Takmörkuð þekking á landinu 31. ágúst 2005 00:01 Sæll Egill, oft kemst maður ekki hjá því þegar ferðast er með flugvélum að verða áheyrandi samtala þeirra sem sitja í nágrenninu. Eitt sinn heyrði ég erlendan mann sem sat í bekkjaröðinni fyrir aftan mig spyrja sessunaut sinn ungan íslending á þrítugsaldri, hvort ekki væru margir skíðastaðir á Íslandi. "Nei það eru engir", var svarið hjá hinum unga landa mínum. En hann leiðrétti sig eftir skamma stund. "Oh yes there is one in the country, Blue mountains close to Reykjavik." Hinn erlendi maður varð undrandi og sagði sér þætti þetta einkennilegt í svo fjöllóttu landi sem Ísland væri og mikið af jöklum. Ungi maðurinn hélt svo nákvæman og langan fyrirlestur um alla hina frábæru pöbba og veitingastaði í miðbæ Reykjavíkur. Hvað skemmtanalífið væri fjörugt og auðvelt að finna sér stúlku. Hér virtist vera einn af þeim íslendingum sem aldrei fara út fyrir 101 svæðið nema þá í rútu til Keflavíkur. Það er harla einkennilegt að heyra fullorðinn íslending vita ekki að það séu 3 skíðastaðir í grennd Reykjavíkur auk hinna stóru skíðastaða á Eskifirði, Húsavík, Akureyri, Dalvík, Siglufirði, Sauðárkrók og Ísafirði. Maður verður i vaxandi mæli var við þessa takmörkuðu þekkingu á landi okkar hjá fólki sem býr og heldur sig á 101/107 svæðinu. Þetta fólk margt hvert virðist haldið einhverri heimóttalegri þörf að vera sífellt að réttlæta búsetu sína á þessu svæði með því að tala niður til þeirra sem hafa kosið að búa annarsstaðar. Þetta kemur reglulega fram á heimasíðu þinni Egill og reyndar hjá sumu af þáttagerðarfólki útvarpsstöðvanna. Nýverið birtir þú pistil Hallgríms. Þar fer hann háðuglegum orðum um líf okkar úthverfunganna og hversu ömurlegt og innihaldslaust það sé. Engir listamenn þrífist úthverfunum, öll hugsun ófrjó og við þjökuð þunglyndisdoða. Sú mynd sem Hallgrímur dregur upp af okkur úthverfingunum samsamar sig við gaurana sem Halli og Laddi léku svo oft í áramótaskaupunum á sínum tíma og staðsettir voru á túnunum við Laugardalshöllina. Hallgrímur fullyrðir að hvergi sé bjór að hafa á pöbb í Grafarvognum og það eina sem til afþreyingar bjóðist sé kirkjan okkar. Til að bæta úr þekkingarleysi Hallgríms má benda á að allmargir snjallir rithöfundar og þekkt ljóðskáld búa í Grafarvoginum. Úr mínum bransa eru búsettir allmargir leiðandi tæknimenn í Grafarvoginum, sem halda uppi þróttmestu og framsæknustu fyrirtækjunum. Það eru nú einir 3 pöbbar í Grafarvoginum, auk þess stór dansstaður. Nokkur veitingahús og pizzastaðir og austurlenskur matsölustaður. Stærsta knattspyrnu- og tónleikahús landsins er þar, ásamt skautahöll. Tveir golfvellir, sundlaug, allnokkrir knattspyrnuvellir og 4 stór íþróttahús. Auk þess er í Grafarvoginum þéttriðnasta göngustígakerfi um íbúðarhverfin sem þekkist hér á landi og eins með fjörunni allt frá Elliðaánum upp í Mosfellsbæ. Á öllum þessum stöðum er iðandi mannlíf. Ég er uppalinn í austurbænum, nánar Vogunum, og hef alla tíð búið á svæðinu vestan Kringlumýrarbrautar, utan liðlega eins árs sem ég átti heima vestast við Hringbrautina. Skelfing var oft rok þar og skelfing tók það langan tíma að komast í gegnum bæinn til vinnu, en á þeim tíma var aðalvinnustöð mín í Háaleitishverfinu. Sami tími fór til spillis ef maður ætlaði að fara á skíði eða ganga á Esjuna. Ég seldi íbúð mína og flutti upp í Grafarvog og hef verið þar í síðan eða í 17 ár. Ég uni hag mínum mun betur hér en í Vesturbænum, svo vel að ég finn enga þörf að réttlæta það með því að níða niður 101/107 svæðið eða það fólk sem kýs að búa þar. Það er svo öllu verra ef menn eru að gefa sig út fyrir að skrifa í kynningarbækur eða ástunda fyrirlestra um Ísland og íslendinga, þá verður maður að gera kröfu um að viðkomandi kynni sér helstu staðreyndir. Þrátt fyrir smellinn texta þá fellur hann niður á sama plan og hinn ungi flugfarþegi og það er eitthvað svo ástæðulaust Grafarvogi 28, ágúst 2005 Með góðum kveðjum Guðmundur Gunnarsson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Silfur Egils Silfur-Bréf Mest lesið Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Sjá meira
Sæll Egill, oft kemst maður ekki hjá því þegar ferðast er með flugvélum að verða áheyrandi samtala þeirra sem sitja í nágrenninu. Eitt sinn heyrði ég erlendan mann sem sat í bekkjaröðinni fyrir aftan mig spyrja sessunaut sinn ungan íslending á þrítugsaldri, hvort ekki væru margir skíðastaðir á Íslandi. "Nei það eru engir", var svarið hjá hinum unga landa mínum. En hann leiðrétti sig eftir skamma stund. "Oh yes there is one in the country, Blue mountains close to Reykjavik." Hinn erlendi maður varð undrandi og sagði sér þætti þetta einkennilegt í svo fjöllóttu landi sem Ísland væri og mikið af jöklum. Ungi maðurinn hélt svo nákvæman og langan fyrirlestur um alla hina frábæru pöbba og veitingastaði í miðbæ Reykjavíkur. Hvað skemmtanalífið væri fjörugt og auðvelt að finna sér stúlku. Hér virtist vera einn af þeim íslendingum sem aldrei fara út fyrir 101 svæðið nema þá í rútu til Keflavíkur. Það er harla einkennilegt að heyra fullorðinn íslending vita ekki að það séu 3 skíðastaðir í grennd Reykjavíkur auk hinna stóru skíðastaða á Eskifirði, Húsavík, Akureyri, Dalvík, Siglufirði, Sauðárkrók og Ísafirði. Maður verður i vaxandi mæli var við þessa takmörkuðu þekkingu á landi okkar hjá fólki sem býr og heldur sig á 101/107 svæðinu. Þetta fólk margt hvert virðist haldið einhverri heimóttalegri þörf að vera sífellt að réttlæta búsetu sína á þessu svæði með því að tala niður til þeirra sem hafa kosið að búa annarsstaðar. Þetta kemur reglulega fram á heimasíðu þinni Egill og reyndar hjá sumu af þáttagerðarfólki útvarpsstöðvanna. Nýverið birtir þú pistil Hallgríms. Þar fer hann háðuglegum orðum um líf okkar úthverfunganna og hversu ömurlegt og innihaldslaust það sé. Engir listamenn þrífist úthverfunum, öll hugsun ófrjó og við þjökuð þunglyndisdoða. Sú mynd sem Hallgrímur dregur upp af okkur úthverfingunum samsamar sig við gaurana sem Halli og Laddi léku svo oft í áramótaskaupunum á sínum tíma og staðsettir voru á túnunum við Laugardalshöllina. Hallgrímur fullyrðir að hvergi sé bjór að hafa á pöbb í Grafarvognum og það eina sem til afþreyingar bjóðist sé kirkjan okkar. Til að bæta úr þekkingarleysi Hallgríms má benda á að allmargir snjallir rithöfundar og þekkt ljóðskáld búa í Grafarvoginum. Úr mínum bransa eru búsettir allmargir leiðandi tæknimenn í Grafarvoginum, sem halda uppi þróttmestu og framsæknustu fyrirtækjunum. Það eru nú einir 3 pöbbar í Grafarvoginum, auk þess stór dansstaður. Nokkur veitingahús og pizzastaðir og austurlenskur matsölustaður. Stærsta knattspyrnu- og tónleikahús landsins er þar, ásamt skautahöll. Tveir golfvellir, sundlaug, allnokkrir knattspyrnuvellir og 4 stór íþróttahús. Auk þess er í Grafarvoginum þéttriðnasta göngustígakerfi um íbúðarhverfin sem þekkist hér á landi og eins með fjörunni allt frá Elliðaánum upp í Mosfellsbæ. Á öllum þessum stöðum er iðandi mannlíf. Ég er uppalinn í austurbænum, nánar Vogunum, og hef alla tíð búið á svæðinu vestan Kringlumýrarbrautar, utan liðlega eins árs sem ég átti heima vestast við Hringbrautina. Skelfing var oft rok þar og skelfing tók það langan tíma að komast í gegnum bæinn til vinnu, en á þeim tíma var aðalvinnustöð mín í Háaleitishverfinu. Sami tími fór til spillis ef maður ætlaði að fara á skíði eða ganga á Esjuna. Ég seldi íbúð mína og flutti upp í Grafarvog og hef verið þar í síðan eða í 17 ár. Ég uni hag mínum mun betur hér en í Vesturbænum, svo vel að ég finn enga þörf að réttlæta það með því að níða niður 101/107 svæðið eða það fólk sem kýs að búa þar. Það er svo öllu verra ef menn eru að gefa sig út fyrir að skrifa í kynningarbækur eða ástunda fyrirlestra um Ísland og íslendinga, þá verður maður að gera kröfu um að viðkomandi kynni sér helstu staðreyndir. Þrátt fyrir smellinn texta þá fellur hann niður á sama plan og hinn ungi flugfarþegi og það er eitthvað svo ástæðulaust Grafarvogi 28, ágúst 2005 Með góðum kveðjum Guðmundur Gunnarsson
Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar