Íslenska ríkið var sýknað af kröfu Guðlaugs Jakobs Karlsson um skaða- og miskabætur upp á 77 milljónir króna árið 2017. Var því ákveðið að fara með málið fyrir Mannréttindadómstólinn á þeim forsendum að ríkið mismuni honum.
„Þetta er þjóðþrifamál. Það þarf að minnka aðgengi að spilakössum. Eina ráðið sem eftir var, var að fara með þetta til Mannréttindadómstólsins. Aðalmarkmiðið er að stöðva þessi spilakassastarfsemi hér á landi. Niðurstaðan í Evrópu getur haft þau áhrif að málið verði tekið aftur upp. Guðlaugur er sviptur frelsi til mannhelgi. Þegar hann kemur inn á spilastað missir hann alla stjórn á sínum gjörðum og hættir ekki fyrr en hann er búinn að tapa öllum peningunum. Þetta er ekki rétt gagnvart öðrum þegnum sem eiga ekki við þessa fíkn að etja. Íslenska ríkið setti lög árið 1994 sem heimilar þetta á kostnað þessara veiku aðila. Spilafíkn er talinn mjög alvarlegur sjúkdómur og hefur stundum verið líkt við heróínfíkn,“ segir lögmaður Guðlaugs, Þórður Sveinsson.
Almenn hegningarlög banna fjárhættuspil en ríkið veitir Happdrætti Háskóla Íslands og Íslandsspilum undanþágu til að reka spilakassa.
Heildartekjur af spilakössum eru gífurlegar. Árið 2018 voru þær 12,2 milljarðar króna.
Hann segir Guðlaug hafa tapað gríðarlega miklu í spilakössum. Yfirlit af bankareikningi hans hafi sýnt að hann hafi tekið út um 29 milljónir á þessum stöðum sem starfrækja spilakassa. Er það upphæð sem nær yfir fjölda ára.
„En tap hans er miklu meira. Hann hefur tapað 700 þúsund krónum á einum degi.
Þó svo að íslenska ríkinu yrði bannað að heimila rekstur spilakassa yrði engu að síður mikið framboð af fjárhættuspili, t.d bara á netinu. Þórður segir bannið eiga þó eftir að breyta miklu.
„Það mun breyta öllu. Að mati umbjóðanda míns, sem hefur góða reynslu af þessum málum, hann telur að ef settar verða á fót spilahallir, þar sem hver og einn spilafíkill fengi kort í hendur til að spila fyrir, þá væri hægt að hafa miklu betra eftirlit með þessu. En í dag er ekkert eftirlit með þessu og margir spilastaðir úti um allt land.“
