Var amma glæpon? Bjarni Karlsson skrifar 13. júlí 2016 07:00 Á kreppuárunum flúði ung móðir fátæktarbaslið hér heima og hélt til Kaupmannahafnar. Tveimur drengjum sem hún átti utan hjónabanda kom hún fyrir hjá fólki og hugðist sækja þá þegar hún hefði komið undir sig fótunum. Svo skall á stríð og enginn komst eitt né neitt. Hún kynntist þýskum hermanni sem undirbjó flótta sinn úr her Hitlers og þau urðu par. Eftir mikinn hildarleik fékk hann að stríði loknu vafasöm vegabréf í gegnum dönsku andspyrnuhreyfinguna og saman flúðu þau frá meginlandinu siglandi á skútu suður eftir álfu allt til Norður-Afríku þar sem þýskur liðhlaupi taldi sig hólpinn. Nokkrum árum síðar héldu þau til Bandaríkjanna sem þá var land tækifæranna og bjuggu þar til æviloka. Hún var húsmóðir en hann var rafeindavirki og eftir dauða hans kom í ljós að hann hafði á langri starfsævi gegnt trúnaðarstörfum í þágu bandarískra varnarmála. Þessi kona hét Aðalheiður Stefánsdóttir og var föðuramma mín, hann hét Carl Buthe. Ef þessum flóttamönnum hefði skolað í hendur Útlendingastofnunar hefðu þau verið handtekin, send til baka og aldrei litið á þeirra mál með tilvísun til Dyflinnarsamkomulagsins. Um og eftir seinna stríð var gríðarlegur flóttamannastraumur í álfunni. Í dag minnir ástandið um margt á þá tíma. Kjarni kristinnar breytni er miskunn og samstaða. Kristnir söfnuðir í landinu hafa ætíð verið miðstöðvar þeirrar viðleitni þótt mörgum hafi þótt yfirstjórn þjóðkirkjunnar misskilja hlutverk sitt á köflum og jafnvel skapa ranglætinu skjól. Nú gengur biskup Íslands fram og vill að kirkjan fari að eðli sínu og reynist skjól hinum skjóllausu. Mikið er það gleðilegt og hressandi. Takk frú Agnes.Þessi grein birtist upphaflega í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun
Á kreppuárunum flúði ung móðir fátæktarbaslið hér heima og hélt til Kaupmannahafnar. Tveimur drengjum sem hún átti utan hjónabanda kom hún fyrir hjá fólki og hugðist sækja þá þegar hún hefði komið undir sig fótunum. Svo skall á stríð og enginn komst eitt né neitt. Hún kynntist þýskum hermanni sem undirbjó flótta sinn úr her Hitlers og þau urðu par. Eftir mikinn hildarleik fékk hann að stríði loknu vafasöm vegabréf í gegnum dönsku andspyrnuhreyfinguna og saman flúðu þau frá meginlandinu siglandi á skútu suður eftir álfu allt til Norður-Afríku þar sem þýskur liðhlaupi taldi sig hólpinn. Nokkrum árum síðar héldu þau til Bandaríkjanna sem þá var land tækifæranna og bjuggu þar til æviloka. Hún var húsmóðir en hann var rafeindavirki og eftir dauða hans kom í ljós að hann hafði á langri starfsævi gegnt trúnaðarstörfum í þágu bandarískra varnarmála. Þessi kona hét Aðalheiður Stefánsdóttir og var föðuramma mín, hann hét Carl Buthe. Ef þessum flóttamönnum hefði skolað í hendur Útlendingastofnunar hefðu þau verið handtekin, send til baka og aldrei litið á þeirra mál með tilvísun til Dyflinnarsamkomulagsins. Um og eftir seinna stríð var gríðarlegur flóttamannastraumur í álfunni. Í dag minnir ástandið um margt á þá tíma. Kjarni kristinnar breytni er miskunn og samstaða. Kristnir söfnuðir í landinu hafa ætíð verið miðstöðvar þeirrar viðleitni þótt mörgum hafi þótt yfirstjórn þjóðkirkjunnar misskilja hlutverk sitt á köflum og jafnvel skapa ranglætinu skjól. Nú gengur biskup Íslands fram og vill að kirkjan fari að eðli sínu og reynist skjól hinum skjóllausu. Mikið er það gleðilegt og hressandi. Takk frú Agnes.Þessi grein birtist upphaflega í Fréttablaðinu.
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun