Himinn og haf kveður… Sigríður Guðlaugsdóttir skrifar 26. september 2012 06:00 … og þakkar frábærar viðtökur íbúa á höfuðborgarsvæðinu þau tvö sumur sem útikaffihúsið hefur verið starfrækt við Arnarnesvog. Þar sem enginn veitingastaður er í Garðabæ (ef IKEA er frátalið) hefur það verið sérstök ánægja fyrir mig að finna velviljann hjá íbúum og þörfina sem er til staðar fyrir veitingaþjónustu í bænum – og síðast en ekki síst þakklæti íbúanna. Þessi viðbrögð hafa hvatt mig áfram til að koma útikaffihúsinu á næsta stig og gera það að heilsárs veitingastað. Fyrirmyndin er að vissu leyti uppbygging Nauthóls, sem byrjaði sem sumarbústaður við Nauthólsvík. Bæjarráð Garðabæjar hefur hins vegar hafnað því að timburhús fái tímabundið að hýsa starfsemi veitingastaðar á lóðinni. Ástæðan mun vera sú að sumarbústaður sé of frábrugðinn metnaðarfullum hugmyndum bæjaryfirvalda um sérhannað húsnæði á þessari frábæru lóð við sjávarsíðuna, þar sem útsýni er stórbrotið og sólsetrin dásamleg. Stjórnsýsla í þágu íbúa? Nú eru tæp fjögur ár frá því ég sendi inn fyrsta erindið til bæjarráðs um að fá að hefja veitingarekstur í timburhúsi við Arnarnesvog. Þá hafði ekki verið gert ráð fyrir byggingum á „græna svæðinu" við voginn –hvað þá húsi undir veitingarekstur. Erindið varð til þess að deiliskipulagið var endurskoðað og gert ráð fyrir lóð undir veitingastað. Lóðin var síðan auglýst undir metnaðarfullum formerkjum og gerð krafa um vandaða hönnun byggingar og lóðar þar sem ákveðnar áherslur þurfti að virða. Nexus arkitektar gengu til liðs við mig og hönnuðu byggingu sem mætti kröfum bæjarins. Ég fékk lóðina og hófst þá handa við að láta verkefnið verða að veruleika. Útikaffihúsið var fyrsti hluti af uppbyggingu staðarins. Allmargir sérfræðingar hafa lagt mér lið og kynnt þetta skemmtilega verkefni mögulegum fjárfestum. Langflestum finnst verkefnið afar áhugavert og spennandi, hugmyndafræðin góð og útsýnið frábært. Niðurstaða þessarar vinnu – og mat sérfræðinganna – er hins vegar að á þessum tímapunkti muni enginn setja fjármagn í jafn dýra byggingu og gerð er krafa um vegna aðstæðna í samfélaginu. Ástæðurnar eru líka þær að verkefnið fær ekki að byggjast upp á eigin forsendum og að veitingarekstur er áhætturekstur. Fjárfestar vilja sjá rekstur af þessu tagi byggjast upp frá grunni, líkt og Nauthóll gerði; fyrst sem sumarbústað, og ef uppbygging gengur eftir og sýni að reksturinn standi undir jafn dýrri byggingu og óskað er eftir, sé möguleiki á að fjármagna steinsteypt hús. Þá leið er ég tilbúin að fara. Byrja á því að koma upp fallegum og hlýlegum sumarbústað sem gæti tekið á móti Garðbæingum og höfuðborgarbúum allan ársins hring og veitt þeim notalega og góða þjónustu á þessum einstaka stað. Í þriðja sinn hef ég nú lagt fram beiðni til yfirvalda um að fá að hefja starfsemina í sumarbústað. Þeirri leið hefur bæjarráð Garðabæjar nú hafnað. Ég verð þó að hrósa stjórnsýslunni í Garðabæ fyrir gegnsæ vinnubrögð og fyrir að láta pólitík ekki ráða för í þessu máli. En ég verð jafnframt að lýsa yfir miklum vonbrigðum með það að stjórnsýslan láti stífar reglur og metnað standa í vegi fyrir frumkvöðlum, sem vilja láta gott af sér leiða fyrir samfélagið, því að kostnaðarlausu. Er það virkilega það sem íbúar Garðabæjar vilja? Lífsgæði og hjartað sem slær Eftir stendur að Garðbæingar hafa enn engan veitingastað að sækja í bænum sínum. Þeir verða af lífsgæðum sem ég tel eðlileg og nauðsynleg í nútímasamfélögum. Fyrir mig, sem hef haft aðsetur í sex löndum og kynnst því hversu mikilvæg hverfamenning er fyrir samfélögin, er það ekki ásættanlegt. Það er svo sannarlega „Himinn og haf" á milli þess sem bæjaryfirvöldum finnst mikilvægt í húsakosti undir veitingastað við Arnarnesvog og þess sem mér finnst skipta máli, þ.e. innra starfinu og hjartanu sem þar slær. Ég hef hins vegar fulla trú á því að fyrst bæjaryfirvöld þiggja ekki einkaframtakið, muni þau sjálf framkvæma. Innan tíðar tilkynni þau íbúum Garðabæjar hvernig þau ætli að stuðla að þessari framþróun. Fulltrúar bæjarbúa í bæjarstjórn hljóta að gera sér grein fyrir mikilvægi þess að stuðla að lífsgæðum íbúanna og innri gæðum samfélagsins. Ég bíð því full eftirvæntingar eftir því að bæjaryfirvöld kynni áform sín í þessum efnum og vænti þess að geta sótt metnaðarfullan veitingastað við Arnarnesvoginn sem allra fyrst. Og satt best að segja finnst mér minnstu máli skipta hvort hann er staðsettur í hlýlegu timburhúsi eða glæsilegri steinbyggingu. Það er nefnilega ekki húsið sem skapar líf, það gerir fólkið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
… og þakkar frábærar viðtökur íbúa á höfuðborgarsvæðinu þau tvö sumur sem útikaffihúsið hefur verið starfrækt við Arnarnesvog. Þar sem enginn veitingastaður er í Garðabæ (ef IKEA er frátalið) hefur það verið sérstök ánægja fyrir mig að finna velviljann hjá íbúum og þörfina sem er til staðar fyrir veitingaþjónustu í bænum – og síðast en ekki síst þakklæti íbúanna. Þessi viðbrögð hafa hvatt mig áfram til að koma útikaffihúsinu á næsta stig og gera það að heilsárs veitingastað. Fyrirmyndin er að vissu leyti uppbygging Nauthóls, sem byrjaði sem sumarbústaður við Nauthólsvík. Bæjarráð Garðabæjar hefur hins vegar hafnað því að timburhús fái tímabundið að hýsa starfsemi veitingastaðar á lóðinni. Ástæðan mun vera sú að sumarbústaður sé of frábrugðinn metnaðarfullum hugmyndum bæjaryfirvalda um sérhannað húsnæði á þessari frábæru lóð við sjávarsíðuna, þar sem útsýni er stórbrotið og sólsetrin dásamleg. Stjórnsýsla í þágu íbúa? Nú eru tæp fjögur ár frá því ég sendi inn fyrsta erindið til bæjarráðs um að fá að hefja veitingarekstur í timburhúsi við Arnarnesvog. Þá hafði ekki verið gert ráð fyrir byggingum á „græna svæðinu" við voginn –hvað þá húsi undir veitingarekstur. Erindið varð til þess að deiliskipulagið var endurskoðað og gert ráð fyrir lóð undir veitingastað. Lóðin var síðan auglýst undir metnaðarfullum formerkjum og gerð krafa um vandaða hönnun byggingar og lóðar þar sem ákveðnar áherslur þurfti að virða. Nexus arkitektar gengu til liðs við mig og hönnuðu byggingu sem mætti kröfum bæjarins. Ég fékk lóðina og hófst þá handa við að láta verkefnið verða að veruleika. Útikaffihúsið var fyrsti hluti af uppbyggingu staðarins. Allmargir sérfræðingar hafa lagt mér lið og kynnt þetta skemmtilega verkefni mögulegum fjárfestum. Langflestum finnst verkefnið afar áhugavert og spennandi, hugmyndafræðin góð og útsýnið frábært. Niðurstaða þessarar vinnu – og mat sérfræðinganna – er hins vegar að á þessum tímapunkti muni enginn setja fjármagn í jafn dýra byggingu og gerð er krafa um vegna aðstæðna í samfélaginu. Ástæðurnar eru líka þær að verkefnið fær ekki að byggjast upp á eigin forsendum og að veitingarekstur er áhætturekstur. Fjárfestar vilja sjá rekstur af þessu tagi byggjast upp frá grunni, líkt og Nauthóll gerði; fyrst sem sumarbústað, og ef uppbygging gengur eftir og sýni að reksturinn standi undir jafn dýrri byggingu og óskað er eftir, sé möguleiki á að fjármagna steinsteypt hús. Þá leið er ég tilbúin að fara. Byrja á því að koma upp fallegum og hlýlegum sumarbústað sem gæti tekið á móti Garðbæingum og höfuðborgarbúum allan ársins hring og veitt þeim notalega og góða þjónustu á þessum einstaka stað. Í þriðja sinn hef ég nú lagt fram beiðni til yfirvalda um að fá að hefja starfsemina í sumarbústað. Þeirri leið hefur bæjarráð Garðabæjar nú hafnað. Ég verð þó að hrósa stjórnsýslunni í Garðabæ fyrir gegnsæ vinnubrögð og fyrir að láta pólitík ekki ráða för í þessu máli. En ég verð jafnframt að lýsa yfir miklum vonbrigðum með það að stjórnsýslan láti stífar reglur og metnað standa í vegi fyrir frumkvöðlum, sem vilja láta gott af sér leiða fyrir samfélagið, því að kostnaðarlausu. Er það virkilega það sem íbúar Garðabæjar vilja? Lífsgæði og hjartað sem slær Eftir stendur að Garðbæingar hafa enn engan veitingastað að sækja í bænum sínum. Þeir verða af lífsgæðum sem ég tel eðlileg og nauðsynleg í nútímasamfélögum. Fyrir mig, sem hef haft aðsetur í sex löndum og kynnst því hversu mikilvæg hverfamenning er fyrir samfélögin, er það ekki ásættanlegt. Það er svo sannarlega „Himinn og haf" á milli þess sem bæjaryfirvöldum finnst mikilvægt í húsakosti undir veitingastað við Arnarnesvog og þess sem mér finnst skipta máli, þ.e. innra starfinu og hjartanu sem þar slær. Ég hef hins vegar fulla trú á því að fyrst bæjaryfirvöld þiggja ekki einkaframtakið, muni þau sjálf framkvæma. Innan tíðar tilkynni þau íbúum Garðabæjar hvernig þau ætli að stuðla að þessari framþróun. Fulltrúar bæjarbúa í bæjarstjórn hljóta að gera sér grein fyrir mikilvægi þess að stuðla að lífsgæðum íbúanna og innri gæðum samfélagsins. Ég bíð því full eftirvæntingar eftir því að bæjaryfirvöld kynni áform sín í þessum efnum og vænti þess að geta sótt metnaðarfullan veitingastað við Arnarnesvoginn sem allra fyrst. Og satt best að segja finnst mér minnstu máli skipta hvort hann er staðsettur í hlýlegu timburhúsi eða glæsilegri steinbyggingu. Það er nefnilega ekki húsið sem skapar líf, það gerir fólkið.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun