Hinsegin bareflið Biblían Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 9. júní 2015 12:02 Margir upplifa Biblíuna sem framandi bók sem virðist þjóna þeim tilgangi helstum að vera beitt sem barefli á þau sem falla utan við hið hefðbundna mót. Sú mynd er sannarlega skiljanleg í ljósi þess hversu oft hún er reidd til höggs gegn fólki í ýmsum tilgangi. Því fer þó fjarri að Biblían sé fyrst og fremst barefli, heldur er hún þvert á móti heillandi ritsafn sem hefur lagt grunninn að menningu okkar og samfélagi með ríkari hætti en flesta órar fyrir. Hinsegin fólki hefur sviðið undan barningi þeirra sem beita Biblíunni sem barefli og mætti af því álykta að samkynhneigð væri eitt af megin umfjöllunarefnum ritningarinnar. Svo er þó ekki en af um 30.000 versum Biblíunnar hafa sex ritningarstaðir verið mestmegnis notaðir gegn hinsegin fólki og enginn þeirra fjallar um samkynhneigð. Í Fyrstu Mósebók er að finna tvær frásagnir sem iðulega koma upp þegar samkynhneigð er fordæmd. Önnur þeirra er sagan af eyðingu borgarinnar Sódómu en svo útbreidd er sú hugmynd að þar sé fjallað um hinsegin fólk að borgarnafnið hefur á ensku orðið að heiti á samkynhneigð, með vísan í endaþarmsmök karla. Hin sláandi saga fjallar hinsvegar ekki um ástir heldur útlendingahatur en borgarmúgur hópnauðgar útlendingum sem voru í þeirra huga af hættulegu þjóðerni. Sú nauðgun hefur að markmiði lítillækkun útlendinganna og á ekkert skylt við ástir eða kynlíf. Víða er vísað til Sódómu í Biblíunni en þar er hvergi nefnd sú tenging við kynhneigð sem varð til innan kirkjunnar á 6. öld. Hin frásögnin er önnur sköpunarsagan, sem er þá lesin bókstaflega til að vísa í að Adam og Eva séu sköpuð hvort fyrir annað og útilokar þar með að samkynja pör geti verið það. Bókstafleg túlkun á sköpunarsögunum hefur í gegnum kirkjusöguna verið minnihlutatúlkun en jafnvel með þeim gleraugum er hvergi fjallað um samkynja pör í samhengi sögunnar. Þriðja Mósebók er safn fornra lagatexta musterisins, sem hefur ekki verið haldin í heiðri í Kristinni hefð. Jesús talaði gegn þeirri tegund lögmálshlýðni sem þar birtist og margar Biblíuútgáfur prenta texta bókarinnar með smækkuðu letri. Grunnhugmynd lagabálkanna er að koma á reglu og hreinsa til ógnandi óreiðu hvar sem hún birtist. Líkamsvessar eiga heima í líkamanum og því er kona með tíðir álitin ógn og holdsveikum er gert að yfirgefa samfélagið sökum óreiðunnar og óhreinindanna sem þeim fylgja. Jesús barðist hatrammlega gegn slíkri fordæmingu og starfaði meðal holdsveikra. Á tveimur stöðum er samkynja kynlíf fordæmt í ritinu og það er tengt við óreiðufulla siði nágrannaþjóða sem ógna reglu musterislaganna. Sú fordæming birtist í 3M 18.22 þar sem körlum er bannað að leggjast með körlum eins og konur væru og 3M 20.22 þar sem kallað er eftir lífláti þeirra sem þannig gera. Þessi vers hafa verið grafin upp með andúð í huga í riti sem að öðru leiti hefur verið hafnað af kristinni kirkju og verið notuð til að réttlæta óhugnað á hendur hinsegin fólki sem ætíð verður smánarblettur í kirkjusögunni. Loks eru bréf Páls postula lesin með fordæmingu í huga en Páll hefur þekkt pederastíu sem var algengt umfjöllunarefni í samtímaritum, ýmist af upphafningu eða fordæmingu. Páll notar hvergi þekkt hugtök yfir samkynja sambönd heldur fordæmir í upptalningu á framandi siðum útlendinga þá sem eru malakoi og arsenokoitai (1Kor 6.9-11). Malakos merkir bókstaflega mjúkur og sú mýkt brýtur í bága við karlmennskuhugsjón Páls og skírskotar til hégómagirndar viðkomandi. Seinna hugtakið, sem er hvergi þekkt utan pálsbréfa, merkir bókstaflega rúm-karl og vísar líklegast til karla sem stunduðu vændi. Í Rómverjabréfi fjallar Páll um það sem hann telur framandi og ónáttúrulegan átrúnað og ásakar Rómverja um skurðgoðadýrkun. Af þeim sökum hefur Guð ofurselt þá ,,svívirðilegum girndum”, konur hafa ,,breytt eðlilegum mökum í óeðlileg og eins hafa karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn hafa framið skömm með karlmönnum” (Rm 1.26-7). Mök í þessu samhengi, chersin, merkir bókstaflega ‘að nota’ og er viljandi stillt upp sem andstæðu við nánd eða ástir. Dæmin sem Páll tiltekur eru hluti af rökleiðslu sem á að leiða til trúar og þó hér sé vissulega vísað til kynferðislegs athæfis fjallar textinn um andstæður trúar og skurðgoðadýrkunnar, sjálfstjórnar og losta. Andstætt lostafullri skurðgoðadýrkun útlendinga þá leiðir trú á Krist til réttlætingar af trú og sjálfstjórnar, sem var álitin æðsta dyggðin í Rómarveldi. Sú biblíutúlkun sem fordæmir samkynhneigð með vísan í trúarleg sannindi gerir það ekki á grundvelli umfjöllunar Biblíunnar um samkynhneigð, heldur eigin fordóma í garð hinsegin fólks. Talsmenn þeirra fordóma hafa leitað logandi ljósi að réttlætingu í ritningunni og slagorð þeirra hér á landi fengið úr Rómverjabréfi hefur verið: ,,Laun syndarinnar eru dauði.” Það er sannarlega rétt að trúarlegt ofbeldi í Jesú nafni hefur valdið gríðarlegri þjáningu og dauða í lífi hinsegin fólks en syndin er þeirra sem beita Biblíunni sem barefli. Jesús var harðorður í garð þeirra sem beita trúarlegu ofbeldi og fordæmdi lögmálshlýðni á kostnað fólks. Samkynhneigð leiðir til ástar, sambanda og hinsegin fjölskyldna og þeirra vegna þarf að kveða í kútinn þær raddir sem bera fyrir sig trúfrelsi til að berja á hinsegin fólki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurvin Lárus Jónsson Mest lesið Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Halldór 07.06.2025 Halldór Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Sjá meira
Margir upplifa Biblíuna sem framandi bók sem virðist þjóna þeim tilgangi helstum að vera beitt sem barefli á þau sem falla utan við hið hefðbundna mót. Sú mynd er sannarlega skiljanleg í ljósi þess hversu oft hún er reidd til höggs gegn fólki í ýmsum tilgangi. Því fer þó fjarri að Biblían sé fyrst og fremst barefli, heldur er hún þvert á móti heillandi ritsafn sem hefur lagt grunninn að menningu okkar og samfélagi með ríkari hætti en flesta órar fyrir. Hinsegin fólki hefur sviðið undan barningi þeirra sem beita Biblíunni sem barefli og mætti af því álykta að samkynhneigð væri eitt af megin umfjöllunarefnum ritningarinnar. Svo er þó ekki en af um 30.000 versum Biblíunnar hafa sex ritningarstaðir verið mestmegnis notaðir gegn hinsegin fólki og enginn þeirra fjallar um samkynhneigð. Í Fyrstu Mósebók er að finna tvær frásagnir sem iðulega koma upp þegar samkynhneigð er fordæmd. Önnur þeirra er sagan af eyðingu borgarinnar Sódómu en svo útbreidd er sú hugmynd að þar sé fjallað um hinsegin fólk að borgarnafnið hefur á ensku orðið að heiti á samkynhneigð, með vísan í endaþarmsmök karla. Hin sláandi saga fjallar hinsvegar ekki um ástir heldur útlendingahatur en borgarmúgur hópnauðgar útlendingum sem voru í þeirra huga af hættulegu þjóðerni. Sú nauðgun hefur að markmiði lítillækkun útlendinganna og á ekkert skylt við ástir eða kynlíf. Víða er vísað til Sódómu í Biblíunni en þar er hvergi nefnd sú tenging við kynhneigð sem varð til innan kirkjunnar á 6. öld. Hin frásögnin er önnur sköpunarsagan, sem er þá lesin bókstaflega til að vísa í að Adam og Eva séu sköpuð hvort fyrir annað og útilokar þar með að samkynja pör geti verið það. Bókstafleg túlkun á sköpunarsögunum hefur í gegnum kirkjusöguna verið minnihlutatúlkun en jafnvel með þeim gleraugum er hvergi fjallað um samkynja pör í samhengi sögunnar. Þriðja Mósebók er safn fornra lagatexta musterisins, sem hefur ekki verið haldin í heiðri í Kristinni hefð. Jesús talaði gegn þeirri tegund lögmálshlýðni sem þar birtist og margar Biblíuútgáfur prenta texta bókarinnar með smækkuðu letri. Grunnhugmynd lagabálkanna er að koma á reglu og hreinsa til ógnandi óreiðu hvar sem hún birtist. Líkamsvessar eiga heima í líkamanum og því er kona með tíðir álitin ógn og holdsveikum er gert að yfirgefa samfélagið sökum óreiðunnar og óhreinindanna sem þeim fylgja. Jesús barðist hatrammlega gegn slíkri fordæmingu og starfaði meðal holdsveikra. Á tveimur stöðum er samkynja kynlíf fordæmt í ritinu og það er tengt við óreiðufulla siði nágrannaþjóða sem ógna reglu musterislaganna. Sú fordæming birtist í 3M 18.22 þar sem körlum er bannað að leggjast með körlum eins og konur væru og 3M 20.22 þar sem kallað er eftir lífláti þeirra sem þannig gera. Þessi vers hafa verið grafin upp með andúð í huga í riti sem að öðru leiti hefur verið hafnað af kristinni kirkju og verið notuð til að réttlæta óhugnað á hendur hinsegin fólki sem ætíð verður smánarblettur í kirkjusögunni. Loks eru bréf Páls postula lesin með fordæmingu í huga en Páll hefur þekkt pederastíu sem var algengt umfjöllunarefni í samtímaritum, ýmist af upphafningu eða fordæmingu. Páll notar hvergi þekkt hugtök yfir samkynja sambönd heldur fordæmir í upptalningu á framandi siðum útlendinga þá sem eru malakoi og arsenokoitai (1Kor 6.9-11). Malakos merkir bókstaflega mjúkur og sú mýkt brýtur í bága við karlmennskuhugsjón Páls og skírskotar til hégómagirndar viðkomandi. Seinna hugtakið, sem er hvergi þekkt utan pálsbréfa, merkir bókstaflega rúm-karl og vísar líklegast til karla sem stunduðu vændi. Í Rómverjabréfi fjallar Páll um það sem hann telur framandi og ónáttúrulegan átrúnað og ásakar Rómverja um skurðgoðadýrkun. Af þeim sökum hefur Guð ofurselt þá ,,svívirðilegum girndum”, konur hafa ,,breytt eðlilegum mökum í óeðlileg og eins hafa karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn hafa framið skömm með karlmönnum” (Rm 1.26-7). Mök í þessu samhengi, chersin, merkir bókstaflega ‘að nota’ og er viljandi stillt upp sem andstæðu við nánd eða ástir. Dæmin sem Páll tiltekur eru hluti af rökleiðslu sem á að leiða til trúar og þó hér sé vissulega vísað til kynferðislegs athæfis fjallar textinn um andstæður trúar og skurðgoðadýrkunnar, sjálfstjórnar og losta. Andstætt lostafullri skurðgoðadýrkun útlendinga þá leiðir trú á Krist til réttlætingar af trú og sjálfstjórnar, sem var álitin æðsta dyggðin í Rómarveldi. Sú biblíutúlkun sem fordæmir samkynhneigð með vísan í trúarleg sannindi gerir það ekki á grundvelli umfjöllunar Biblíunnar um samkynhneigð, heldur eigin fordóma í garð hinsegin fólks. Talsmenn þeirra fordóma hafa leitað logandi ljósi að réttlætingu í ritningunni og slagorð þeirra hér á landi fengið úr Rómverjabréfi hefur verið: ,,Laun syndarinnar eru dauði.” Það er sannarlega rétt að trúarlegt ofbeldi í Jesú nafni hefur valdið gríðarlegri þjáningu og dauða í lífi hinsegin fólks en syndin er þeirra sem beita Biblíunni sem barefli. Jesús var harðorður í garð þeirra sem beita trúarlegu ofbeldi og fordæmdi lögmálshlýðni á kostnað fólks. Samkynhneigð leiðir til ástar, sambanda og hinsegin fjölskyldna og þeirra vegna þarf að kveða í kútinn þær raddir sem bera fyrir sig trúfrelsi til að berja á hinsegin fólki.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun