Buddy Holly í Austurbæ Kjartan Guðmundsson skrifar 15. október 2010 07:00 Frábær tónlist Buddys Holly hljómar einkar vel í Austurbæ. Mikið mæðir á Ingó í titilhlutverkinu. Leikhús *** Buddy Holly Söngleikurinn Leikstjóri: Gunnar Helgason Tónlistarstjóri: Jón Ólafsson Aðalhlutverk: Ingólfur Þórarinsson, Felix Bergsson, Jóhann G. Jóhannsson, Björgvin Franz Gíslason og fleiri. Beint frá Lubbock, Texas Þeim sem hafa í hyggju að skemmta sér á söngleiknum um Buddy Holly, sem frumsýndur var í nýendurbættu Austurbæjarbíói á fimmtudagskvöld, er ráðlagt að hafa í huga að hér er fráleitt á ferð forvitnileg innsýn í líf eins áhrifamesta popptónlistarmanns sögunnar og samferðafólks hans; persónusköpun er nánast engin. Því síður er um að ræða forvitnilegt yfirlit yfir sokkabandsár rokksins, því sögulegri nákvæmni er heldur ekki fyrir að fara í sýningunni. Raunar byggja öll samtöl öðru fremur á einfeldningslegu gríni (kandíflossið sem boðið var upp á í sjoppunni er líklega ágætis vísbending um raunverulegan markhóp söngleiksins) sem náði sér nokkuð á strik eftir hlé en féll ítrekað kylliflatt framan af, þrátt fyrir venjubundinn góðvilja frumsýningargesta. Bæði lærðir og leikir spreyta sig á leiklistinni og er frammistaðan misjöfn eftir því. Sumir eru fínir meðan aðrir jaðra við að vera pínlega slakir. Vafalaust má skrifa ýmislegt á frumsýningarsviðsskrekk hjá þeim síðarnefndu og sýningin mun óhjákvæmilega slípast til. En góðu heilli eru leikatriðin stutt, þjóna einungis því hlutverki að ramma inn tónlistarsenurnar, og er yfir fáu að kvarta í þeim efnum. Stórkostlegur efniviðurinn hljómar einkar vel í Austurbæ og hljómsveitin fer á kostum. Mikið mæðir á Ingó í titilhlutverkinu og kemst hann vel frá því sönglega séð, utan lagsins True Love Ways (Mín ást er sönn í látlausri þýðingu Davíðs Þórs Jónssonar), sem popparinn flutti reyndar í miðju hóstakasti sem hann glímdi við um hríð eftir hlé. Þá er vert að minnast á þátt Sigurjóns Brink sem hélt sig baksviðs lengi vel en átti kómíska innkomu í lokin sem Ritchie Valens. Engu skiptir þótt Sigurjón hafi í raun verið mun líkari Ricky Martin en Valens, Felix Bergsson vanti smá hár og þó nokkur kíló upp í Big Bopper og Ingó einhverja sentimetra í Buddy. Mest er um vert að allir standa þeir sig vel í söngnum, eins og raunar flestir aðrir. Þessi söngleikur mun svínvirka þegar rútufyllin af börnum og unglingum og miðnætursýningar með tilheyrandi stuði detta inn. Þá munu unglingsstúlkur á öllum aldri halda áfram að flykkjast inn á vefsíðuna Ingó.is. Og verða mögulega fyrir vonbrigðum þegar þær uppgötva að þar er á ferð heimasíða Ingólfs Margeirssonar. Niðurstaða: Frábær músík en brokkgengt grín inni á milli. Ingó kemst vel frá sínu hlutverki, sérstaklega söngnum. Mest lesið Heitustu trendin í haust Lífið Rokkar pils sem bol og snýr flíkum öfugt Tíska og hönnun Óvíst hvort Ísland verði með í Eurovision Lífið „Ég elskaði þig í fyrra lífi, ég elska þig í þessu lífi og mun finna þig í næsta“ Lífið Troðfull Þorlákskirkja minntist Karls Sighvatssonar Tónlist Skringilega stór kaffibolli: „Ég verð aldrei aftur hreinn“ Lífið Próteinríkt avókadó-salat að hætti Önnu Eiríks Matur Innblásturinn að gamanhrollvekju kom frá vídeoleigu bæjarins Bíó og sjónvarp Pabbi fyrir tvítugt, ekkill þrítugur, afi um fertugt og veltir rúmum milljarði Áskorun Tjáði sig um ástarsambandið sem splundraði tveimur hjónaböndum Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Leikhús *** Buddy Holly Söngleikurinn Leikstjóri: Gunnar Helgason Tónlistarstjóri: Jón Ólafsson Aðalhlutverk: Ingólfur Þórarinsson, Felix Bergsson, Jóhann G. Jóhannsson, Björgvin Franz Gíslason og fleiri. Beint frá Lubbock, Texas Þeim sem hafa í hyggju að skemmta sér á söngleiknum um Buddy Holly, sem frumsýndur var í nýendurbættu Austurbæjarbíói á fimmtudagskvöld, er ráðlagt að hafa í huga að hér er fráleitt á ferð forvitnileg innsýn í líf eins áhrifamesta popptónlistarmanns sögunnar og samferðafólks hans; persónusköpun er nánast engin. Því síður er um að ræða forvitnilegt yfirlit yfir sokkabandsár rokksins, því sögulegri nákvæmni er heldur ekki fyrir að fara í sýningunni. Raunar byggja öll samtöl öðru fremur á einfeldningslegu gríni (kandíflossið sem boðið var upp á í sjoppunni er líklega ágætis vísbending um raunverulegan markhóp söngleiksins) sem náði sér nokkuð á strik eftir hlé en féll ítrekað kylliflatt framan af, þrátt fyrir venjubundinn góðvilja frumsýningargesta. Bæði lærðir og leikir spreyta sig á leiklistinni og er frammistaðan misjöfn eftir því. Sumir eru fínir meðan aðrir jaðra við að vera pínlega slakir. Vafalaust má skrifa ýmislegt á frumsýningarsviðsskrekk hjá þeim síðarnefndu og sýningin mun óhjákvæmilega slípast til. En góðu heilli eru leikatriðin stutt, þjóna einungis því hlutverki að ramma inn tónlistarsenurnar, og er yfir fáu að kvarta í þeim efnum. Stórkostlegur efniviðurinn hljómar einkar vel í Austurbæ og hljómsveitin fer á kostum. Mikið mæðir á Ingó í titilhlutverkinu og kemst hann vel frá því sönglega séð, utan lagsins True Love Ways (Mín ást er sönn í látlausri þýðingu Davíðs Þórs Jónssonar), sem popparinn flutti reyndar í miðju hóstakasti sem hann glímdi við um hríð eftir hlé. Þá er vert að minnast á þátt Sigurjóns Brink sem hélt sig baksviðs lengi vel en átti kómíska innkomu í lokin sem Ritchie Valens. Engu skiptir þótt Sigurjón hafi í raun verið mun líkari Ricky Martin en Valens, Felix Bergsson vanti smá hár og þó nokkur kíló upp í Big Bopper og Ingó einhverja sentimetra í Buddy. Mest er um vert að allir standa þeir sig vel í söngnum, eins og raunar flestir aðrir. Þessi söngleikur mun svínvirka þegar rútufyllin af börnum og unglingum og miðnætursýningar með tilheyrandi stuði detta inn. Þá munu unglingsstúlkur á öllum aldri halda áfram að flykkjast inn á vefsíðuna Ingó.is. Og verða mögulega fyrir vonbrigðum þegar þær uppgötva að þar er á ferð heimasíða Ingólfs Margeirssonar. Niðurstaða: Frábær músík en brokkgengt grín inni á milli. Ingó kemst vel frá sínu hlutverki, sérstaklega söngnum.
Mest lesið Heitustu trendin í haust Lífið Rokkar pils sem bol og snýr flíkum öfugt Tíska og hönnun Óvíst hvort Ísland verði með í Eurovision Lífið „Ég elskaði þig í fyrra lífi, ég elska þig í þessu lífi og mun finna þig í næsta“ Lífið Troðfull Þorlákskirkja minntist Karls Sighvatssonar Tónlist Skringilega stór kaffibolli: „Ég verð aldrei aftur hreinn“ Lífið Próteinríkt avókadó-salat að hætti Önnu Eiríks Matur Innblásturinn að gamanhrollvekju kom frá vídeoleigu bæjarins Bíó og sjónvarp Pabbi fyrir tvítugt, ekkill þrítugur, afi um fertugt og veltir rúmum milljarði Áskorun Tjáði sig um ástarsambandið sem splundraði tveimur hjónaböndum Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira