Hættið þessu fokki* við samningaborðið Anna Kristrún Sigurpálsdóttir skrifar 8. maí 2015 12:59 „Stuðla þarf að því að starfsmenn ríkisins búi við svipuð starfskjör, þar á meðal launakerfi, launastig og launaþróun og þekkist á hinum almenna vinnumarkaði svo ríkið geti til frambúðar staðist samkeppnina við aðra hluta vinnumarkaðarins“. Nei, lesandi góður þetta er ekki texti úr útópískri skáldsögu sem gerist árið 3015 í öðru landi. Þetta er inngangur í kjarasamningi sem fjármálaráðherra gerir við 17 aðildarfélög Bandalags háskólamanna (BHM) fyrir hönd ríkissjóðs - já ég sagði fjármálaráðherra. Þessi miðlægi kjarasamningur hafði gildistíma frá 1. febrúar 2014 til 28. febrúar 2015. Ég er iðjuþjálfi og tilheyri einu þessara aðildarfélaga BHM. Er ég sat á pöllum Alþingis fyrr í vikunni og hlustaði á háttvirta þingmenn í sérstakri umræðu um stöðuna á vinnumarkaði bærðust margvíslegar tilfinningar í brjósti mér. Fyrst ber að nefna algera undrun á nánast tómum þingsal. Hvar var allt fólkið sem kosið er á þing? Fjármálaráðherra hvergi sjáanlegur. Eru allir að fá sér köku? Síðan fylltist ég von þegar Katrín Jakobsdóttir tók til máls. Jú, það er a.m.k. ein manneskja á þingi sem er í tengslum við raunverulega stöðu í þjóðfélaginu. Ég sver að mér leið eins og móðir Theresa væri komin inn í þingsalinn, sem virðist stundum vatteraður fyrir veruleikanum, og allt yrði kannski í lagi. Svo allt í einu var ég ekki viss hvar ég var stödd en datt helst í hug sandkassinn á gamla leikskólanum mínum við Álfaskeið eða Þjóðleikhúsið svo yfirdrifin voru tilþrifin er háttvirtur þingmaður Guðlaugur Þór tjáði vanþóknun sína á því að verið væri að ræða raunverulega og grafalvarlega stöðu sem uppi er á vinnumarkaði með því að berja í ræðupúlt og öskra eins og frekur krakki sem aldrei hefur heyrt orðið nei. Ég fylltist líka stolti og baráttuanda þegar þingmenn Pírata, Samfylkingar og Bjartrar framtíðar tóku til máls og langaði að hrópa heyr! heyr! en þorði það ekki af ótta við að verða snúin niður af lögreglu og þingvörðum sem þarna voru til að halda fólki í skefjum. En ég veit hreinlega ekki hvað var að bærast innra með mér þegar hæstvirtur forsætiráðherra, sem var til andsvara, tjáði sig. Honum var tíðrætt um að allt snérist um að verja stöðu þeirra sem lökust hafa kjörin í landinu. Veit hann ekki að þeir sem lokið hafa 4-5 ára háskólanámi á Íslandi og ná ekki 270 þús kr. í mánaðarlaun fyrir skatt flokkast ekki einu sinni sem láglaunafólk hjá frændum okkar í Noregi. Þetta er fólkið sem forsætisráðherra vill meina að sé meðaltekjufólk. Þetta er fólkið sem Sigmundur Davíð svo snöfurmannlega minntist vart á í máli sínu. Þetta er fólkið sem sat 38 árangurlausa samningafundi eftir síðustu vopnahléssamninga áður en gripið var til þess örþrifaráðs sem verkfallsrétturinn er. Þetta er fólkið sem tekur á móti nýfæddum börnum þessa samfélags, fólkið sem þinglýsir pappírum sem halda þjóðfélaginu gangandi, fólkið sem gerir læknum kleift að sjúkdómsgreina, fólkið sem endurhæfir þá sem verða fyrir slysum og skakkaföllum í lífinu, fólkið sem hefur eftirlit með matvælaframleiðslu, vottar Eurovision og sér til þess að hægt sé að útskrifa fólk af sjúkrastofnunum til virkrar þátttöku í samfélaginu og svona mætti lengi telja. Það þarf einhver að segja Sigmundi Davíð að kollegi hans Bjarni Benediktsson lagði línurnar í kjarastefnu ríkisins er hann hjó svo hressilega af eldivið og dreifði til einnar stéttar í heilbirgðisgeiranum án þess að hafa nokkrar áhyggjur af verðbólgubálinu. Það þarf líka einhver að upplýsa þá skógarhöggsbræður um að heilbrigðiskerfið er ekki rekið af einni stétt ekki frekar en þjóðfélagið er samsett eingöngu af Kristjánum Loftssonum. Það þarf einhver að minna fjármálaráðherra á það sem hann skrifaði undir í febrúar 2014 og gera honum ljóst að menntun, sem fólk hefur lagt á sig fórnarkostnað við að afla, þarf að meta til launa – það er nútímahugsun, það er sanngjörn krafa háskólamanna. *að fokka merkir að gaufa, að dunda Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason Skoðun Skoðun Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Sjá meira
„Stuðla þarf að því að starfsmenn ríkisins búi við svipuð starfskjör, þar á meðal launakerfi, launastig og launaþróun og þekkist á hinum almenna vinnumarkaði svo ríkið geti til frambúðar staðist samkeppnina við aðra hluta vinnumarkaðarins“. Nei, lesandi góður þetta er ekki texti úr útópískri skáldsögu sem gerist árið 3015 í öðru landi. Þetta er inngangur í kjarasamningi sem fjármálaráðherra gerir við 17 aðildarfélög Bandalags háskólamanna (BHM) fyrir hönd ríkissjóðs - já ég sagði fjármálaráðherra. Þessi miðlægi kjarasamningur hafði gildistíma frá 1. febrúar 2014 til 28. febrúar 2015. Ég er iðjuþjálfi og tilheyri einu þessara aðildarfélaga BHM. Er ég sat á pöllum Alþingis fyrr í vikunni og hlustaði á háttvirta þingmenn í sérstakri umræðu um stöðuna á vinnumarkaði bærðust margvíslegar tilfinningar í brjósti mér. Fyrst ber að nefna algera undrun á nánast tómum þingsal. Hvar var allt fólkið sem kosið er á þing? Fjármálaráðherra hvergi sjáanlegur. Eru allir að fá sér köku? Síðan fylltist ég von þegar Katrín Jakobsdóttir tók til máls. Jú, það er a.m.k. ein manneskja á þingi sem er í tengslum við raunverulega stöðu í þjóðfélaginu. Ég sver að mér leið eins og móðir Theresa væri komin inn í þingsalinn, sem virðist stundum vatteraður fyrir veruleikanum, og allt yrði kannski í lagi. Svo allt í einu var ég ekki viss hvar ég var stödd en datt helst í hug sandkassinn á gamla leikskólanum mínum við Álfaskeið eða Þjóðleikhúsið svo yfirdrifin voru tilþrifin er háttvirtur þingmaður Guðlaugur Þór tjáði vanþóknun sína á því að verið væri að ræða raunverulega og grafalvarlega stöðu sem uppi er á vinnumarkaði með því að berja í ræðupúlt og öskra eins og frekur krakki sem aldrei hefur heyrt orðið nei. Ég fylltist líka stolti og baráttuanda þegar þingmenn Pírata, Samfylkingar og Bjartrar framtíðar tóku til máls og langaði að hrópa heyr! heyr! en þorði það ekki af ótta við að verða snúin niður af lögreglu og þingvörðum sem þarna voru til að halda fólki í skefjum. En ég veit hreinlega ekki hvað var að bærast innra með mér þegar hæstvirtur forsætiráðherra, sem var til andsvara, tjáði sig. Honum var tíðrætt um að allt snérist um að verja stöðu þeirra sem lökust hafa kjörin í landinu. Veit hann ekki að þeir sem lokið hafa 4-5 ára háskólanámi á Íslandi og ná ekki 270 þús kr. í mánaðarlaun fyrir skatt flokkast ekki einu sinni sem láglaunafólk hjá frændum okkar í Noregi. Þetta er fólkið sem forsætisráðherra vill meina að sé meðaltekjufólk. Þetta er fólkið sem Sigmundur Davíð svo snöfurmannlega minntist vart á í máli sínu. Þetta er fólkið sem sat 38 árangurlausa samningafundi eftir síðustu vopnahléssamninga áður en gripið var til þess örþrifaráðs sem verkfallsrétturinn er. Þetta er fólkið sem tekur á móti nýfæddum börnum þessa samfélags, fólkið sem þinglýsir pappírum sem halda þjóðfélaginu gangandi, fólkið sem gerir læknum kleift að sjúkdómsgreina, fólkið sem endurhæfir þá sem verða fyrir slysum og skakkaföllum í lífinu, fólkið sem hefur eftirlit með matvælaframleiðslu, vottar Eurovision og sér til þess að hægt sé að útskrifa fólk af sjúkrastofnunum til virkrar þátttöku í samfélaginu og svona mætti lengi telja. Það þarf einhver að segja Sigmundi Davíð að kollegi hans Bjarni Benediktsson lagði línurnar í kjarastefnu ríkisins er hann hjó svo hressilega af eldivið og dreifði til einnar stéttar í heilbirgðisgeiranum án þess að hafa nokkrar áhyggjur af verðbólgubálinu. Það þarf líka einhver að upplýsa þá skógarhöggsbræður um að heilbrigðiskerfið er ekki rekið af einni stétt ekki frekar en þjóðfélagið er samsett eingöngu af Kristjánum Loftssonum. Það þarf einhver að minna fjármálaráðherra á það sem hann skrifaði undir í febrúar 2014 og gera honum ljóst að menntun, sem fólk hefur lagt á sig fórnarkostnað við að afla, þarf að meta til launa – það er nútímahugsun, það er sanngjörn krafa háskólamanna. *að fokka merkir að gaufa, að dunda
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar