Mig langar ekki í pungbindi Sif Sigmarsdóttir skrifar 16. mars 2012 06:00 Angan af nýslegnu grasi fyllir vitin þar sem ég sit undir berum himni og skrifa þessi orð með ylhýra golu í nýlögðu hárinu og hrímað glas af silkimjúku Chardonney við höndina. Djók. Ég sit við eldhúsborðið klædd flannelnáttfötum með saumsprettu í klofinu. Cheerios-ið er sokkið gegnsósa til botns í morgunverðarskálinni og herbergið fyllir rammur þefur af gömlu fiskroði og kaffikorgi því ég nenni ekki út með ruslið. Í miðri baráttu við ritstíflu reikar hugurinn að ísskápnum. Í ávalri flösku liggja dreggjar hvítvíns síðustu helgar. Mig langar í þær. Ástæðurnar eru margar. Lyktin er eins og af grasi, ferskleikinn er eins og gola og eftir nokkra sopa stæði mér á sama um að hárið á mér lítur út eins og gjörningur eftir Ragnar Kjartansson sem gæti heitið Medúsa safnar í dredda. Ein er þó sú ástæða sem myndi ekki liggja til grundvallar ákvörðun um að láta freistast í flöskuna. Rétt vika er síðan alþjóðlegum baráttudegi kvenna var fagnað um heim allan – með mismunandi hætti þó. Í Afganistan vöknuðu konur upp við þær fréttir að samkvæmt tilskipun yfirvalda töldust þær nú annars flokks þegnar. Í Bretlandi var farið í skrúðgöngu. Á Íslandi var konum færð gjöf: Í tilefni dagsins samþykkti borgarráð að grípa til aðgerða til að fá fleiri konur til að hjóla því rannsóknir sýndu að aðeins 8% kvenna hjóla allt árið á móti 17% karla. Ég klóraði mér í höfðinu. Hvernig var hægt að draga þá ályktun að fleiri konur á hjólum stuðli að jafnrétti? Næsta dag rann upp fyrir mér ljós. Á forsíðu Fréttablaðsins mátti lesa viðtal við Gunnar Smára Egilsson, formann SÁÁ. Tilefnið var könnun sem sýndi að áfengisneysla íslenskra kvenna hefði aukist síðasta áratug og að lítill munur væri orðinn á drykkju kynjanna. Gunnar Smári taldi þróunina böl sem rekja mætti til réttindabaráttu kvenna: „Konur þurfa að geta gert allt eins og karlar, þar á meðal drukkið eins og þeir." Æ fleiri virðast haldnir ranghugmyndum um að konur þrái fátt heitar en að vera karlar. Sem afleiðing eru kynjahlutföll, sem koma jafnrétti ekki vitund við, gripin á lofti og þau notuð til að skora ódýr stig. Nær væri að borgarráð nýtti fé sem ætlað er að jafna hjólanotkun kynjanna í alvöru jafnréttismál – leikskólapláss, launajöfnun – í stað þess að hafa jafnréttisbaráttuna að athlægi. Við konur óskum okkur jafnra tækifæra, ekki ályktana um að við klæðumst jakkafötum og pungbindum, horfum á fótbolta, lesum Tom Clancey eða hjólum í tólf vindstiga gaddi. Og við drekkum Chardonneyið okkar því okkur finnst það gott en ekki vegna þess að okkur langar til að vera Gunnar Smári Egilsson. Skál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun
Angan af nýslegnu grasi fyllir vitin þar sem ég sit undir berum himni og skrifa þessi orð með ylhýra golu í nýlögðu hárinu og hrímað glas af silkimjúku Chardonney við höndina. Djók. Ég sit við eldhúsborðið klædd flannelnáttfötum með saumsprettu í klofinu. Cheerios-ið er sokkið gegnsósa til botns í morgunverðarskálinni og herbergið fyllir rammur þefur af gömlu fiskroði og kaffikorgi því ég nenni ekki út með ruslið. Í miðri baráttu við ritstíflu reikar hugurinn að ísskápnum. Í ávalri flösku liggja dreggjar hvítvíns síðustu helgar. Mig langar í þær. Ástæðurnar eru margar. Lyktin er eins og af grasi, ferskleikinn er eins og gola og eftir nokkra sopa stæði mér á sama um að hárið á mér lítur út eins og gjörningur eftir Ragnar Kjartansson sem gæti heitið Medúsa safnar í dredda. Ein er þó sú ástæða sem myndi ekki liggja til grundvallar ákvörðun um að láta freistast í flöskuna. Rétt vika er síðan alþjóðlegum baráttudegi kvenna var fagnað um heim allan – með mismunandi hætti þó. Í Afganistan vöknuðu konur upp við þær fréttir að samkvæmt tilskipun yfirvalda töldust þær nú annars flokks þegnar. Í Bretlandi var farið í skrúðgöngu. Á Íslandi var konum færð gjöf: Í tilefni dagsins samþykkti borgarráð að grípa til aðgerða til að fá fleiri konur til að hjóla því rannsóknir sýndu að aðeins 8% kvenna hjóla allt árið á móti 17% karla. Ég klóraði mér í höfðinu. Hvernig var hægt að draga þá ályktun að fleiri konur á hjólum stuðli að jafnrétti? Næsta dag rann upp fyrir mér ljós. Á forsíðu Fréttablaðsins mátti lesa viðtal við Gunnar Smára Egilsson, formann SÁÁ. Tilefnið var könnun sem sýndi að áfengisneysla íslenskra kvenna hefði aukist síðasta áratug og að lítill munur væri orðinn á drykkju kynjanna. Gunnar Smári taldi þróunina böl sem rekja mætti til réttindabaráttu kvenna: „Konur þurfa að geta gert allt eins og karlar, þar á meðal drukkið eins og þeir." Æ fleiri virðast haldnir ranghugmyndum um að konur þrái fátt heitar en að vera karlar. Sem afleiðing eru kynjahlutföll, sem koma jafnrétti ekki vitund við, gripin á lofti og þau notuð til að skora ódýr stig. Nær væri að borgarráð nýtti fé sem ætlað er að jafna hjólanotkun kynjanna í alvöru jafnréttismál – leikskólapláss, launajöfnun – í stað þess að hafa jafnréttisbaráttuna að athlægi. Við konur óskum okkur jafnra tækifæra, ekki ályktana um að við klæðumst jakkafötum og pungbindum, horfum á fótbolta, lesum Tom Clancey eða hjólum í tólf vindstiga gaddi. Og við drekkum Chardonneyið okkar því okkur finnst það gott en ekki vegna þess að okkur langar til að vera Gunnar Smári Egilsson. Skál.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun