Hvað er einelti? Eiríkur Árni Hermannsson skrifar 12. maí 2014 10:13 Er það einelti þegar kennari reynir að halda uppi aga í kennslustund með 20 til 30 börn í tíma og einn til tveir nemendur, sem ekki lærðu heima, gleymdu bókunum, eða hafa ekki fengið þá athygli heima fyrir sem þau þurfa og ákveða að betra sé að fá neikvæða athygli í skólanum en að fá enga athygli. Er það einelti hjá kennaranum að reyna að halda uppi kennslu og halda aftur af þessum 1 til 2 nemendum sem ekki komu í þennan tíma til að læra og eru stöðugt að trufla kennslu? Algengt er að börn með athyglisbrest, ofvirkni eða börn frá heimilum þar sem skortur er á athygli, ást, umhyggju og hrósi, bregði sér í búning Trúðsins til að fanga athygli. Oftar en ekki tekst Trúðnum vel til í fyrstu og hann nær að fanga athygli en smátt og smátt dalar athygli samnemendana og endar oftar en ekki með pirringi út í Trúðinn og jafnvel einhverskonar einelti. Þetta veit ég að leikarinn getur staðfest af eigin reynslu! Þegar kennarinn hefur reynt að ná til nemandans og beitt til þess ýmsum aðferðum án árangurs, hvað segir þessi brotni einstaklingur (trúðurinn) foreldrum sínum þegar óveðursský hrannast upp og kvartanir fara að berast frá skólanum? Barnið seigir ekki foreldrum sínum að það sakni meiri tíma, athygli og ást frá foreldrunum, nei öll þeirra ógæfa hófst þegar kennarinn byrjaði að skamma það fyrir að koma ekki með töskuna í skólann, eða bækurnar og hann var alltaf að skamma það fyrir að koma ólært í skólann. Elsku vinur þetta er bara einelti af versta tagi! Því það er ekkert að heima hjá okkur! Og málið dautt. Sjálfur hef ég leyst af í kennslu í nokkrum skólum og verið ásakaður af nemanda um einelti í eitt skipti. Ég hafði kennt viðkomandi nemanda í tæpan mánuð þegar ég ákvað að vísa honum úr tíma þar sem hann hafði verulega truflun á kennslu og þetta ástand hafði bara versnað allan mánuðinn. Ég sagði nemandanum að hitta mig hjá skólastjóranum að loknum þessum tíma. Það síðasta sem nemandinn sagði þegar hann fór úr tíma var að hann ætlaði að kæra mig fyrir einelti. Þegar ég kom á fund skólastjóra var nemandinn búin að hitta skólastjórann og kvarta undan að ég legði hann í einelti og hann ætlaði ekki að láta einhvern smið vera að kenna sér. Ég sagði bæði skólastjóranum og nemandanum að ég treysti mér ekki að hafa hann í tíma hjá mér að óbreyttu, en ef hann vildi hugsa sinn gang og biðjast afsökunar þá skildi ég gefa honum einn séns, en í raun ætti hann að biðja samnemendur sína afsökunar en ekki mig. Ég kvaddi nemandann og hvatti hann til að hugsa sinn gang, ég settist niður með skólastjóranum og við ræddum stöðuna. Skólastjórinn sagði að nemandinn væri búin að reyna á þolrif flestra kennara skólans, en hann kæmi frá mjög brotnu heimili og væri kominn í þennan skóla þar sem hann byggi nú hjá fósturforeldrum. Að loknum þessum fundi var ég á leið heim, þar beið nemandinn eftir mér til að biðjast afsökunar, sem var auðfengið. Þarna stóð 12-13 ára barn að hrópa á hjálp, barn sem vantaði athygli og traust, einhvern sem tilbúin var að hlusta á sögu þess barns og gefa því smá tíma. Ég skrifa þessar línur þar sem mér hefur ofboðið umræðan og fréttaflutningur af meintu einelti í Grindavíkurskóla. Sjálfur á ég tvö börn sem hafa verið í þessum skóla og notið kennslu og liðsinnis umrædds kennara og hafa alla tíð borið honum góða sögu og þótt afar vænt um hann. Síðustu 7-8 ár hafa leiðir míns og kennarans legið oft saman á íþróttamótum þar sem við höfum verið að fylgja börnum okkar, þá hafa börnin þótt kennarinn sjálfskipaður þegar eitthvað hefur bjátað á og foreldrar eða þjálfari voru ekki á staðnum. Ég dáðist oft af natni hans við börnin og hvað hann gat verið fljótur að breyta sárum gráti í hlátur og baráttugleði. Eftir að hafa hlustað á fréttaflutning af þessu máli og séð viðtalið við Trúðinn sem taldi sig geta dæmt bæði kennara og skólayfirvöld í Grindavík án þess að kynna sér málið til hlítar og frá fleiri sjónarhornum. Ég hringdi í eldra barnið mitt til að spyrja það hvað væri að gerast í skólanum í Grindavík, ég heyrði strax að því væri mikið brugðið og miður sín hvernig talað var um kennarann. Þegar ég spurði hvað væri til í þessu var svarið eftirfarandi: „Pabbi! hann gat stundum verið harður við okkur ef við lærðum ekki heima, en hefði hann ekki verið svona harður við mig þegar ég var í 4 bekk og nennti ekki að læra heima og mamma var alltaf að leita að mér á kvöldin, þá væri ég ekki hér og hefði ekki náð níu í meðaleinkunn þegar ég útskrifaðist frá Grindavíkurskóla.“ Nú þegar meintur gerandi hefur stígið til hliðar og farið í frí, þá hvet ég foreldra meintra þolenda að líta í eigin barm og spyrja sig hvað gátuð þið gert betur. Sjálfur hef ég verið í forsvari fyrir samtök sem börðust fyrir velferð barna, og fagnaði því mjög þegar Regnbogabörn voru stofnuð. En ég frábið mér framkomu leikarans og Trúðsins í fjölmiðlum þar sem hann taldi sig umkominn að nota frægð sína til að koma fram í fjölmiðlum og dæma mann og annan, og leyfa ekki réttum yfirvöldum að fara ofan í málið. Ég hélt að Regnbogabörn hefðu verið stofnuð til að styðja við þolendur eineltis og aðstandendur þeirra og stuðla að opinberi umræðu um þau mál, en ekki að taka sér dómsvald. Það er kannski þess vegna að samtökin eru ekki til lengur? Að lokum vill ég þakka fyrir þolinmæði ást og umhyggju sem kennarinn hefur sýnt mínum börnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eflum geðheilsu alla daga Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Getur fólk með gigt látið drauma sína rætast? Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Drifkraftur bata – Alþjóðlegi geðheilbrigðisdagurinn Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að þykjast með líf barnanna okkar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson skrifar Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Varasjóður eða hefðbundið styrkjakerfi? Birgitta Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Geðheilsa á tímum óvissu og áskorana María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir skrifar Skoðun Villta vestur ólöglegra veðmálaauglýsinga á Íslandi Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson skrifar Skoðun Að gera ráð fyrir frelsi Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að þekkja sín takmörk Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Gervigreind og dómgreind Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Fjárfesting í réttindum barna bætir fjárhag sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Á að takmarka samfélagsmiðlanotkun barna? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson skrifar Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Er það einelti þegar kennari reynir að halda uppi aga í kennslustund með 20 til 30 börn í tíma og einn til tveir nemendur, sem ekki lærðu heima, gleymdu bókunum, eða hafa ekki fengið þá athygli heima fyrir sem þau þurfa og ákveða að betra sé að fá neikvæða athygli í skólanum en að fá enga athygli. Er það einelti hjá kennaranum að reyna að halda uppi kennslu og halda aftur af þessum 1 til 2 nemendum sem ekki komu í þennan tíma til að læra og eru stöðugt að trufla kennslu? Algengt er að börn með athyglisbrest, ofvirkni eða börn frá heimilum þar sem skortur er á athygli, ást, umhyggju og hrósi, bregði sér í búning Trúðsins til að fanga athygli. Oftar en ekki tekst Trúðnum vel til í fyrstu og hann nær að fanga athygli en smátt og smátt dalar athygli samnemendana og endar oftar en ekki með pirringi út í Trúðinn og jafnvel einhverskonar einelti. Þetta veit ég að leikarinn getur staðfest af eigin reynslu! Þegar kennarinn hefur reynt að ná til nemandans og beitt til þess ýmsum aðferðum án árangurs, hvað segir þessi brotni einstaklingur (trúðurinn) foreldrum sínum þegar óveðursský hrannast upp og kvartanir fara að berast frá skólanum? Barnið seigir ekki foreldrum sínum að það sakni meiri tíma, athygli og ást frá foreldrunum, nei öll þeirra ógæfa hófst þegar kennarinn byrjaði að skamma það fyrir að koma ekki með töskuna í skólann, eða bækurnar og hann var alltaf að skamma það fyrir að koma ólært í skólann. Elsku vinur þetta er bara einelti af versta tagi! Því það er ekkert að heima hjá okkur! Og málið dautt. Sjálfur hef ég leyst af í kennslu í nokkrum skólum og verið ásakaður af nemanda um einelti í eitt skipti. Ég hafði kennt viðkomandi nemanda í tæpan mánuð þegar ég ákvað að vísa honum úr tíma þar sem hann hafði verulega truflun á kennslu og þetta ástand hafði bara versnað allan mánuðinn. Ég sagði nemandanum að hitta mig hjá skólastjóranum að loknum þessum tíma. Það síðasta sem nemandinn sagði þegar hann fór úr tíma var að hann ætlaði að kæra mig fyrir einelti. Þegar ég kom á fund skólastjóra var nemandinn búin að hitta skólastjórann og kvarta undan að ég legði hann í einelti og hann ætlaði ekki að láta einhvern smið vera að kenna sér. Ég sagði bæði skólastjóranum og nemandanum að ég treysti mér ekki að hafa hann í tíma hjá mér að óbreyttu, en ef hann vildi hugsa sinn gang og biðjast afsökunar þá skildi ég gefa honum einn séns, en í raun ætti hann að biðja samnemendur sína afsökunar en ekki mig. Ég kvaddi nemandann og hvatti hann til að hugsa sinn gang, ég settist niður með skólastjóranum og við ræddum stöðuna. Skólastjórinn sagði að nemandinn væri búin að reyna á þolrif flestra kennara skólans, en hann kæmi frá mjög brotnu heimili og væri kominn í þennan skóla þar sem hann byggi nú hjá fósturforeldrum. Að loknum þessum fundi var ég á leið heim, þar beið nemandinn eftir mér til að biðjast afsökunar, sem var auðfengið. Þarna stóð 12-13 ára barn að hrópa á hjálp, barn sem vantaði athygli og traust, einhvern sem tilbúin var að hlusta á sögu þess barns og gefa því smá tíma. Ég skrifa þessar línur þar sem mér hefur ofboðið umræðan og fréttaflutningur af meintu einelti í Grindavíkurskóla. Sjálfur á ég tvö börn sem hafa verið í þessum skóla og notið kennslu og liðsinnis umrædds kennara og hafa alla tíð borið honum góða sögu og þótt afar vænt um hann. Síðustu 7-8 ár hafa leiðir míns og kennarans legið oft saman á íþróttamótum þar sem við höfum verið að fylgja börnum okkar, þá hafa börnin þótt kennarinn sjálfskipaður þegar eitthvað hefur bjátað á og foreldrar eða þjálfari voru ekki á staðnum. Ég dáðist oft af natni hans við börnin og hvað hann gat verið fljótur að breyta sárum gráti í hlátur og baráttugleði. Eftir að hafa hlustað á fréttaflutning af þessu máli og séð viðtalið við Trúðinn sem taldi sig geta dæmt bæði kennara og skólayfirvöld í Grindavík án þess að kynna sér málið til hlítar og frá fleiri sjónarhornum. Ég hringdi í eldra barnið mitt til að spyrja það hvað væri að gerast í skólanum í Grindavík, ég heyrði strax að því væri mikið brugðið og miður sín hvernig talað var um kennarann. Þegar ég spurði hvað væri til í þessu var svarið eftirfarandi: „Pabbi! hann gat stundum verið harður við okkur ef við lærðum ekki heima, en hefði hann ekki verið svona harður við mig þegar ég var í 4 bekk og nennti ekki að læra heima og mamma var alltaf að leita að mér á kvöldin, þá væri ég ekki hér og hefði ekki náð níu í meðaleinkunn þegar ég útskrifaðist frá Grindavíkurskóla.“ Nú þegar meintur gerandi hefur stígið til hliðar og farið í frí, þá hvet ég foreldra meintra þolenda að líta í eigin barm og spyrja sig hvað gátuð þið gert betur. Sjálfur hef ég verið í forsvari fyrir samtök sem börðust fyrir velferð barna, og fagnaði því mjög þegar Regnbogabörn voru stofnuð. En ég frábið mér framkomu leikarans og Trúðsins í fjölmiðlum þar sem hann taldi sig umkominn að nota frægð sína til að koma fram í fjölmiðlum og dæma mann og annan, og leyfa ekki réttum yfirvöldum að fara ofan í málið. Ég hélt að Regnbogabörn hefðu verið stofnuð til að styðja við þolendur eineltis og aðstandendur þeirra og stuðla að opinberi umræðu um þau mál, en ekki að taka sér dómsvald. Það er kannski þess vegna að samtökin eru ekki til lengur? Að lokum vill ég þakka fyrir þolinmæði ást og umhyggju sem kennarinn hefur sýnt mínum börnum.
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun
Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar
Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar
Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar
Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun