Call OF Duty Fines Hour 27. maí 2005 00:01 Ég var nokkuð spenntur þegar ég skellti Finest Hour í Playstation vélina enda hefur Call Of Duty valdið usla í PC heiminum. Leikurinn er fyrstu persónu skotleikur sem gerist í seinni heimstyrjöldinni og spilast frá sjónarhorni Rússa, Breta og Ameríkana. Spilarinn flakkar á milli Rússlands, Afríku og Evrópu og er markmiðið að sjálfsögðu að brjóta her Hitlers á bak aftur. Leikurinn byrjar í orrustunni um Stalingrad og minnir upphafsborðið óneitanlega á atriði úr kvikmyndinni Enemy at the Gates. Spilarinn leikur ekki einn karakter heldur skiptist spilamennskan á milli margra karaktera sem gerir það að verkum að söguþráðurinn týnist og tenging persónanna verður óskýr. Sagan er sögð með stuttum myndbrotum og kynningum á verkefnum hverju sinni. Þó svo hugmyndin sé að skapa fjölbreytni í leiknum þá nær hún ekki settu takmarki. Í Rússlandi kynnist maður óreiðunni í Stalingrad enda um blóðbað að ræða og ná verkefnin ágætis flugi í spennu og hasar. Liðsheildin hjálpast að og getur spilarinn skipað bardagafélögum sínum fyrir, reyndar að mjög takmörkuðu leiti. Verkefnin fylgja hverjum karakter eftir þannig að sumir bardagarnir eru háðir á skriðdreka eða sem t.d. leyniskytta, sprengjusérfræðingur, fótgönguliði og ræðst það af hvaða karakter spilarinn er að leika hverju sinni. Spilunin er ansi heft og má sérstaklega nefna að nánast ómögulegt er að miða í leiknum, nema með leyniskytturiffli. Grafíkin í leiknum er í meðallagi og það eru engar nýjungar að finna. Hljóðvinnslan gerir sitt hlutverk og tónlistin lyftir undir seinni heimstyrjaldar stemmingu en það er líka allt og sumt. Gervigreindin í leiknum er stirð og á köflum eru óvinirnir alveg úti á þekju, hlaupa beint í byssukjaft spilarans eins og þeir séu ónæmir fyrir byssukúlum. Á köflum eru andstæðingar fastir í borðunum á steini eða við tré, það er ávallt merki um slaka forritunarvinnslu. Þrátt fyrir að leikurinn er sérstaklega hannaður fyrir PS2 þá leikur grunur á að framleiðendur eru að græða á Call Of Duty nafninu. Ef markmiðið væri að gera alvöru skotleik þá missa þeir algjörlega marks enda er ekkert hér nýtt undir sólinni. Þó svo Playstation vélin sé komin til ára sinna þá getur hún ráðið við mun meira en Call Of duty Finest Hour hefur uppá að bjóða. Semsagt fyrir mitt leiti varð ég fyrir vonbrigðum og gef leiknum falleinkunn. Niðurstaða: Enn einn fyrstu persónu skotleikur sem gerist í seinni heimstyrjöldinni. Byggður á vinsælum PC leik en nær ekki að skila þeim gæðum sem búist var við. Skotleikur í meðallagi, uppfullur af göllum. Vonbrigði. Vélbúnaður: Playstation 2 Framleiðandi: Spark Unlimited Útgefandi: Activision Heimasíða: www.callofduty.com Franz Mest lesið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið en þá tapar sambandið“ Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Mistök að eyða ekki meiri tíma með börnunum Lífið Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Púsluðu sig inn í undanúrslit þrátt fyrir hremmingar Lífið Fagnaði 35 árum í sólinni Lífið „Allir vonuðu að þetta yrði stelpa“ Lífið Fleiri fréttir GameTíví: Íslendingaslagur í Warzone Space Marine 2: Fyrirtaks skemmtun af gamla skólanum Ólympíukvöld hjá GameTíví GameTíví: Plortedo spilar sig gegnum Night City CCP kynnir nýjan leik í söguheimi EVE Online GameTíví: Skúrkur í skýjunum GameTíví: Stefna á þrjá sigra í Warzone Astro Bot: Astro stígur ekki feilspor í nánast fullkomnum leik Star Wars heimurinn skoðaður í GameTíví Star Wars Outlaws: Ekki eins hræðilegur og internetið segir Endurgreiða þeim fáu sem keyptu Concord GameTíví: Snúa hlekkjaðir saman úr sumarfríi Sjá meira
Ég var nokkuð spenntur þegar ég skellti Finest Hour í Playstation vélina enda hefur Call Of Duty valdið usla í PC heiminum. Leikurinn er fyrstu persónu skotleikur sem gerist í seinni heimstyrjöldinni og spilast frá sjónarhorni Rússa, Breta og Ameríkana. Spilarinn flakkar á milli Rússlands, Afríku og Evrópu og er markmiðið að sjálfsögðu að brjóta her Hitlers á bak aftur. Leikurinn byrjar í orrustunni um Stalingrad og minnir upphafsborðið óneitanlega á atriði úr kvikmyndinni Enemy at the Gates. Spilarinn leikur ekki einn karakter heldur skiptist spilamennskan á milli margra karaktera sem gerir það að verkum að söguþráðurinn týnist og tenging persónanna verður óskýr. Sagan er sögð með stuttum myndbrotum og kynningum á verkefnum hverju sinni. Þó svo hugmyndin sé að skapa fjölbreytni í leiknum þá nær hún ekki settu takmarki. Í Rússlandi kynnist maður óreiðunni í Stalingrad enda um blóðbað að ræða og ná verkefnin ágætis flugi í spennu og hasar. Liðsheildin hjálpast að og getur spilarinn skipað bardagafélögum sínum fyrir, reyndar að mjög takmörkuðu leiti. Verkefnin fylgja hverjum karakter eftir þannig að sumir bardagarnir eru háðir á skriðdreka eða sem t.d. leyniskytta, sprengjusérfræðingur, fótgönguliði og ræðst það af hvaða karakter spilarinn er að leika hverju sinni. Spilunin er ansi heft og má sérstaklega nefna að nánast ómögulegt er að miða í leiknum, nema með leyniskytturiffli. Grafíkin í leiknum er í meðallagi og það eru engar nýjungar að finna. Hljóðvinnslan gerir sitt hlutverk og tónlistin lyftir undir seinni heimstyrjaldar stemmingu en það er líka allt og sumt. Gervigreindin í leiknum er stirð og á köflum eru óvinirnir alveg úti á þekju, hlaupa beint í byssukjaft spilarans eins og þeir séu ónæmir fyrir byssukúlum. Á köflum eru andstæðingar fastir í borðunum á steini eða við tré, það er ávallt merki um slaka forritunarvinnslu. Þrátt fyrir að leikurinn er sérstaklega hannaður fyrir PS2 þá leikur grunur á að framleiðendur eru að græða á Call Of Duty nafninu. Ef markmiðið væri að gera alvöru skotleik þá missa þeir algjörlega marks enda er ekkert hér nýtt undir sólinni. Þó svo Playstation vélin sé komin til ára sinna þá getur hún ráðið við mun meira en Call Of duty Finest Hour hefur uppá að bjóða. Semsagt fyrir mitt leiti varð ég fyrir vonbrigðum og gef leiknum falleinkunn. Niðurstaða: Enn einn fyrstu persónu skotleikur sem gerist í seinni heimstyrjöldinni. Byggður á vinsælum PC leik en nær ekki að skila þeim gæðum sem búist var við. Skotleikur í meðallagi, uppfullur af göllum. Vonbrigði. Vélbúnaður: Playstation 2 Framleiðandi: Spark Unlimited Útgefandi: Activision Heimasíða: www.callofduty.com
Franz Mest lesið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið en þá tapar sambandið“ Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Mistök að eyða ekki meiri tíma með börnunum Lífið Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Púsluðu sig inn í undanúrslit þrátt fyrir hremmingar Lífið Fagnaði 35 árum í sólinni Lífið „Allir vonuðu að þetta yrði stelpa“ Lífið Fleiri fréttir GameTíví: Íslendingaslagur í Warzone Space Marine 2: Fyrirtaks skemmtun af gamla skólanum Ólympíukvöld hjá GameTíví GameTíví: Plortedo spilar sig gegnum Night City CCP kynnir nýjan leik í söguheimi EVE Online GameTíví: Skúrkur í skýjunum GameTíví: Stefna á þrjá sigra í Warzone Astro Bot: Astro stígur ekki feilspor í nánast fullkomnum leik Star Wars heimurinn skoðaður í GameTíví Star Wars Outlaws: Ekki eins hræðilegur og internetið segir Endurgreiða þeim fáu sem keyptu Concord GameTíví: Snúa hlekkjaðir saman úr sumarfríi Sjá meira