Misjöfn lyftutónlist í Háteigskirkju Jónas Sen skrifar 14. október 2013 10:00 Kammerhópurinn Stilla Tónlist: Lög eftir Þórarin Guðmundsson, Emil Thoroddsen, Jón Múla Árnason og fleiri í flutningi Kammerhópsins Stillu Ég man ekki eftir að hafa nokkru sinni heyrt lyftutónlist í lyftu hér á landi. Hins vegar er slík tónlist yfirleitt spiluð í flugvélum Icelandair þegar maður er nýlentur. Hugmyndin er væntanlega sú að tónlistin rói farþega svo þeir losi ekki beltin áður en sætisbeltaljósin eru slökkt og ryðjist út. Lyftutónlist var á boðstólum í hádeginu í Háteigskirkju. Þar er í gangi tónleikaröð sem ber heitið Á ljúfum nótum. Hún samanstendur af tónleikum í hádeginu á föstudögum og einnig sum kvöld vikunnar. Þrátt fyrir að heita „á ljúfum nótum“ er röðin metnaðarfull. Dómkórinn kom þar t.d. fram fyrir tæpum mánuði og Fílharmónía mun halda þar jólatónleika. Tónleikarnir nú voru aftur á móti dálítið misjafnir. Fyrir það fyrsta var strengjaleikurinn ekki neitt til að hrópa húrra fyrir. Strengjaútsetningarnar, sem voru eftir Lilju Eggertsdóttur píanóleikara, voru að vísu ágætar. Mismunandi röddum var haganlega komið fyrir og heildarhljómurinn sannfærandi. En strengjaleikurinn sjálfur var fremur hjáróma. Sérstaklega var einleiksfiðla, sem var áberandi í sumum lögum, ansi óhrein á köflum. Auk þess vantaði sveifluna í leikinn. Yfirskrift tónleikanna var jú „Djössuð salón múzík.“ Það að múzík er skrifað með z vísar væntanlega til enska orðsins muzak, sem er einmitt heitið á lyftutónlist. Salón er hins vegar eins konar popptónlist 19. aldarinnar. Þannig verk eru yfirleitt stutt, píanóið er oft í aðalhlutverki, gjarnan skreytt yfirborðslegum flottheitum. Píanóleikari hópsins, Lilja Eggertsdóttir, spilaði fallega, svo langt sem það náði. Það voru engin sérstök tilþrif í leiknum, enda öll lögin fremur lágstemmd. Styrkleikabrigðin í fyrstu lögunum, Þú ert eftir Þórainn Guðmundsson og Vöggukvæði Emils Thoroddsens, voru samt fullýkt. Það gaf lögunum óþarflega væmið yfirbragð. Kúlheitin vantaði, sem er einmitt einkenni lyftutónlistar. Þorgrímur Jónsson spilaði á kontrabassa í einu laginu. Hann gerði það vel, en einnig þar hefði mátt vera meiri djass. Smá impróvisasjón. Ekkert mikið auðvitað – þetta var múzík, ekki músík! En djasskrydd á hnífsoddi, ef svo má sega, hefði ekki skemmt rólegheitin. Sömu sögu er að segja um trommuleik Scott MacLemore. Hann var vandaður, en örlítið fleiri litbirgði hefðu verið vel þegin. Lyftutónlist er ekki merkilegt tónlistarform, en hún þarf engu að síður að vera vel framreidd ef hún á að virka almennilega. Hér hefði þurft að vanda betur til verka.Niðurstaða: Smekkvísi var ábótavant, auk þess sem strengjaleikurinn var stundum óhreinn. Gagnrýni Mest lesið Skapandi sumarstarf varð að þætti á laugardagskvöldum á RÚV Bíó og sjónvarp „Þetta kom mér jafnmikið á óvart eins og öðrum“ Tíska og hönnun Sonur Rögnu og Árna fæddur Lífið Krakkatían: Leikhópurinn Lotta, fótboltamót og sumarsólstöður Lífið Næsti Bond undir þrítugu og þrír efstir á blaði Bíó og sjónvarp Einn með fyrsta vinning og vann tæpar 54 milljónir Lífið Rúrik mætti með kærustuna í brúðkaupið Lífið Skordýrabrúðkaup í Laugardalslaug Lífið Lilja Sif Pétursdóttir krýnd Miss Supranational Europe og talin myndfríðust Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist: Lög eftir Þórarin Guðmundsson, Emil Thoroddsen, Jón Múla Árnason og fleiri í flutningi Kammerhópsins Stillu Ég man ekki eftir að hafa nokkru sinni heyrt lyftutónlist í lyftu hér á landi. Hins vegar er slík tónlist yfirleitt spiluð í flugvélum Icelandair þegar maður er nýlentur. Hugmyndin er væntanlega sú að tónlistin rói farþega svo þeir losi ekki beltin áður en sætisbeltaljósin eru slökkt og ryðjist út. Lyftutónlist var á boðstólum í hádeginu í Háteigskirkju. Þar er í gangi tónleikaröð sem ber heitið Á ljúfum nótum. Hún samanstendur af tónleikum í hádeginu á föstudögum og einnig sum kvöld vikunnar. Þrátt fyrir að heita „á ljúfum nótum“ er röðin metnaðarfull. Dómkórinn kom þar t.d. fram fyrir tæpum mánuði og Fílharmónía mun halda þar jólatónleika. Tónleikarnir nú voru aftur á móti dálítið misjafnir. Fyrir það fyrsta var strengjaleikurinn ekki neitt til að hrópa húrra fyrir. Strengjaútsetningarnar, sem voru eftir Lilju Eggertsdóttur píanóleikara, voru að vísu ágætar. Mismunandi röddum var haganlega komið fyrir og heildarhljómurinn sannfærandi. En strengjaleikurinn sjálfur var fremur hjáróma. Sérstaklega var einleiksfiðla, sem var áberandi í sumum lögum, ansi óhrein á köflum. Auk þess vantaði sveifluna í leikinn. Yfirskrift tónleikanna var jú „Djössuð salón múzík.“ Það að múzík er skrifað með z vísar væntanlega til enska orðsins muzak, sem er einmitt heitið á lyftutónlist. Salón er hins vegar eins konar popptónlist 19. aldarinnar. Þannig verk eru yfirleitt stutt, píanóið er oft í aðalhlutverki, gjarnan skreytt yfirborðslegum flottheitum. Píanóleikari hópsins, Lilja Eggertsdóttir, spilaði fallega, svo langt sem það náði. Það voru engin sérstök tilþrif í leiknum, enda öll lögin fremur lágstemmd. Styrkleikabrigðin í fyrstu lögunum, Þú ert eftir Þórainn Guðmundsson og Vöggukvæði Emils Thoroddsens, voru samt fullýkt. Það gaf lögunum óþarflega væmið yfirbragð. Kúlheitin vantaði, sem er einmitt einkenni lyftutónlistar. Þorgrímur Jónsson spilaði á kontrabassa í einu laginu. Hann gerði það vel, en einnig þar hefði mátt vera meiri djass. Smá impróvisasjón. Ekkert mikið auðvitað – þetta var múzík, ekki músík! En djasskrydd á hnífsoddi, ef svo má sega, hefði ekki skemmt rólegheitin. Sömu sögu er að segja um trommuleik Scott MacLemore. Hann var vandaður, en örlítið fleiri litbirgði hefðu verið vel þegin. Lyftutónlist er ekki merkilegt tónlistarform, en hún þarf engu að síður að vera vel framreidd ef hún á að virka almennilega. Hér hefði þurft að vanda betur til verka.Niðurstaða: Smekkvísi var ábótavant, auk þess sem strengjaleikurinn var stundum óhreinn.
Gagnrýni Mest lesið Skapandi sumarstarf varð að þætti á laugardagskvöldum á RÚV Bíó og sjónvarp „Þetta kom mér jafnmikið á óvart eins og öðrum“ Tíska og hönnun Sonur Rögnu og Árna fæddur Lífið Krakkatían: Leikhópurinn Lotta, fótboltamót og sumarsólstöður Lífið Næsti Bond undir þrítugu og þrír efstir á blaði Bíó og sjónvarp Einn með fyrsta vinning og vann tæpar 54 milljónir Lífið Rúrik mætti með kærustuna í brúðkaupið Lífið Skordýrabrúðkaup í Laugardalslaug Lífið Lilja Sif Pétursdóttir krýnd Miss Supranational Europe og talin myndfríðust Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira