Nokkrum klukkustundum eftir að upp komst um tilraunina var forsetinn snúinn aftur og á síðustu vikum hefur hann hert völd sín, hreinsað til í stjórnkerfi landins, fjölmiðlum, skólum og hernum.
Erdogan hefur á undanförnum árum gjörbylt stjórnkerfi landsins og ekki síðan í stjórnartíð Mustafa Kemal Atatürk á árunum fyrir seinna stríð, hefur einn maður verð eins ráðandi í tyrkneskum stjórnmálum og þjóðfélagsumræðu.
Erdogan er maður sem hefur klofið hefur tyrkneskan almenning í tvær fylkingar – stuðningsmenn og andstæðinga forsetans. Í tólf ára valdatíð sinni hefur efnahagur Tyrklands vaxið mikið, en andstæðingar hans segja hann ráðríkan leiðtoga sem beiti öllum brögðum til að til að losna við andstæðinga sína og alla þá sem gagnrýna hann.
Hinn 62 ára Erdogan komst til valda árið 2002, ári eftir stofnun AKP-flokksins. Hann gegndi embætti forsætisráðherra í ellefu ár, áður en hann varð kjörinn forseti í beinni kosningu, fyrstur manna, í ágúst 2014.
Forseti landsins hafði áður verið kjörinn af þinginu og hafði embættið verið frekar valdalítið. Erdogan hefur á undanförnum árum unnið markvisst að því að efla völd forseta landsins – af mörgum talið með það að markmiði að koma á forsetaræði í landinu og ná aftur eitthvað af þeim völdum sem hann missti þegar hann lét af embætti forsætisráðherra.
Í grein BBC um forsetann kemur fram að Erdogan og flokkur hans njóti víðtæks stuðnings á meðal íhaldssamra og íslamstrúaðra Tyrkja, en að stjórnunarstíll og athafnir Erdogans hafi vakið ugg á alþjóðavettvangi. Þannig má nefna að fjölmargir tyrkneskir blaðamenn, sem ekki eru forsetanum að skapi, hafi verið dregnir fyrir rétt og erlendum fréttamönnum vísað úr landi.
Erdogan má að stórum hluta þakka pólitískri velgengni sinni þeim efnahagslega stöðugleika sem ríkt hafi í Tyrklandi frá því að hann tók við völdum. Hagvöxtur hefur að meðaltali mælst 4,5 prósent og þá hefur tekist að halda verðbólgu í skefjum, en á tíunda áratugnum mældist hún oft rúmlega 100 prósent. Efnahagur landsins hefur þó versnað nokkuð á síðustu tveimur árum þar sem atvinnuleysi hefur hækkað í rúmlega 10 prósent.
Erdogan kom í heiminn árið 1954 í bænum Kasimpasa, sonur strandgæslumanns á Svartahafsströnd Tyrklands. Hann bjó fyrstu árin í bænum Rize við Svartahaf en foreldrar hans ákváðu að flytjast með fimm börn sín til stórborgarinnar Istanbúl þegar Erdogan var þrettán ára að aldri, í von um að geta veitt þeim betra líf. Áður en Erdogan kom í heiminn hafði fjölskylda hans flust til Tyrklands frá bænum Batumi í Georgíu.
BBC segir frá því að á táningsaldri hafi Erdogan selt límonaði og brauðbollur á götum í fátækari hverfum borgarinnar til að safna sér inn aukapening. Hann sótti nám í íslömskum skóla og hlaut háskólagráðu í viðskiptastjórnun frá Marmaraháskóla.
Leið Erdogan til valda
Á áttunda og níunda áratugnum var Erdogan virkur í íslömskum hreyfingum og liðsmaður Velferðarflokks Necmettin Erbakan, sem varð forsætisráðherra landins árið 1996. Hann kvæntist Emine Gülbaran árið 1978 og eiga þau tvo syni og tvær dætur.
Erdogan var kjörinn borgarstjóri Istanbúl árið 1994 eftir að hafa hlotið rúmlega fjórðung atkvæða. Margir óttuðust að hann myndi koma á íslömskum lögum, en hann þótti pragmatískur í borgarstjórastólnum þar sem hann einbeitti sér að vandamálum sem höfðu verið viðvarandi í borginni – vandamál á borð við vatnsskort, umferðaröngþveiti, mengun, auk þess að hann lagði mikið fé í uppbyggingu almenningssamgangna.
Árið 2001 stofnaði Erdogan flokkinn AKP (Réttlætis- og þróunarflokkurinn) með bandamanni sínum Abdullah Gül, sem gegndi embætti forseta Tyrklands á árunum 2007 til 2014. Ári síðar nær AKP-flokkurinn 34,3 prósent atkvæða í þingkosningum en Erdogan gat þó ekki boðið sig fram vegna dómsins árið 1998. Í marsmánuði 2003, eftir að AKP hafði náð fram breytingum á stjórnarskrá landsins, bauð Erdogan sig fram í aukakosningum í heimaborg eiginkonu sinnar, Siirt, og komst í kjölfarið inn á þing. Hann tók við embætti forsætisráðherra 14. mars 2003.
Erdogan hefur á síðustu árum reglulega átt í útistöðum við yfirmenn tyrkneska hersins. Eftir að upp komst um valdaránstilraunina fyrr í sumar lýsti hann yfir neyðarástandi í landinu þar sem hann nýtti tækifærið og vísaði miklum fjölda yfirmanna innan hersins – óvinum ríkisins – frá störfum.
Í nógu að snúast
Erdogan hefur neitað ásökunum um að vilja að þröngva íslömskum gildum á þjóðina og segist styðja aðskilnað stjórnmála og hins trúarlega, líkt og Atatürk sagði til um. Hann hefur þó sagst styðja aukinn rétt Tyrkja til að tjá trú sína á opinberum vettvangi. Þessi stefna Erdogan nýtur mikilla vinsælda í dreifbýlinu og smærri bæjum, sem er í raun helsta vígi AKP-flokksins.
Erdogan hefur haft í nægu að snúast síðustu mánuði. Samskipti Tyrklands og bandamanna þeirra innan ESB og NATO hafa versnað mikið á síðustu mánuðum og hefur hann þurft að bregðast við tíðum hryðjuverkaárásum ISIS-liða og herskárra Kúrda í landinu. Sömuleiðis hafa samskipti Tyrklands og Ísraels versnað mikið síðustu misserin.
Eins og áður sagði hefur Erdogan verið vægðarlaus í viðbrögðum sínum í kjölfar valdaránstilraunarinnar og látið reka þúsundir stuðningsmanna Fethullah Gülen, predikarans sem sakaður er um að vera höfuðpaur valdaránstilraunarinnar, úr starfi.
Í kjölfar valdaránstilraunarinnar hefur honum tekist að losna við tugi þúsunda pólitískra andstæðinga sinna innan stjórnkerfisins, skólakerfisins, fjölmiðla og hersins - allt í skjóli neyðarlaganna - og vilja margir meira að staða Erdogans hafi í raun aldrei verið sterkari.
