Börnin og sykurleysið

Nú er vika liðin síðan átakið Sykurlaus september var sett í gang. Ekki óraði mig fyrir því að þetta átak hefði svona mikil áhrif og myndi vekja þessi sterku viðbrögð sem að ég er búin að fá nasaþef af. Svo virðist sem að með þessu hafi verið hitt á veikan punkt í þjóðfélaginu. Veikan punkt hjá mér sjálfri og ekki síður börnunum mínum. 

Í byrjun átaksins settist ég niður með börnunum mínum og sagði þeim frá því um hvað sykurlaus september gengi út á. Við sættumst á það að ekki yrði snert við gosi, sælgæti né sætabrauði út mánuðinn gegn því að í lok hverrar viku myndum við gera eitthvað skemmtilegt saman.

Fyrsta vikan er liðin og gengið hefur vonum framar. Verðlaun vikunnar voru að fara saman í bíó og hellaskoðun sem við og gerðum.

Það var áskorun að fara með börnin mín í bíó og borða ekki sælgæti né drekka gos. Popp og sódavatn var það sem að var í boði en það ánægjulega var, og í raun það sem að ég var búin að kvíða fyrir, var að það kvartaði enginn.

Að sama skapi var það áskorun að fara á kaffihús eftir hellaskoðunina þar sem að gómsætar kökur og aðrar girnilegar freistingar biðu okkar. Aftur kom þessi kvíði upp í mér… er ég núna að fara að eiga við öskrandi börn sem kalla á sykurskammtinn sinn. En nei, mínir menn fengu sér samloku, vatn að drekka og í eftirrétt var sæst á það að við fengum okkur hráköku saman.

Börnin mín eru alsæl, enda taka þau átakið alvarlega og eru búin að standa sig með eindæmum vel. Þau líta á þetta sem leik og eru búin að skora á vini sína til að taka þátt í átakinu líka.

Sykurlaus september er ekki bara búin að gera okkur gott vegna sykurleysisins heldur hefur hann haft þau áhrif að við erum meira saman, við erum með sameiginlegt markmið, við erum fjölskylda. 

Ég hef ekki hugmynd um hvað gerist í október. Munum við fjölskyldan fylla alla tóma skápa af sælgæti í einhverju brjálæði eða verður sykurlaust líferni partur af okkar tilveru? Vonandi verður það síðara ofan á, allavega svona í flestum tilfellum.