Aðgerðaleysi ekki valkostur Snærós Sindradóttir skrifar 19. júlí 2014 07:00 „Það flaug dróni þrjá metra fyrir ofan höfuðið á mér,“ skrifaði Facebook-vinkona mín sem er búsett í Jerúsalem á vegginn sinn í vikunni. Ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs hefur sjaldan verið jafn alvarlegt og nú. Bandaríkin hafa sagst virða rétt Ísraela til að verja land sitt fyrir árásum Hamas-samtakanna. Hamas-liðar eru engin lömb en hingað til hafa heimatilbúin flugskeyti þeirra orðið völd að dauða eins manns. Á meðan hafa Ísraelsmenn stráfellt hundruð almennra borgara í viðleitni sinni til „sjálfsvarnar“. Börn, unglingar, konur og karlar hafa látið lífið. Það undirstrikar fáránleikann að Ísraelar skuli gera fimm klukkustunda hlé á loftárásum og öðrum hernaði svo Palestínumenn geti orðið sér úti um nauðþurftir og gert tilraun til að sameina fjölskylduna í nýjum kjallara. Þessu svipar til hryllingsmyndar þar sem sadískur morðingi leyfir fórnarlambi sínu að fá aðeins meira forskot. Hlaupa aðeins lengra áður en morðinginn heldur eftirförinni áfram án þess að blása úr nös. Í tilfelli Palestínumanna er þó ekkert hægt að hlaupa. Þjóðin hefur búið á bak við múr svo árum skiptir og ferðafrelsi þeirra er skert verulega. Það er vonlaust að ímynda sér hvernig það er að hafa dróna fljúgandi yfir höfði sér eins og máva niðri við tjörn. Það er erfitt að setja sig í þau spor að mega ekki fara hvert sem okkur lystir eða hafa ekki aðgang að hreinu vatni allan ársins hring. Þegar ég bölvaði götusóparanum frá Reykjavíkurborg sem vakti mig á ókristilegum tíma í gærmorgun varð mér hugsað til þeirra sem vakna við skriðdreka fyrir utan gluggann sinn eða heyra sprengjugný í næstu götu. Það sem á sér stað í Palestínu núna eru ekki átök eða deilur jafnvígra aðila. Þarna eiga sér stað öfgahefndir fyrir tilbúnar sakir. Allir eru látnir gjalda fyrir sakir fárra og sprengjur Ísraelsmanna fara ekki í manngreinarálit. Við og hin 133 löndin sem hafa viðurkennt Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki hljótum að geta lagt okkar af mörkum til að bæta ástandið. Alþjóðasamfélagið verður að bregðast við. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snærós Sindradóttir Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
„Það flaug dróni þrjá metra fyrir ofan höfuðið á mér,“ skrifaði Facebook-vinkona mín sem er búsett í Jerúsalem á vegginn sinn í vikunni. Ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs hefur sjaldan verið jafn alvarlegt og nú. Bandaríkin hafa sagst virða rétt Ísraela til að verja land sitt fyrir árásum Hamas-samtakanna. Hamas-liðar eru engin lömb en hingað til hafa heimatilbúin flugskeyti þeirra orðið völd að dauða eins manns. Á meðan hafa Ísraelsmenn stráfellt hundruð almennra borgara í viðleitni sinni til „sjálfsvarnar“. Börn, unglingar, konur og karlar hafa látið lífið. Það undirstrikar fáránleikann að Ísraelar skuli gera fimm klukkustunda hlé á loftárásum og öðrum hernaði svo Palestínumenn geti orðið sér úti um nauðþurftir og gert tilraun til að sameina fjölskylduna í nýjum kjallara. Þessu svipar til hryllingsmyndar þar sem sadískur morðingi leyfir fórnarlambi sínu að fá aðeins meira forskot. Hlaupa aðeins lengra áður en morðinginn heldur eftirförinni áfram án þess að blása úr nös. Í tilfelli Palestínumanna er þó ekkert hægt að hlaupa. Þjóðin hefur búið á bak við múr svo árum skiptir og ferðafrelsi þeirra er skert verulega. Það er vonlaust að ímynda sér hvernig það er að hafa dróna fljúgandi yfir höfði sér eins og máva niðri við tjörn. Það er erfitt að setja sig í þau spor að mega ekki fara hvert sem okkur lystir eða hafa ekki aðgang að hreinu vatni allan ársins hring. Þegar ég bölvaði götusóparanum frá Reykjavíkurborg sem vakti mig á ókristilegum tíma í gærmorgun varð mér hugsað til þeirra sem vakna við skriðdreka fyrir utan gluggann sinn eða heyra sprengjugný í næstu götu. Það sem á sér stað í Palestínu núna eru ekki átök eða deilur jafnvígra aðila. Þarna eiga sér stað öfgahefndir fyrir tilbúnar sakir. Allir eru látnir gjalda fyrir sakir fárra og sprengjur Ísraelsmanna fara ekki í manngreinarálit. Við og hin 133 löndin sem hafa viðurkennt Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki hljótum að geta lagt okkar af mörkum til að bæta ástandið. Alþjóðasamfélagið verður að bregðast við.
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun