Sektarsæla Jóhann Óli Eiðsson skrifar 24. janúar 2017 00:00 Það hefur löngum fylgt manninum að vera upptekinn af því hvað aðrir hugsa um hann. Við pössum upp á hvernig við klæðum okkur, högum okkur og hvernig við lítum út á samfélagsmiðlum. Gerum allt sem við getum til að velta ekki eplakörfunni. Þessi meginregla er að sjálfsögðu háð ýmsum undantekningum. Sú allra veigamesta er kennd við sektarsælu, alþekkt heilkenni sem hrjáir okkur flest. Þegar þú fílar eitthvað sem enginn má vita að þú fílar. Það undarlegasta við þetta allt saman er að innst inni langar okkur að segja öðrum frá sektarsælunni. Hver kannast til dæmis ekki við að segjast ætla að klæða sig í hlýrabol, horfa á Die Hard og drekka bjór en í raun endar kvöldið á freyðibaði, Pitch Perfect og hvítvíni? Eða setja Spotify á „private“ því þú vilt ekki að umheimurinn viti að þú hlustar reglulega á Boten Anna með Basshunter, Angels með Robbie Williams eða Always með Erasure? Ég legg til að við höldum árlega upp á dag sektarsælunnar. Einn dag á ári er bannað að dæma fólk fyrir að hlusta á tónlist sem dagsdaglega er fordæmd. Kvikmyndahúsin sýni kvikmyndir sem allir horfa á reglulega en enginn viðurkennir að horfa á. Alþingismenn, ég er að horfa á ykkur. Við hefðum öll gott af löggiltum frídegi í skammdeginu þar sem hömluleysi ríkir í þessum efnum. Ég held að við hefðum öll gott af því, jafnt einstaklingar og þjóðin í heild. P.S. Lagalistinn fyrir þessi skrif samanstóð af Britney, Jordin Sparks, Cher, Phil Collins og mislélegu handboltarokki. Dæmið mig. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Óli Eiðsson Mest lesið Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun
Það hefur löngum fylgt manninum að vera upptekinn af því hvað aðrir hugsa um hann. Við pössum upp á hvernig við klæðum okkur, högum okkur og hvernig við lítum út á samfélagsmiðlum. Gerum allt sem við getum til að velta ekki eplakörfunni. Þessi meginregla er að sjálfsögðu háð ýmsum undantekningum. Sú allra veigamesta er kennd við sektarsælu, alþekkt heilkenni sem hrjáir okkur flest. Þegar þú fílar eitthvað sem enginn má vita að þú fílar. Það undarlegasta við þetta allt saman er að innst inni langar okkur að segja öðrum frá sektarsælunni. Hver kannast til dæmis ekki við að segjast ætla að klæða sig í hlýrabol, horfa á Die Hard og drekka bjór en í raun endar kvöldið á freyðibaði, Pitch Perfect og hvítvíni? Eða setja Spotify á „private“ því þú vilt ekki að umheimurinn viti að þú hlustar reglulega á Boten Anna með Basshunter, Angels með Robbie Williams eða Always með Erasure? Ég legg til að við höldum árlega upp á dag sektarsælunnar. Einn dag á ári er bannað að dæma fólk fyrir að hlusta á tónlist sem dagsdaglega er fordæmd. Kvikmyndahúsin sýni kvikmyndir sem allir horfa á reglulega en enginn viðurkennir að horfa á. Alþingismenn, ég er að horfa á ykkur. Við hefðum öll gott af löggiltum frídegi í skammdeginu þar sem hömluleysi ríkir í þessum efnum. Ég held að við hefðum öll gott af því, jafnt einstaklingar og þjóðin í heild. P.S. Lagalistinn fyrir þessi skrif samanstóð af Britney, Jordin Sparks, Cher, Phil Collins og mislélegu handboltarokki. Dæmið mig. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.