Að skipta á óskabarni fjölskyldunnar og silfurpeningum – Opið bréf til Benedikts Einarssonar hið síðara Kári Stefánsson skrifar 20. apríl 2017 07:00 Benedikt, það er alrangt að ég hafi skrifað greinar í dagblöð til þess að klekkja á Bjarna Benediktssyni eða til þess að rægja hann eða meiða á annan máta. Ég hef skrifað greinar í dagblöð til þess að reyna að beina honum í það sem mér finnst rétt átt í stjórnmálum, vegna þess að ég hef það á tilfinningunni að áttavitinn hans sé á köflum í tómu rugli. Ég hef til dæmis hvatt hann til þess að fjárfesta meira í heilbrigðiskerfinu og annars staðar í velferðarkerfinu. Ég hef reynt að veita honum aðhald og hvetja hann til góðra verka. Ég held því fram að með því sé ég að rísa undir þeirri ábyrgð sem fylgir því að fá að þykja vænt um þetta land og þessa þjóð og þetta lýðræði sem við viljum búa við. Ég viðurkenni fúslega að ég hef beitt háði og spotti og öðrum álíka hranalegum aðferðum en það hefur ekki verið í þeim tilgangi að meiða heldur til þess að reyna að komast í gegnum brynjuna hans Bjarna. Það eru nefnilega fáir sem eru eins flinkir og hann við að láta annarra orð sér sem vind um eyru þjóta. Ég held því fram að þegar ég segi stjórnmálamanninum Bjarna Benediktssyni til vamms sé það vinargreiði. Ég myndi ekki nenna því nema af því ég ber virðingu fyrir honum og vona að honum gangi vel að stjórna landinu og held að það gengi betur ef hann færi að mínum ráðum. Ég ætlast nefnilega til þess að í lok kjörtímabilsins skili hann af sér samfélagi sem er réttlátara en það er í dag með betra heilbrigðiskerfi, menntakerfi, og húsnæðiskerfi, og ég er handviss um að hann ætlast til þess líka. Vandamál Bjarna eru ekki menn eins og ég heldur menn eins og þú, Benedikt Einarsson. Vandamál Bjarna sem eru stöðu hans vegna líka vandamál íslensks samfélags eiga rætur sínar í persónulegum tengslum hans við viðskiptalífið, og skiptir þar litlu hvort þau eru raunveruleg eða ímynduð. Slíkt er eðli hagsmunaárekstra sem byggja á persónulegum tengslum forsætisráðherra við viðskiptalífið. Á fyrsta áratug þessarar aldar tók Bjarni þátt í alls konar viðskiptagjörningum með fjölskyldunni og bendir flest til þess að hann hafi gert það á heiðarlegan hátt og drengilegan eins og hans var von og vísa, þótt Vafningsmálið hafi verið hundleiðinlegt og jörðin undir viðskiptafótum hans hafi sviðnað við hrunið eins og flestra annarra. Síðan hætti hann beinum afskiptum af viðskiptum fjölskyldunnar og varð stjórnmálamaður í fullu starfi og síðan fjármálaráðherra og nú síðast forsætisráðherra. Það er gífurlega mikilvægt fyrir íslenskt samfélag að hafa enga ástæðu til þess að ætla að fyrirtæki í eigu fjölskyldunnar hafi notið góðs af stöðu hans sem fjármálaráðherra eða njóti þess í dag að hann sé forsætisráðherra. Það skiptir hér engu hvort fyrirtækjunum hafi verið hyglað með ákvörðunum Bjarna eða ákvörðunum annarra sem héldu með réttu eða röngu að með þeim væru þeir að þóknast honum. Það má ekki gleymast hér að samfélagið stendur í þeirri trú að einhver hluti af velgengni fyrirtækja fjölskyldunnar gæti að lokum ratað í vasa Bjarna. Hvað skal til bragðs taka? Hvernig er hægt að koma í veg fyrir að samfélagið hafi það á tilfinningunni, að fjölskyldan sé að tappa fé af ríkinu í gegnum meðlimi hennar í stöðum fjármálaráðherra og forsætisráðherra. Eitt er víst að það er með öllu ómögulegt meðan þú og fjölskyldan hagið ykkur eins og þið vitið ekki af vandanum og haldið því fram að þeir sem veki máls á honum séu bara að rægja Bjarna. Tökum sem dæmi nýjustu fréttir af viðskiptum fjölskyldunnar. Hún er búin að fá leyfi Samkeppniseftirlitsins til þess að kaupa ISS, stærsta ræstingarfyrirtæki landsins sem sérhæfir sig í að þrífa heilbrigðisstofnanir sem eru nær allar í eigu hins opinbera og er með samning við ríkið um þrif á sex ráðuneytum. Þetta er sem sagt fyrirtæki sem byggir að mestu á viðskiptum við ríkið. Og þú spyrð sjálfsagt: Og hvað með það? Og ég svara með þremur spurningum: Hvernig stendur á því að þið skiljið ekki að þið verðið að forðast viðskipti við ríkið meðan Bjarni leiðir hópinn sem stjórnar því? Hafið þið ekkert lært af Borgunarmálinu, eða er ykkur alveg sama þótt þið valdið Bjarna vandræðum og með því íslensku samfélagi? Haldið þið virkilega að þegar Bjarni þurfi að gera hreint fyrir sínum pólitísku dyrum sé aðferðin sú að fjölskyldan kaupi ræstingarfyrirtæki? Samfélagið stjórnast ekki bara af lögum og reglum sem á þeim byggja heldur líka af siðferðisstöðlum sem eru þeim að vissu leyti æðri. Með því að beina viðskiptum sínum að ríkinu er fjölskyldan svo sannarlega ekki að brjóta lög en það má leiða rök að því að það sé ósiðlegt athæfi, hættulegt íslensku samfélagi. Það er líka með ólíkindum að fjölskyldan skuli ekki gera sér grein fyrir því að með þessum óhefta stíl í viðskiptum er hún að vega að möguleikum Bjarna Benediktssonar, þessum hæfileikaríka og óvanalega stjórnmálaleiðtoga, til þess að skrá nafn sitt á spjöld sögunnar við hliðina á honum afabróður sínum og alnafna. En það er til lausn á þessu fyrir Bjarna sem gæti jafnvel leyst á einu bretti öll ímyndarvandamálin sem eiga rætur í tengslum hans við viðskipti fjölskyldunnar. Hann gæti einfaldlega rift öllum samningum ríkisins við ISS og með því sagt við samfélagið að hann skynji vandann, skilji hann og ætli ekki að búa við hann. Það myndi að vísu búa til annan vanda sem er sá að það yrði að finna einhvern til að þrífa ráðuneytin. Hann væri að vísu auðvelt að leysa. Bjarni er búinn að sýna okkur að hann sé býsna húslegur og geti bakað góðar afmæliskökur. Það er ekki nokkur vafi á því að hann gæti líka skúrað. Hann gæti séð um forsætisráðuneytið og krafist þess að hver ráðherra fyrir sig skúraði sitt ráðuneyti. Það væri alþýðlegt og flott og tæki af allan vafa um að þegar við borgun ráðherrum laun fengjum við eitthvað fyrir okkar snúð, í það minnsta einu sinni í viku. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kári Stefánsson Vafningsmálið Tengdar fréttir Rúllugjald - Opið bréf til Benedikts Einarssonar Benedikt, það er ýmislegt við greinina þína sem birtist í blaðinu á föstudaginn, sem mér finnst flott eins og til dæmis að þú tekur á efnisatriðum í stað þess að hjóla bara í manninn mig, þótt þú gerir svolítið af því á hárbeittan og elegant hátt. 12. apríl 2017 07:00 Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann Í Fréttablaðinu á miðvikudaginn síðastliðinn skrifaði Kári Stefánsson enn einn pistilinn þar sem hann beinir spjótum sínum að Bjarna Benediktssyni forsætisráðherra. Kári byrjar pistil sinn á að hreykja sér af því að hafa í fyrri skrifum sínum dregið Bjarna yfir naglabrettið, gert að honum grín, ásakað um ljóta hluti og gert lítið úr honum. 7. apríl 2017 07:00 Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen Skoðun Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson skrifar Skoðun Að gera ráð fyrir frelsi Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að þekkja sín takmörk Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Gervigreind og dómgreind Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Fjárfesting í réttindum barna bætir fjárhag sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Á að takmarka samfélagsmiðlanotkun barna? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson skrifar Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Lýst eftir afstöðu Viðreisnar til ríkisstyrkja Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Vegferð menntunar Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: skrifar Skoðun Forðumst að sérhagsmunir geti keypt sig til áhrifa í stjórnmálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Bætt dagsbirta í Svansvottuðum byggingum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson skrifar Skoðun Nikótín, konur og krabbamein – gamlar hættur í nýjum búningi Jóhanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Frelsi fylgir ábyrgð Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Skilningsleysi á skaðsemi verðtryggingar Guðmundur Ásgeirsson skrifar Skoðun Menntakerfi í fremstu röð Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal skrifar Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal skrifar Sjá meira
Benedikt, það er alrangt að ég hafi skrifað greinar í dagblöð til þess að klekkja á Bjarna Benediktssyni eða til þess að rægja hann eða meiða á annan máta. Ég hef skrifað greinar í dagblöð til þess að reyna að beina honum í það sem mér finnst rétt átt í stjórnmálum, vegna þess að ég hef það á tilfinningunni að áttavitinn hans sé á köflum í tómu rugli. Ég hef til dæmis hvatt hann til þess að fjárfesta meira í heilbrigðiskerfinu og annars staðar í velferðarkerfinu. Ég hef reynt að veita honum aðhald og hvetja hann til góðra verka. Ég held því fram að með því sé ég að rísa undir þeirri ábyrgð sem fylgir því að fá að þykja vænt um þetta land og þessa þjóð og þetta lýðræði sem við viljum búa við. Ég viðurkenni fúslega að ég hef beitt háði og spotti og öðrum álíka hranalegum aðferðum en það hefur ekki verið í þeim tilgangi að meiða heldur til þess að reyna að komast í gegnum brynjuna hans Bjarna. Það eru nefnilega fáir sem eru eins flinkir og hann við að láta annarra orð sér sem vind um eyru þjóta. Ég held því fram að þegar ég segi stjórnmálamanninum Bjarna Benediktssyni til vamms sé það vinargreiði. Ég myndi ekki nenna því nema af því ég ber virðingu fyrir honum og vona að honum gangi vel að stjórna landinu og held að það gengi betur ef hann færi að mínum ráðum. Ég ætlast nefnilega til þess að í lok kjörtímabilsins skili hann af sér samfélagi sem er réttlátara en það er í dag með betra heilbrigðiskerfi, menntakerfi, og húsnæðiskerfi, og ég er handviss um að hann ætlast til þess líka. Vandamál Bjarna eru ekki menn eins og ég heldur menn eins og þú, Benedikt Einarsson. Vandamál Bjarna sem eru stöðu hans vegna líka vandamál íslensks samfélags eiga rætur sínar í persónulegum tengslum hans við viðskiptalífið, og skiptir þar litlu hvort þau eru raunveruleg eða ímynduð. Slíkt er eðli hagsmunaárekstra sem byggja á persónulegum tengslum forsætisráðherra við viðskiptalífið. Á fyrsta áratug þessarar aldar tók Bjarni þátt í alls konar viðskiptagjörningum með fjölskyldunni og bendir flest til þess að hann hafi gert það á heiðarlegan hátt og drengilegan eins og hans var von og vísa, þótt Vafningsmálið hafi verið hundleiðinlegt og jörðin undir viðskiptafótum hans hafi sviðnað við hrunið eins og flestra annarra. Síðan hætti hann beinum afskiptum af viðskiptum fjölskyldunnar og varð stjórnmálamaður í fullu starfi og síðan fjármálaráðherra og nú síðast forsætisráðherra. Það er gífurlega mikilvægt fyrir íslenskt samfélag að hafa enga ástæðu til þess að ætla að fyrirtæki í eigu fjölskyldunnar hafi notið góðs af stöðu hans sem fjármálaráðherra eða njóti þess í dag að hann sé forsætisráðherra. Það skiptir hér engu hvort fyrirtækjunum hafi verið hyglað með ákvörðunum Bjarna eða ákvörðunum annarra sem héldu með réttu eða röngu að með þeim væru þeir að þóknast honum. Það má ekki gleymast hér að samfélagið stendur í þeirri trú að einhver hluti af velgengni fyrirtækja fjölskyldunnar gæti að lokum ratað í vasa Bjarna. Hvað skal til bragðs taka? Hvernig er hægt að koma í veg fyrir að samfélagið hafi það á tilfinningunni, að fjölskyldan sé að tappa fé af ríkinu í gegnum meðlimi hennar í stöðum fjármálaráðherra og forsætisráðherra. Eitt er víst að það er með öllu ómögulegt meðan þú og fjölskyldan hagið ykkur eins og þið vitið ekki af vandanum og haldið því fram að þeir sem veki máls á honum séu bara að rægja Bjarna. Tökum sem dæmi nýjustu fréttir af viðskiptum fjölskyldunnar. Hún er búin að fá leyfi Samkeppniseftirlitsins til þess að kaupa ISS, stærsta ræstingarfyrirtæki landsins sem sérhæfir sig í að þrífa heilbrigðisstofnanir sem eru nær allar í eigu hins opinbera og er með samning við ríkið um þrif á sex ráðuneytum. Þetta er sem sagt fyrirtæki sem byggir að mestu á viðskiptum við ríkið. Og þú spyrð sjálfsagt: Og hvað með það? Og ég svara með þremur spurningum: Hvernig stendur á því að þið skiljið ekki að þið verðið að forðast viðskipti við ríkið meðan Bjarni leiðir hópinn sem stjórnar því? Hafið þið ekkert lært af Borgunarmálinu, eða er ykkur alveg sama þótt þið valdið Bjarna vandræðum og með því íslensku samfélagi? Haldið þið virkilega að þegar Bjarni þurfi að gera hreint fyrir sínum pólitísku dyrum sé aðferðin sú að fjölskyldan kaupi ræstingarfyrirtæki? Samfélagið stjórnast ekki bara af lögum og reglum sem á þeim byggja heldur líka af siðferðisstöðlum sem eru þeim að vissu leyti æðri. Með því að beina viðskiptum sínum að ríkinu er fjölskyldan svo sannarlega ekki að brjóta lög en það má leiða rök að því að það sé ósiðlegt athæfi, hættulegt íslensku samfélagi. Það er líka með ólíkindum að fjölskyldan skuli ekki gera sér grein fyrir því að með þessum óhefta stíl í viðskiptum er hún að vega að möguleikum Bjarna Benediktssonar, þessum hæfileikaríka og óvanalega stjórnmálaleiðtoga, til þess að skrá nafn sitt á spjöld sögunnar við hliðina á honum afabróður sínum og alnafna. En það er til lausn á þessu fyrir Bjarna sem gæti jafnvel leyst á einu bretti öll ímyndarvandamálin sem eiga rætur í tengslum hans við viðskipti fjölskyldunnar. Hann gæti einfaldlega rift öllum samningum ríkisins við ISS og með því sagt við samfélagið að hann skynji vandann, skilji hann og ætli ekki að búa við hann. Það myndi að vísu búa til annan vanda sem er sá að það yrði að finna einhvern til að þrífa ráðuneytin. Hann væri að vísu auðvelt að leysa. Bjarni er búinn að sýna okkur að hann sé býsna húslegur og geti bakað góðar afmæliskökur. Það er ekki nokkur vafi á því að hann gæti líka skúrað. Hann gæti séð um forsætisráðuneytið og krafist þess að hver ráðherra fyrir sig skúraði sitt ráðuneyti. Það væri alþýðlegt og flott og tæki af allan vafa um að þegar við borgun ráðherrum laun fengjum við eitthvað fyrir okkar snúð, í það minnsta einu sinni í viku.
Rúllugjald - Opið bréf til Benedikts Einarssonar Benedikt, það er ýmislegt við greinina þína sem birtist í blaðinu á föstudaginn, sem mér finnst flott eins og til dæmis að þú tekur á efnisatriðum í stað þess að hjóla bara í manninn mig, þótt þú gerir svolítið af því á hárbeittan og elegant hátt. 12. apríl 2017 07:00
Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann Í Fréttablaðinu á miðvikudaginn síðastliðinn skrifaði Kári Stefánsson enn einn pistilinn þar sem hann beinir spjótum sínum að Bjarna Benediktssyni forsætisráðherra. Kári byrjar pistil sinn á að hreykja sér af því að hafa í fyrri skrifum sínum dregið Bjarna yfir naglabrettið, gert að honum grín, ásakað um ljóta hluti og gert lítið úr honum. 7. apríl 2017 07:00
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar
Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar
Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: skrifar
Skoðun Forðumst að sérhagsmunir geti keypt sig til áhrifa í stjórnmálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar
Skoðun Nikótín, konur og krabbamein – gamlar hættur í nýjum búningi Jóhanna Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun