Ég er lesblindur myndasöguhnoðari

Á morgun kl. 16 opnar Ingi Jensson myndasögusýningu í myndasögudeild Borgarbókasafnsins í Grófinni. Ingi hefur starfað sem myndasöguhöfundur og myndskreytir frá 1999 en ferillinn hófst með öðrum hætti en hann hafði ætlað sér.

„Ég byrjaði á því að teikna fyrir tímaritið Bleikt og blátt, sögur sem ég kallaði Heimur Sjonna. Ég bjó áður í Hollandi og þar hitti ég þarlendan myndasögumann sem sagði mér að hann byrjaði einmitt með því að teikna fyrir erótískt blað. Ég man að ég gekk út með vinkonu minni og sagði usss, þetta mun ég aldrei gera. En Davíð Þór Jónsson sem var með Bleikt og blátt reyndist nú sá eini sem var tilbúinn í að vera með myndasögu og það dugði til þess að þetta fór að rúlla. Í framhaldinu teiknaði ég í Nýtt Líf, var lengi á DV og var að gera myndasögur og teikningar í ýmis blöð.“

Dett inn í ramma

„Á þessum árum var ég ýmist búsettur hér eða í Hollandi en 2002 byrjaði ég líka aðeins að kenna myndasögugerð hérna heima. En 2008 flutti ég til Englands og bý þar enn í Middles­brough. Þar var mér tekið opnum örmum og ég hef haft vinnu við að kenna myndasögugerð á öllum skólastigum. Í dag er ég líka mikið að myndskreyta fyrir hollenskan markað en að kenna á Englandi og þetta hefur bara einhvern veginn þróast svona. Ég virðist aldrei búa í landinu sem ég er að teikna fyrir.“

Ingi segir að hann hafi byrjað að skoða teiknimyndasögur bara eins og aðrir krakkar. Fyrst Tinna og Sval og Val en svo þegar hann hafi fengið Viggó í hendurnar þá hafi eitthvað gerst. „Það er eitthvað við Viggó, húmorinn, teikninguna og flæðið sem heillar mig gjörsamlega. Ég get horft á einn ramma mínútunum saman. Þetta er það sem togaði mig inn. Ég var orðinn 27 ára þegar ég byrjaði 1999 en fram að því var ég í ballettnámi í Hollandi og þar áður au pair og í fataiðn og hinu og þessu. En Viggó náði mér.“

Sumar koma bara

Ingi nefnir að hann hafi farið í próf fyrir ekki löngu síðan sem sýni að hann er lesblindur en myndmál sé það sem henti honum hundrað prósent. „Ég hef verið að fást við kennslu eins og ég nefndi og myndasögurnar geta verið alveg frábær leið til þess að læra. Þegar ég flutti til Hollands á sínum tíma lærði ég málið af því að mig langaði svo mikið til þess að lesa og skilja Viggóbækurnar sem höfðu ekki verið þýddar á íslensku. Lesblinda er ein af ástæðum þess að ég tek myndasögunni opnum örmum. Suma daga koma sögurnar bara í hausinn á mér fullmótaðar en suma daga get ég ekki teiknað en þá get ég skrifað. Oftast er þetta þó eitt stórt ferli þar sem það er mitt að grípa þetta og troða þessu á blaðið. Þannig að ég lít eiginlega á mig sem myndasöguhnoðara.“

„Fyrir áhugasama vil ég nefna að ég verð hérna á mánudaginn frá kl. 12 – 16 að reyna að vinna, með opna vinnustofu og fólk getur komið og truflað mig. Þar ætla ég að sýna skissur úr efni sem ég hef verið að vinna lengi og stefni að því að klára á næstunni. Vonandi kíkja einhverjir við og hafa gaman af.“