Nútíminn sem var María Elísabet Bragadóttir skrifar 25. maí 2016 07:00 Ég var nýorðin 10 ára í maí 2003 og þótti aldurinn farinn að segja til sín. Mér skildist að ómögulegt væri að kortleggja nútímann því kennileitin yrðu ekki augljós fyrr en grafin í fönn og orðin að fortíð. Ég einblíndi þess vegna á framtíðina. Fyrir utan gsm-síma á stærð við fingurnögl og fljúgandi bíla olli hún mér hugarangri. Var viss um að ég væri hársbreidd frá því að hverfa frá æskunni. Mannsævin væri þannig samsett að ég myndi á vissum tímapunkti upplifa óhugnanleg umskipti. Fengi splunkunýtt fullorðinssjálf. Aðra stundina forhertur unglingur. Myndi skilja eftir mig sviðna akra og eyðilagða foreldra. Þá næstu skjálfhent gamalmenni með lifrarbletti á handarbakinu að skrúfa skelplötulok af pilluglasi. Nýkomin úr vikulegri lagningu með ljósrauðan varalit smitaðan út í hrukkurnar. Saumandi út í púða, bíðandi dauðans. Fengi engu ráðið. Hvorugt hugnaðist mér. Umkomuleysið gagnvart tímanum algjört. Hin karakterísku vatnaskil reyndust þó engan veginn raunveruleg. Í æsku minni voru helgarpabbar úti um allar trissur. Þrátt fyrir það sá ég þá aldrei sem kennileiti í kortlagningu á nútímanum þó þeir væru það. Nú heyri ég því fleygt að helgarpabbarnir séu skilgetin afkvæmi fortíðarinnar. Glaðbeittir að panta hamborgaratilboð í gegnum bílalúgu á leiðinni í Keiluhöllina. Með sjálflýsandi bros við kjötborðið í Nóatúni að kaupa kíló af frönskum. Síðan keyra þeir rólega út af sviðinu og ný leikmynd er sett upp. Senn rykfalla þeir svo á sama stað og lyklabörnin frá síðustu öld. Þegar öllu er á botninn hvolft er nútíminn næstum alltaf gamaldags.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 25. maí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun
Ég var nýorðin 10 ára í maí 2003 og þótti aldurinn farinn að segja til sín. Mér skildist að ómögulegt væri að kortleggja nútímann því kennileitin yrðu ekki augljós fyrr en grafin í fönn og orðin að fortíð. Ég einblíndi þess vegna á framtíðina. Fyrir utan gsm-síma á stærð við fingurnögl og fljúgandi bíla olli hún mér hugarangri. Var viss um að ég væri hársbreidd frá því að hverfa frá æskunni. Mannsævin væri þannig samsett að ég myndi á vissum tímapunkti upplifa óhugnanleg umskipti. Fengi splunkunýtt fullorðinssjálf. Aðra stundina forhertur unglingur. Myndi skilja eftir mig sviðna akra og eyðilagða foreldra. Þá næstu skjálfhent gamalmenni með lifrarbletti á handarbakinu að skrúfa skelplötulok af pilluglasi. Nýkomin úr vikulegri lagningu með ljósrauðan varalit smitaðan út í hrukkurnar. Saumandi út í púða, bíðandi dauðans. Fengi engu ráðið. Hvorugt hugnaðist mér. Umkomuleysið gagnvart tímanum algjört. Hin karakterísku vatnaskil reyndust þó engan veginn raunveruleg. Í æsku minni voru helgarpabbar úti um allar trissur. Þrátt fyrir það sá ég þá aldrei sem kennileiti í kortlagningu á nútímanum þó þeir væru það. Nú heyri ég því fleygt að helgarpabbarnir séu skilgetin afkvæmi fortíðarinnar. Glaðbeittir að panta hamborgaratilboð í gegnum bílalúgu á leiðinni í Keiluhöllina. Með sjálflýsandi bros við kjötborðið í Nóatúni að kaupa kíló af frönskum. Síðan keyra þeir rólega út af sviðinu og ný leikmynd er sett upp. Senn rykfalla þeir svo á sama stað og lyklabörnin frá síðustu öld. Þegar öllu er á botninn hvolft er nútíminn næstum alltaf gamaldags.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 25. maí
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun