem w 1957 roku.