Eru peningar okkar að viðhalda stríðum? Eiríkur Ingi Magnússon skrifar 15. október 2023 07:01 Öll stríð ganga á og hrifsa burt eignir fólks. Í þeim heimi sem við lifum við í dag er ofbeldi og líkamleg valdbeiting þeir þættir sem hvað mest vega þegar yfirráðum skal náð yfir tilteknum landsvæðum á kostnað þeirra sem búa á þeim. Stríðum er svo viðhaldið með því að hrifsa burt tiltekinn eignarflokk af fólki utan stríðsátaka, nánar tiltekið pening þess til að fjármagna og viðhalda þeim. Sökum þess hve gríðarmikill fórnarkostnaður fylgir stríðum er þeim ekki viðhaldið nema þau beri með sér mögulegan efnahagstengdan ágóða, sjaldnast eru stríð otin til þess eins að drepa annað fólk, þau eru otin til þess að koma upp hagstæðum varnarsvæðum eða til að ná yfirráðum og valdi á landsvæðum sem og auðlindum þess. Í slíkum aðgerðum er eignarréttur fólks gjörsamlega vanvirtur þar sem eignir þess eru hrifsaðar af þeim eða skemmdar á kostnað fjölmargra mannslífa. Síðan úr fyrri heimsstyrjöld er auðveldara fyrir ríki heimsins að viðhalda stríðum þar sem fjármögnun þeirra er mun einfaldari en þegar peningur okkar var beintengdur við gull. Gull kom í veg fyrir að ríki gátu fjármagnað stríð umfram gullforða sinn og þegna sinna, sem neyddi þau til að leita til sáttarmiðla fyrr en nú er gert. Með tilkomu valdboðsgjaldmiðla eru engin efri mörk fyrir því hversu miklu er hægt að eyða í stríðsrekstur því alltaf er hægt að ræsa peningaprentarann til að fjármagna næsta stríð eða viðhalda þeim núverandi á kostnað almennings, hvort sem það er með lífi þeirra, í gegnum aukna skattinnheimtu eða með útþynningu gjaldmiðilsins. Stríð eru fjármögnuð á kostnað almennings án leyfis, því allt það fjármagn sem kemur frá sérhverju ríki er beinn ávöxtur þegna þess. Ef það kemur ekki beint frá almennri skattinnheimtu, sem það gerir sjaldnast, kemur það framm í útþynningu kaupmátts vegna aukinnar skuldasöfnunar tiltekins ríkis sem leiðir af sér aukna verðbólgu. Sprengjur og hríðskotavopna eru því ekki einu stríðsvopnin heldur er peningaprentarinn það sömuleiðis, hann fjármagnar stríðsglæpi á kostnað almennra borgara án þess að spurja þá um leyfi fyrir því. Eignarréttur peninga okkar er ekki til staðar sökum þess hve miðstýrður hann er. Á meðan ríki hafa einkarétt, útgáfuvald og fullkomna stjórn á gjaldmiðlinum er ekkert sem almenningur getur gert til að mótmæla fjármögnun stríða. Mótmæli ein og sér gegn stríðsaðgerðum og fjármögnun þeirra breyta því ekki hversu miðstýrðir gjaldmiðlar heimsins eru, það eina sem er til ráða er að taka upp nýtt form penings. Að mínu mati er sá þáttur sem helst skortir er sá eiginleiki að eignarréttur peningsins færist í hendur fólksins, ekki í hendur ríkisins og þeirra sem því stýra hverju sinni sem oft búa yfir valdagræðgi og eiginhagsmunahyggju. Fólk skortir frjálsann, óútþynnanlegan og ómiðstýrðan eignarflokk, slíkur eignarflokkur þarf að vera óáþreifanlegur svo ekki sé hægt að handsama hann af fólki með valdi. Slíkur eignarflokkur kann að hljóma sem tæknileg bylting í okkar augum því aldrei nokkurntíman hefur fólk búið yfir þeim möguleika að geta flutt landsvæðana á milli með þann eignarflokk geymdan í huga sér, og sem krefst ekki aðkomu miðstýrðs aðila til að samþykkja. Slíkur eignarflokkur getur því skipt sköpun bæði fyrir fólk sem flýr hræðileg átakasvæði, sem og fólk utan þeirra til að sporna við fjármögnun endalausra stríðsátaka. Öll viljum við minni spillingu og friðsælara einstaklingsfrelsi, en á meðan við höfum ekki eignarrétt á þeim flokki sem veitir okkur hvað mesta frelsið er ósk okkar jafn vonlaus og ákvarðanir og stefnur þjóðarleiðtoga heimsins eru óútreiknanlegar. Þó svo að nútíminn virðist svartur og ljótur er hægt að horfa björtum augum framm á veginn því miklir möguleikar búa í tækniframförum framtíðarinnar, möguleikar sem færa valdið í hendur fólksins og burt frá miðstýrðum aðilum sem hafa heljargrip á mikilvægasta eignarflokki mannsins, peningnum. Ég vil því enda á þeirri persónulegu skoðun að Bitcoin er dæmi um eignarflokk sem uppfyllir öll þessi skilyrði sem ég nefni hér að ofan. Ómiðstýrður og óútþynnalegur peningur sem gefur sérhverjum einstaklingi sem á honum heldur sitt frelsi til að nota eftir eigin hentusemi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hernaður Rafmyntir Mest lesið Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Árni Sæberg skrifar Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason skrifar Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason skrifar Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson skrifar Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon skrifar Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Sjá meira
Öll stríð ganga á og hrifsa burt eignir fólks. Í þeim heimi sem við lifum við í dag er ofbeldi og líkamleg valdbeiting þeir þættir sem hvað mest vega þegar yfirráðum skal náð yfir tilteknum landsvæðum á kostnað þeirra sem búa á þeim. Stríðum er svo viðhaldið með því að hrifsa burt tiltekinn eignarflokk af fólki utan stríðsátaka, nánar tiltekið pening þess til að fjármagna og viðhalda þeim. Sökum þess hve gríðarmikill fórnarkostnaður fylgir stríðum er þeim ekki viðhaldið nema þau beri með sér mögulegan efnahagstengdan ágóða, sjaldnast eru stríð otin til þess eins að drepa annað fólk, þau eru otin til þess að koma upp hagstæðum varnarsvæðum eða til að ná yfirráðum og valdi á landsvæðum sem og auðlindum þess. Í slíkum aðgerðum er eignarréttur fólks gjörsamlega vanvirtur þar sem eignir þess eru hrifsaðar af þeim eða skemmdar á kostnað fjölmargra mannslífa. Síðan úr fyrri heimsstyrjöld er auðveldara fyrir ríki heimsins að viðhalda stríðum þar sem fjármögnun þeirra er mun einfaldari en þegar peningur okkar var beintengdur við gull. Gull kom í veg fyrir að ríki gátu fjármagnað stríð umfram gullforða sinn og þegna sinna, sem neyddi þau til að leita til sáttarmiðla fyrr en nú er gert. Með tilkomu valdboðsgjaldmiðla eru engin efri mörk fyrir því hversu miklu er hægt að eyða í stríðsrekstur því alltaf er hægt að ræsa peningaprentarann til að fjármagna næsta stríð eða viðhalda þeim núverandi á kostnað almennings, hvort sem það er með lífi þeirra, í gegnum aukna skattinnheimtu eða með útþynningu gjaldmiðilsins. Stríð eru fjármögnuð á kostnað almennings án leyfis, því allt það fjármagn sem kemur frá sérhverju ríki er beinn ávöxtur þegna þess. Ef það kemur ekki beint frá almennri skattinnheimtu, sem það gerir sjaldnast, kemur það framm í útþynningu kaupmátts vegna aukinnar skuldasöfnunar tiltekins ríkis sem leiðir af sér aukna verðbólgu. Sprengjur og hríðskotavopna eru því ekki einu stríðsvopnin heldur er peningaprentarinn það sömuleiðis, hann fjármagnar stríðsglæpi á kostnað almennra borgara án þess að spurja þá um leyfi fyrir því. Eignarréttur peninga okkar er ekki til staðar sökum þess hve miðstýrður hann er. Á meðan ríki hafa einkarétt, útgáfuvald og fullkomna stjórn á gjaldmiðlinum er ekkert sem almenningur getur gert til að mótmæla fjármögnun stríða. Mótmæli ein og sér gegn stríðsaðgerðum og fjármögnun þeirra breyta því ekki hversu miðstýrðir gjaldmiðlar heimsins eru, það eina sem er til ráða er að taka upp nýtt form penings. Að mínu mati er sá þáttur sem helst skortir er sá eiginleiki að eignarréttur peningsins færist í hendur fólksins, ekki í hendur ríkisins og þeirra sem því stýra hverju sinni sem oft búa yfir valdagræðgi og eiginhagsmunahyggju. Fólk skortir frjálsann, óútþynnanlegan og ómiðstýrðan eignarflokk, slíkur eignarflokkur þarf að vera óáþreifanlegur svo ekki sé hægt að handsama hann af fólki með valdi. Slíkur eignarflokkur kann að hljóma sem tæknileg bylting í okkar augum því aldrei nokkurntíman hefur fólk búið yfir þeim möguleika að geta flutt landsvæðana á milli með þann eignarflokk geymdan í huga sér, og sem krefst ekki aðkomu miðstýrðs aðila til að samþykkja. Slíkur eignarflokkur getur því skipt sköpun bæði fyrir fólk sem flýr hræðileg átakasvæði, sem og fólk utan þeirra til að sporna við fjármögnun endalausra stríðsátaka. Öll viljum við minni spillingu og friðsælara einstaklingsfrelsi, en á meðan við höfum ekki eignarrétt á þeim flokki sem veitir okkur hvað mesta frelsið er ósk okkar jafn vonlaus og ákvarðanir og stefnur þjóðarleiðtoga heimsins eru óútreiknanlegar. Þó svo að nútíminn virðist svartur og ljótur er hægt að horfa björtum augum framm á veginn því miklir möguleikar búa í tækniframförum framtíðarinnar, möguleikar sem færa valdið í hendur fólksins og burt frá miðstýrðum aðilum sem hafa heljargrip á mikilvægasta eignarflokki mannsins, peningnum. Ég vil því enda á þeirri persónulegu skoðun að Bitcoin er dæmi um eignarflokk sem uppfyllir öll þessi skilyrði sem ég nefni hér að ofan. Ómiðstýrður og óútþynnalegur peningur sem gefur sérhverjum einstaklingi sem á honum heldur sitt frelsi til að nota eftir eigin hentusemi
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Árni Sæberg skrifar
Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar
Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun