Við deyjum 100 sinnum á degi hverjum Bryndís Bjarnadóttir skrifar 28. mars 2017 16:18 Við deyjum 100 sinnum á degi hverjum Þannig lýsir hinn 26 ára gamli Yousif Ajaj flóttamaður frá Sýrlandi upplifun sinni af verunni í flóttamannabúðum í Grikklandi og bætir við að „dýr gætu ekki einu sinni búið við þessar aðstæður“. Straumur flóttafólks til Evrópu frá stríðshrjáðum löndum fyrir botni Miðjarðarhafs og í Norður-Afríku náði hámarki árið 2015 þegar milljón manns hættu lífi sínu til að flýja heimaland sitt, langflestir sjóleiðina, í leit að öryggi og vernd í álfunni. Meirihluti flóttafólksins flúði stríðsátök í Sýrlandi en aðrir komu frá Afganistan, Írak, Erítreu, Súdan og fleiri löndum. Margir lifðu af stríðsátök, ofsóknir og örbirgð í heimalandinu en fórust á leið sinni til Evrópu því að öruggar og lagalegar leiðir eru ekki tryggðar. Tæplega 9000 konur, karlmenn og börn týndu lífi sínu á leiðinni til Evrópu á árunum 2015 og 2016, aðrir hurfu sporlaust eða sættu margvíslegu ofbeldi af hálfu glæpagengja, smyglara eða manseljenda. Hvernig brást Evrópa við? Hún víggirti landamæri sín, setti flóttafólk í varðhald, meira að segja börn, beitti þvingunaraðgerðum og ofbeldi til skrá fingraför hælisleitenda og gerði tvíhliða samninga við önnur lönd um ólöglegar endursendingar, lönd þar sem mannréttindi eru fótum troðin. Víða í Evrópu lætur flóttafólk lífið vegna óviðunandi aðstæðna, kulda og sjúkdóma sem vel er hægt að meðhöndla ef aðgengi að heilbrigðisþjónustu er tryggt. Í fæstum flóttamannabúðum er hugað að þörfum viðkvæmra hópa eins og fatlaðra, eldra fólks, þungaðra kvenna og fylgdarlausra barna. Rúmlega 60.000 flóttamenn og hælisleitendur sem komu til Grikklands á árunum 2015 og 2016 eru nú strandaglópar í 50 flóttamannabúðum víðs vegar um grísku eyjarnar. Með lokun svokallaðrar Balkanleiðar, þ.e. landamærum Makedóníu að Grikklandi í suðri, hvarf von margra hælisleitenda um að geta haldið för sinni áfram til annarra Evrópuríkja, jafnvel til að sameinast fjölskyldum sínum þar. Eini valkostur þeirra nú er að sækja um alþjóðlega vernd í Grikklandi. Það er hins vegar ekki auðsótt þar sem ríkið lamaðist í kjölfar efnahagskreppunnar árið 2009 og á langt í land með að ná sér á strik. K.A. er lögfræðingur frá Sýrlandi. Hann flúði heimaland sitt ásamt syni sínum, tengdadóttur og tveimur barnabörnum, níu og fjögurra ára. „Í Sýrlandi aðstoðaði ég pólitíska fanga. Þrír samstarfsfélagar mínir, einnig lögfræðingar, voru handteknir og hurfu í kjölfarið. Þegar heimili mitt var lagt í rúst í sprengjuregni í Damaskus flutti ég til Raqqa en þar voru hryðjuverkasamtökin ISIS fyrir. Ég óttaðist að vera handtekinn vegna starfa minna og trúleysis. Ég fór í felur í eitt ár. Seinna fannst mér ég ekki eiga annara kosta völ en að yfirgefa Sýrland.“ Í september flúði fjölskyldan til Tyrklands. Þá var tengdadóttir K.A. langt gengin og gat því ekki haldið för sinni áfram. Sonur K.A. lagði upp í ferðalag til Þýskalands í þeirri von fjölskyldan myndi sameinast honum síðar. Það hefur ekki enn gengið eftir. Þann 18. febrúar 2016 tókst fjölskyldunni, ásamt 20 daga gömlu barni, að komast yfir Eyjahafið og ná að ströndum Grikklands. Þau enduðu í bráðabirgða flóttamannabúðum í Idomeni nálægt landamærum Makedóníu í norðri. Þar sem Balkanleiðin var enn opin fyrir Sýrlendinga á þessum tíma trúði K.A. því að aðeins væri dagaspursmál hvenær fjölskyldan gæti sameinast syninum í Þýskalandi. „Þegar við komum til Idomeni var rigning. Mikil ringulreið var á staðnum og mjög sóðalegt. Við lögðumst til hvílu við ömurleg skilyrði. Allt í einu varð ég veikur og lagðist inn á spítala í tíu daga. Þegar spítaladvölinni lauk hafði makedóníska lögreglan lokað landamærunum fyrir alla og við sátum föst.“ Mikil óvissa ríkir um framtíð K.A. og fjölskyldu hans en hann hefur reynt að hafa samband við útlendingastofnun Grikklands svo mánuðum skiptir. Flóttamannabúðirnar í Grikklandi eru flestar einungis búnar tjöldum sem eru ekki einu sinni ætluð til skammtímadvalar og halda hvorki veðrum né vindum. Þá er salernis – og sturtuaðstaða mjög bágborin en oft eru 500 manns um eitt salerni og aðstaðan ekki kynjaskipt sem setur konur og stúlkur í hættu á að verða fyrir hvers kyns ofbeldi sem þær vita ekki hvert þær eiga að tilkynna. Í júlí 2016 ræddi Amnesty International við fimm konur sem tilheyra Yezidi minnihlutahópi í norður Írak og dvelja við ömurleg skilyrði í flóttamannabúðum í norðurhluta Grikklands. Þær flúðu árið 2014, ásamt fjölskyldum sínum, árásir ISIS sem stunduðu þjóðarhreinsanir gegn minnihlutahópum í norður Írak þar sem konur og stúlkur voru pyndaðar, sættu grimmilegum nauðgunum og voru þvingaðar í hjónabönd eða kynlífsþrælkun. Þrátt fyrir ofsóknir og kynbundið ofbeldi sem Yezidi-konurnar þurftu að þola í Írak fengu þær engan stuðning eða vernd í Grikklandi til að takast á við áföllin sem hernaður ISIS olli. Konurnar lýstu því allar fyrir Amnesty International hvernig óöryggi þeirra í flóttamannabúðunum ýtti undir og viðhélt angistinni sem fylgdi reynslu þeirra af stríðsrekstri ISIS. Hundruð þúsunda kvenna, barna og karlmanna halda áfram að leggja upp í lífshættulega sjóferð, á vanbúnum bátum í leit að griðlandi innan Evrópu, aðallega í Grikklandi og Ítalíu sem eru í framlínu flóttamannastraumsins. Bregðast verður við þeirri brýnu og miklu neyð sem flóttafólk býr við, ef ríki heims ætla ekki að láta óátalda þá þjáningu sem hægt er að koma í veg fyrir hjá milljónum manna. Raunhæft fyrirkomulag um samábyrgð ríkja getur bjargað milljónum frá eymd og dauða af völdum drukknunar eða sjúkdóma. Ísland er í hópi þeirra ríkja sem getur boðið flóttafólki raunverulegar, öruggar og löglegar flóttaleiðir undan stríði og átökum. Alþjóðleg vernd er ekki gjöf til flóttafólks heldur sjálfsagður réttur þeirra sem tryggður er í alþjóðalögum. Viðbrögð íslenskra stjórnvalda nú er prófsteinn á það hvort að Ísland axlar sómasamlega þá ábyrgð sem hvílir á því að taka þátt í að leysa þetta mikla neyðarástand mannréttinda á okkar tímum. Íslandsdeild Amnesty International hvetur Íslendinga til að taka þátt í áskorun til íslenskra stjórnvalda um að gera meira til hjálpa fólki á flótta með því að setja sér nú þegar markmið um verulega aukningu í móttöku kvótaflóttafólks á árinu 2017 og grípa til þeirra aðgerða sem nauðsynlegar eru til að þau markmið muni nást. Hægt er að taka þátt í undirskriftasöfnun deildarinnar á www.netakall.is. Höfundur er herferðastjóri Íslandsdeildar Amnesty International Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sýrland Mest lesið Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þétting í þágu hverra? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Hver á auðlindir Íslands? – Kallar á nýja og skýra löggjöf Einar G. Harðarson Skoðun Úlfar sem forðast sól! Jóna Guðbjörg Árnadóttir Skoðun Halldór 10.05.2025 Halldór Hann valdi sér nafnið Leó Bjarni Karlsson Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson Skoðun Byggðalína eða Borgarlína Guðmundur Haukur Jakobsson Skoðun Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun Misskilin sjálfsmynd Finnur Thorlacius Eiríksson Skoðun Skoðun Skoðun Fátækt á Íslandi: Áskoranir, viðkvæmir hópar og leiðir til úrbóta Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Verndum vörumerki í tónlist Eiríkur Sigurðsson skrifar Skoðun Hann valdi sér nafnið Leó Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Misskilin sjálfsmynd Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Hvenær er nóg nóg? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Byggðalína eða Borgarlína Guðmundur Haukur Jakobsson skrifar Skoðun Úlfar sem forðast sól! Jóna Guðbjörg Árnadóttir skrifar Skoðun Aldrei aftur Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Tala ekki um lokamarkmiðið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hver á auðlindir Íslands? – Kallar á nýja og skýra löggjöf Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Þétting í þágu hverra? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason skrifar Skoðun POTS er ekki tískubylgja Hanna Birna Valdimarsdóttir,Hugrún Vignisdóttir skrifar Skoðun Er niðurstaðan einstök? Ársreikningur Hveragerðisbæjar 2024 Friðrik Sigurbjörnsson,Eyþór H. Ólafsson skrifar Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Ægir Örn Arnarson skrifar Skoðun Loftslagsaðgerðir eru forsenda velsældar til framtíðar – ekki valkostur: Svargrein við niðurstöðum rannsóknar sem kynnt var á Velsældarþingi í gær Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar Skoðun Afsökunarbeiðni til fyrri kynslóða – og þeirra sem erfa munu landið Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun 75 ár af evrópskri samheldni og samvinnu Clara Ganslandt skrifar Skoðun Sigurður Ingi í mikilli mótsögn við sjálfan sig! Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Vetrarvirkjanir Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Yfirgnæfandi meirihluti vill þjóðaratkvæði Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Smábátar eru framtíðin, segir David Attenborough Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Leiðrétting veiðigjalda mun skila sér í bættum innviðum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Efnahagslegur hagvöxtur þýðir ekki endilega samfélagslegur hagvöxtur Davíð Routley skrifar Skoðun Börn innan seilingar Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hvers konar Evrópuríki viljum við vera? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Orðskrípið sem bjarga á veiðigjaldinu Ólafur Adolfsson skrifar Sjá meira
Við deyjum 100 sinnum á degi hverjum Þannig lýsir hinn 26 ára gamli Yousif Ajaj flóttamaður frá Sýrlandi upplifun sinni af verunni í flóttamannabúðum í Grikklandi og bætir við að „dýr gætu ekki einu sinni búið við þessar aðstæður“. Straumur flóttafólks til Evrópu frá stríðshrjáðum löndum fyrir botni Miðjarðarhafs og í Norður-Afríku náði hámarki árið 2015 þegar milljón manns hættu lífi sínu til að flýja heimaland sitt, langflestir sjóleiðina, í leit að öryggi og vernd í álfunni. Meirihluti flóttafólksins flúði stríðsátök í Sýrlandi en aðrir komu frá Afganistan, Írak, Erítreu, Súdan og fleiri löndum. Margir lifðu af stríðsátök, ofsóknir og örbirgð í heimalandinu en fórust á leið sinni til Evrópu því að öruggar og lagalegar leiðir eru ekki tryggðar. Tæplega 9000 konur, karlmenn og börn týndu lífi sínu á leiðinni til Evrópu á árunum 2015 og 2016, aðrir hurfu sporlaust eða sættu margvíslegu ofbeldi af hálfu glæpagengja, smyglara eða manseljenda. Hvernig brást Evrópa við? Hún víggirti landamæri sín, setti flóttafólk í varðhald, meira að segja börn, beitti þvingunaraðgerðum og ofbeldi til skrá fingraför hælisleitenda og gerði tvíhliða samninga við önnur lönd um ólöglegar endursendingar, lönd þar sem mannréttindi eru fótum troðin. Víða í Evrópu lætur flóttafólk lífið vegna óviðunandi aðstæðna, kulda og sjúkdóma sem vel er hægt að meðhöndla ef aðgengi að heilbrigðisþjónustu er tryggt. Í fæstum flóttamannabúðum er hugað að þörfum viðkvæmra hópa eins og fatlaðra, eldra fólks, þungaðra kvenna og fylgdarlausra barna. Rúmlega 60.000 flóttamenn og hælisleitendur sem komu til Grikklands á árunum 2015 og 2016 eru nú strandaglópar í 50 flóttamannabúðum víðs vegar um grísku eyjarnar. Með lokun svokallaðrar Balkanleiðar, þ.e. landamærum Makedóníu að Grikklandi í suðri, hvarf von margra hælisleitenda um að geta haldið för sinni áfram til annarra Evrópuríkja, jafnvel til að sameinast fjölskyldum sínum þar. Eini valkostur þeirra nú er að sækja um alþjóðlega vernd í Grikklandi. Það er hins vegar ekki auðsótt þar sem ríkið lamaðist í kjölfar efnahagskreppunnar árið 2009 og á langt í land með að ná sér á strik. K.A. er lögfræðingur frá Sýrlandi. Hann flúði heimaland sitt ásamt syni sínum, tengdadóttur og tveimur barnabörnum, níu og fjögurra ára. „Í Sýrlandi aðstoðaði ég pólitíska fanga. Þrír samstarfsfélagar mínir, einnig lögfræðingar, voru handteknir og hurfu í kjölfarið. Þegar heimili mitt var lagt í rúst í sprengjuregni í Damaskus flutti ég til Raqqa en þar voru hryðjuverkasamtökin ISIS fyrir. Ég óttaðist að vera handtekinn vegna starfa minna og trúleysis. Ég fór í felur í eitt ár. Seinna fannst mér ég ekki eiga annara kosta völ en að yfirgefa Sýrland.“ Í september flúði fjölskyldan til Tyrklands. Þá var tengdadóttir K.A. langt gengin og gat því ekki haldið för sinni áfram. Sonur K.A. lagði upp í ferðalag til Þýskalands í þeirri von fjölskyldan myndi sameinast honum síðar. Það hefur ekki enn gengið eftir. Þann 18. febrúar 2016 tókst fjölskyldunni, ásamt 20 daga gömlu barni, að komast yfir Eyjahafið og ná að ströndum Grikklands. Þau enduðu í bráðabirgða flóttamannabúðum í Idomeni nálægt landamærum Makedóníu í norðri. Þar sem Balkanleiðin var enn opin fyrir Sýrlendinga á þessum tíma trúði K.A. því að aðeins væri dagaspursmál hvenær fjölskyldan gæti sameinast syninum í Þýskalandi. „Þegar við komum til Idomeni var rigning. Mikil ringulreið var á staðnum og mjög sóðalegt. Við lögðumst til hvílu við ömurleg skilyrði. Allt í einu varð ég veikur og lagðist inn á spítala í tíu daga. Þegar spítaladvölinni lauk hafði makedóníska lögreglan lokað landamærunum fyrir alla og við sátum föst.“ Mikil óvissa ríkir um framtíð K.A. og fjölskyldu hans en hann hefur reynt að hafa samband við útlendingastofnun Grikklands svo mánuðum skiptir. Flóttamannabúðirnar í Grikklandi eru flestar einungis búnar tjöldum sem eru ekki einu sinni ætluð til skammtímadvalar og halda hvorki veðrum né vindum. Þá er salernis – og sturtuaðstaða mjög bágborin en oft eru 500 manns um eitt salerni og aðstaðan ekki kynjaskipt sem setur konur og stúlkur í hættu á að verða fyrir hvers kyns ofbeldi sem þær vita ekki hvert þær eiga að tilkynna. Í júlí 2016 ræddi Amnesty International við fimm konur sem tilheyra Yezidi minnihlutahópi í norður Írak og dvelja við ömurleg skilyrði í flóttamannabúðum í norðurhluta Grikklands. Þær flúðu árið 2014, ásamt fjölskyldum sínum, árásir ISIS sem stunduðu þjóðarhreinsanir gegn minnihlutahópum í norður Írak þar sem konur og stúlkur voru pyndaðar, sættu grimmilegum nauðgunum og voru þvingaðar í hjónabönd eða kynlífsþrælkun. Þrátt fyrir ofsóknir og kynbundið ofbeldi sem Yezidi-konurnar þurftu að þola í Írak fengu þær engan stuðning eða vernd í Grikklandi til að takast á við áföllin sem hernaður ISIS olli. Konurnar lýstu því allar fyrir Amnesty International hvernig óöryggi þeirra í flóttamannabúðunum ýtti undir og viðhélt angistinni sem fylgdi reynslu þeirra af stríðsrekstri ISIS. Hundruð þúsunda kvenna, barna og karlmanna halda áfram að leggja upp í lífshættulega sjóferð, á vanbúnum bátum í leit að griðlandi innan Evrópu, aðallega í Grikklandi og Ítalíu sem eru í framlínu flóttamannastraumsins. Bregðast verður við þeirri brýnu og miklu neyð sem flóttafólk býr við, ef ríki heims ætla ekki að láta óátalda þá þjáningu sem hægt er að koma í veg fyrir hjá milljónum manna. Raunhæft fyrirkomulag um samábyrgð ríkja getur bjargað milljónum frá eymd og dauða af völdum drukknunar eða sjúkdóma. Ísland er í hópi þeirra ríkja sem getur boðið flóttafólki raunverulegar, öruggar og löglegar flóttaleiðir undan stríði og átökum. Alþjóðleg vernd er ekki gjöf til flóttafólks heldur sjálfsagður réttur þeirra sem tryggður er í alþjóðalögum. Viðbrögð íslenskra stjórnvalda nú er prófsteinn á það hvort að Ísland axlar sómasamlega þá ábyrgð sem hvílir á því að taka þátt í að leysa þetta mikla neyðarástand mannréttinda á okkar tímum. Íslandsdeild Amnesty International hvetur Íslendinga til að taka þátt í áskorun til íslenskra stjórnvalda um að gera meira til hjálpa fólki á flótta með því að setja sér nú þegar markmið um verulega aukningu í móttöku kvótaflóttafólks á árinu 2017 og grípa til þeirra aðgerða sem nauðsynlegar eru til að þau markmið muni nást. Hægt er að taka þátt í undirskriftasöfnun deildarinnar á www.netakall.is. Höfundur er herferðastjóri Íslandsdeildar Amnesty International
Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun
Skoðun Fátækt á Íslandi: Áskoranir, viðkvæmir hópar og leiðir til úrbóta Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason skrifar
Skoðun Er niðurstaðan einstök? Ársreikningur Hveragerðisbæjar 2024 Friðrik Sigurbjörnsson,Eyþór H. Ólafsson skrifar
Skoðun Loftslagsaðgerðir eru forsenda velsældar til framtíðar – ekki valkostur: Svargrein við niðurstöðum rannsóknar sem kynnt var á Velsældarþingi í gær Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar
Skoðun Afsökunarbeiðni til fyrri kynslóða – og þeirra sem erfa munu landið Arnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Efnahagslegur hagvöxtur þýðir ekki endilega samfélagslegur hagvöxtur Davíð Routley skrifar
Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun