Skýringin: Jú, að halda fjölskyldunni saman fyrir börnin.
En óhamingja er jafn smitandi og hamingja og meðal þeirra atriða sem hafa mjög neikvæð áhrif á börn þegar hjónaband foreldra eru ekki góð, eru til dæmis:
- Andrúmsloftið á heimilinu eru tilfinningaþrungið og oft neikvætt
- Fyrirmynd barnanna að hjónaböndum er neikvæð, til dæmis varðandi samskipti, virðingu almennt, samneyti, samkennd, verkaskiptingu, samveru og svo framvegis
- Neikvæð áhrif á andlega líðan barna (og annarra fjölskyldumeðlima)
Rannsóknir hafa hins vegar sýnt að eitt það besta sem fólk gerir fyrir börnin sín er að vera hamingjusamt.
Sem í raun þýðir að það að vera í óhamingjusömu hjónabandi „fyrir“ börnin eru rök sem ekki standast skoðun.
Á vefsíðunni Anna Freud er að finna heilmikinn fróðleik og góð ráð um það, hvernig fólk getur líka unnið að því statt og stöðugt að vera hamingjusöm sem foreldrar.
Sem í raun snýst fyrst og fremst um sjálfsrækt foreldra; að við sem foreldrar séum statt og stöðugt að því að rækta okkur sjálf sem hamingjusama einstaklinga, meðal annars til þess að hafa langvarandi góð áhrif á börnin okkar.
Eitt af því sem foreldrum er þá kennt, er að læra að setja sjálfan sig í fyrsta sæti með það fyrir augum að jákvæðu áhrifin af eigin hamingju eru svo margþætt og smitandi.
Sem dæmi um leiðir til sjálfsræktar foreldra er bent á:
- Að leyfa sjálfum sér að taka það pláss í dagskránni að huga að sjálfum sér fyrst og fremst (áhugamálum, hvíld, félagslíf og svo framvegis)
- Að huga að hreyfingu, svefn og svo framvegis
- Að læra að segja „Nei“
- Að virkja sig í því sem maður hefur ástríðu fyrir
- Og margt fleira.
En hvernig er það hægt, ef viðhorf foreldris er það að réttast sé að vera í óhamingjusömu hjónabandi „fyrir“ börnin?
Gott fyrsta skref er að ræða við maka sinn um stöðuna, jafnvel að leita til fagaðila eins og fjölskyldu- og pararáðgjafa.
Mögulega er staðan jafnvel sú að skilnaður er óumflýjanlegur.
Hver svo sem niðurstaðan verður, er að minnsta kosti gott fyrir hvaða foreldri sem er í óhamingjusömu hjónabandi, að réttlæta ekki óbreytta stöðu sem ákvörðun „fyrir" börnin.
Heldur frekar að hugsa:
Hvaða skref ætti ég að taka, sem væri besta fyrsta skrefið í því markmiði að tryggja að börnin mín alist ekki upp við óhamingjusamt hjónaband foreldra sinna?
