Elling hennar mömmu sinnar 15. júní 2004 00:01 Þórarinn Þórarinsson fjallar um kvikmyndina Mors Elling Norska gamanmyndin um hrakfarir þeirra herbergisfélaga á Kleppi, Ellings og Kjell-Bjarne, var ein besta myndin sem rataði í kvikmyndahús á Íslandi árið 2001. Sagan af því hvernig þessir geðsjúklingar reyndu að fóta sig í samfélaginu eftir hælisdvölina var drepfyndin án þess að renna út í fíflagang enda áherslan öll á mannlega þáttinn. Þá spillti heldur ekki fyrir að aðalleikararnir skiluðu hlutverkum sínum af svo mikilli næmni að það var ekki annað hægt en að falla fyrir Elling og Kjell-Bjarne og hrífast með. Þessi framhaldsmynd um samband Elling við aldraða móður sína gerist fyrir atburði fyrstu myndarinnar. Þegar hér er komið við sögu býr Elling hjá móður sinni eins og hann hefur alltaf gert. Hann er öllu borubrattari en þegar hann mætti til leiks árið 2001 en er þó engu að síður stjórnsamur áráttusjúklingur með kollinn stútfullan af ranghugmyndum um sjálfan sig og umhverfi sitt. Mamma veit hins vegar hvað hún syngur og vill að miðaldra strákurinn sinn geri meira af því að hitta fólk og skellir sér því með hann í vikuferð til Mallorca. Kerlinginn er í essinu sínu í sólinni en Elling á erfiðara með að fóta sig ekki síst þar sem mamma virðist ætla að finna sér kærasta og sjálfur verður hann fyrir stöðugu áreit frá beru holdi á ströndinni og kynkvötin setur hann allan í keng. Það kemur svo óhjákvæmilega til uppgjörs milli Freuds, móður og sonar og Elling snýr heim breyttur maður að einhverju leyti. Það er auðvitað ávísun á vandræðalegar uppákomur og góða brandara að senda rullukoll eins og Elling til Mallorca og Mors Elling er því hin besta skemmtun. Hún er þó langt því frá jafn þétt og góð og fyrri myndin og þar munar mest um fjarveru Kjell-Bjarne, sem ekki er kominn til sögunnar, en samspil vitleysinganna tveggja var burðarás Elling. Per Christian Ellefsen klikkar þó ekki í hlutverki Ellings frekar en fyrri daginn og það má skemmta sér konunglega yfir vandræðaganginum í honum þó myndin sé hálf brotakennd runa af kunnuglegum "Elling bröndurum." Bíó og sjónvarp Mest lesið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Gengu um rústir ratsjárstöðvar og klifu fáfarnasta fjall Hornstranda Lífið Skvísur landsins skáluðu í miðborginni Lífið „Hugsa fallega til stelpunnar sem ég var þá“ Tíska og hönnun Vildi frekar hafa David Hasselhoff uppá vegg en Jón Ólafs Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið Kaupir fjórða húsið við sömu götu Lífið Er hægt að komast yfir framhjáhald? Lífið Kristján Einar leitar sér aðstoðar Lífið Íslenskur Hollywood-leikari selur íbúð í Seljahverfinu Lífið Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Þórarinn Þórarinsson fjallar um kvikmyndina Mors Elling Norska gamanmyndin um hrakfarir þeirra herbergisfélaga á Kleppi, Ellings og Kjell-Bjarne, var ein besta myndin sem rataði í kvikmyndahús á Íslandi árið 2001. Sagan af því hvernig þessir geðsjúklingar reyndu að fóta sig í samfélaginu eftir hælisdvölina var drepfyndin án þess að renna út í fíflagang enda áherslan öll á mannlega þáttinn. Þá spillti heldur ekki fyrir að aðalleikararnir skiluðu hlutverkum sínum af svo mikilli næmni að það var ekki annað hægt en að falla fyrir Elling og Kjell-Bjarne og hrífast með. Þessi framhaldsmynd um samband Elling við aldraða móður sína gerist fyrir atburði fyrstu myndarinnar. Þegar hér er komið við sögu býr Elling hjá móður sinni eins og hann hefur alltaf gert. Hann er öllu borubrattari en þegar hann mætti til leiks árið 2001 en er þó engu að síður stjórnsamur áráttusjúklingur með kollinn stútfullan af ranghugmyndum um sjálfan sig og umhverfi sitt. Mamma veit hins vegar hvað hún syngur og vill að miðaldra strákurinn sinn geri meira af því að hitta fólk og skellir sér því með hann í vikuferð til Mallorca. Kerlinginn er í essinu sínu í sólinni en Elling á erfiðara með að fóta sig ekki síst þar sem mamma virðist ætla að finna sér kærasta og sjálfur verður hann fyrir stöðugu áreit frá beru holdi á ströndinni og kynkvötin setur hann allan í keng. Það kemur svo óhjákvæmilega til uppgjörs milli Freuds, móður og sonar og Elling snýr heim breyttur maður að einhverju leyti. Það er auðvitað ávísun á vandræðalegar uppákomur og góða brandara að senda rullukoll eins og Elling til Mallorca og Mors Elling er því hin besta skemmtun. Hún er þó langt því frá jafn þétt og góð og fyrri myndin og þar munar mest um fjarveru Kjell-Bjarne, sem ekki er kominn til sögunnar, en samspil vitleysinganna tveggja var burðarás Elling. Per Christian Ellefsen klikkar þó ekki í hlutverki Ellings frekar en fyrri daginn og það má skemmta sér konunglega yfir vandræðaganginum í honum þó myndin sé hálf brotakennd runa af kunnuglegum "Elling bröndurum."
Bíó og sjónvarp Mest lesið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Gengu um rústir ratsjárstöðvar og klifu fáfarnasta fjall Hornstranda Lífið Skvísur landsins skáluðu í miðborginni Lífið „Hugsa fallega til stelpunnar sem ég var þá“ Tíska og hönnun Vildi frekar hafa David Hasselhoff uppá vegg en Jón Ólafs Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið Kaupir fjórða húsið við sömu götu Lífið Er hægt að komast yfir framhjáhald? Lífið Kristján Einar leitar sér aðstoðar Lífið Íslenskur Hollywood-leikari selur íbúð í Seljahverfinu Lífið Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira