524 sinnum í viku Sif Sigmarsdóttir skrifar 3. nóvember 2018 11:00 Ég uppfærði stýrikerfið á símanum mínum í vikunni. Slíkt væri vart í frásögur færandi ef ekki hefði hrikt í stoðum sjálfsmyndar minnar í kjölfarið. Um síðustu helgi var eiginmaðurinn sendur í útlegð út á róló með grislingana tvo á meðan móðirin var heima og kláraði að skrifa bók. Einbeitingin var rofin þegar vídjó barst frá róluvellinum. Ég teygði mig í símann. Eiginmaðurinn hafði fest á myndband augnablikið þegar tveggja ára sonur okkar fékk sig svo fullsaddan af því að pabbi hans héngi á internetinu alla rólóferðina að hann arkaði upp að pabbanum, sló í buxnavasa hans og orgaði: „Inn í hér, inn í hér.“ Hann vildi að pabbinn setti símann í vasann. Þar sem ég sat í mjúkum skrifborðsstól, með heitt kaffi og hlustaði á regnið bylja á glugganum var auðvelt að halda uppeldis-kvarðanum í útópískum hæðum. „Hangir þú bara í símanum?“ skrifaði ég regnvotum karlinum til baka. „Ertu ekkert að tala við þau? Mynda tengsl? Eiga við þau uppbyggileg samtöl um margföldunartöfluna; útskýra fyrir þeim hvers vegna himinninn er blár; kenna þeim að lemja frá sér án þess að hinir fullorðnu sjái til?“ Engin svör bárust en ég hef eiginmanninn grunaðan um að hafa eytt mér af WhatsApp.Tæknilegar syndir Ég hef löngum stært mig af því að vera ekki símakona. Þegar ég endurnýja farsímann felst það iðulega í því að ég tek við gamla síma eiginmannsins þegar hann fær sér nýjan. Símaáskrift mín inniheldur lítið gagnamagn, örfáar innifaldar mínútur – en ótakmarkaðan fjölda af SMS-skilaboðum sem símafyrirtæki virðast eiga jafnerfitt með að koma út og hamborgarhryggjum í janúar. Ástæða þess að ég er ekki með nefið ofan í símanum hverja stund er þó ekki sú að ég sé svo dyggðug heldur einfaldlega að ég sit við tölvu allan daginn þar sem ég drýgi mínar tæknilegu syndir. Missi ég einbeitinguna eitt andartak í vinnunni öðlast fingur mínir sjálfstæðan vilja og skyndilega blasir Facebook við mér á tölvuskjánum; strandi ég í verkefni leita ég lausna í myndum af flekklausum brosum og filteruðum veruleika á Instagram. Með nýja stýrikerfinu á símanum mínum fylgdi þjónusta sem mælir hvað ég nota símann minn mikið. Í ljós kom að þvert á sjálfsmynd mína er ég símakona. Þrátt fyrir að sitja við tölvuskjá í átta til tíu tíma á dag tókst mér engu að síður að eyða einni og hálfri klukkustund að meðaltali í símanum á dag. Mælingar sýna að ég gríp símann á lofti að meðaltali 74 sinnum á dag; 524 sinnum í viku. Síminn minn pípir 522 sinnum á viku. Ég fæ 220 skilaboð á WhatsApp, 31 á Facebook, 26 á Snapchat. Ég er með myndavélina á lofti í 37 mínútur á viku. Ég skoða eigin ljósmyndir í 26 mínútur. Tími í gíslingu Á morgun stendur Barnaheill fyrir símalausum sunnudegi. Er átakinu ætlað að vekja fólk til umhugsunar um áhrif símanotkunar á samskipti innan fjölskyldunnar en rannsóknir gefa til kynna að snjallsímanotkun foreldra geti haft áhrif á tengslamyndun foreldra og barna þar sem foreldri er andlega fjarverandi sökum snjallsímanotkunar. Nútímafólk þjáist af krónískum tímaskorti. Það er svo ótalmargt sem okkur langar til að gera en komumst ekki yfir í annríki hversdagsins. Ég hef til dæmis ekki horft á heila bíómynd í sjónvarpinu síðan sonur minn fæddist fyrir tveimur árum. Ég hef einfaldlega ekki haft tíma. Eða það hélt ég. Á morgun ætla ég að hafa slökkt á símanum mínum. Ég ætla að gera það fyrir grislingana tvo sem munu eiga athygli mína óskipta er þeir rífast um hvort fær að leika sér að tómri klósettrúllu á meðan barnaherbergi stútfullt af leikföngum stendur óhreyft. En ég ætla líka að gera það fyrir sjálfa mig. Því mælingar sýna að ég hef eina og hálfa klukkustund aflögu á degi hverjum. Ég ætla að endurheimta frítíma minn úr gíslingu farsímans og horfa á bíómynd. Hvað er miklu af tíma þínum haldið í gíslingu? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Köstum ekki verðmætum á glæ Ingvar Jónsson Skoðun Verkafólk kaupir aðgang að íslenskum auðlindum af Norðmönnum Arndís Kristjánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Ég uppfærði stýrikerfið á símanum mínum í vikunni. Slíkt væri vart í frásögur færandi ef ekki hefði hrikt í stoðum sjálfsmyndar minnar í kjölfarið. Um síðustu helgi var eiginmaðurinn sendur í útlegð út á róló með grislingana tvo á meðan móðirin var heima og kláraði að skrifa bók. Einbeitingin var rofin þegar vídjó barst frá róluvellinum. Ég teygði mig í símann. Eiginmaðurinn hafði fest á myndband augnablikið þegar tveggja ára sonur okkar fékk sig svo fullsaddan af því að pabbi hans héngi á internetinu alla rólóferðina að hann arkaði upp að pabbanum, sló í buxnavasa hans og orgaði: „Inn í hér, inn í hér.“ Hann vildi að pabbinn setti símann í vasann. Þar sem ég sat í mjúkum skrifborðsstól, með heitt kaffi og hlustaði á regnið bylja á glugganum var auðvelt að halda uppeldis-kvarðanum í útópískum hæðum. „Hangir þú bara í símanum?“ skrifaði ég regnvotum karlinum til baka. „Ertu ekkert að tala við þau? Mynda tengsl? Eiga við þau uppbyggileg samtöl um margföldunartöfluna; útskýra fyrir þeim hvers vegna himinninn er blár; kenna þeim að lemja frá sér án þess að hinir fullorðnu sjái til?“ Engin svör bárust en ég hef eiginmanninn grunaðan um að hafa eytt mér af WhatsApp.Tæknilegar syndir Ég hef löngum stært mig af því að vera ekki símakona. Þegar ég endurnýja farsímann felst það iðulega í því að ég tek við gamla síma eiginmannsins þegar hann fær sér nýjan. Símaáskrift mín inniheldur lítið gagnamagn, örfáar innifaldar mínútur – en ótakmarkaðan fjölda af SMS-skilaboðum sem símafyrirtæki virðast eiga jafnerfitt með að koma út og hamborgarhryggjum í janúar. Ástæða þess að ég er ekki með nefið ofan í símanum hverja stund er þó ekki sú að ég sé svo dyggðug heldur einfaldlega að ég sit við tölvu allan daginn þar sem ég drýgi mínar tæknilegu syndir. Missi ég einbeitinguna eitt andartak í vinnunni öðlast fingur mínir sjálfstæðan vilja og skyndilega blasir Facebook við mér á tölvuskjánum; strandi ég í verkefni leita ég lausna í myndum af flekklausum brosum og filteruðum veruleika á Instagram. Með nýja stýrikerfinu á símanum mínum fylgdi þjónusta sem mælir hvað ég nota símann minn mikið. Í ljós kom að þvert á sjálfsmynd mína er ég símakona. Þrátt fyrir að sitja við tölvuskjá í átta til tíu tíma á dag tókst mér engu að síður að eyða einni og hálfri klukkustund að meðaltali í símanum á dag. Mælingar sýna að ég gríp símann á lofti að meðaltali 74 sinnum á dag; 524 sinnum í viku. Síminn minn pípir 522 sinnum á viku. Ég fæ 220 skilaboð á WhatsApp, 31 á Facebook, 26 á Snapchat. Ég er með myndavélina á lofti í 37 mínútur á viku. Ég skoða eigin ljósmyndir í 26 mínútur. Tími í gíslingu Á morgun stendur Barnaheill fyrir símalausum sunnudegi. Er átakinu ætlað að vekja fólk til umhugsunar um áhrif símanotkunar á samskipti innan fjölskyldunnar en rannsóknir gefa til kynna að snjallsímanotkun foreldra geti haft áhrif á tengslamyndun foreldra og barna þar sem foreldri er andlega fjarverandi sökum snjallsímanotkunar. Nútímafólk þjáist af krónískum tímaskorti. Það er svo ótalmargt sem okkur langar til að gera en komumst ekki yfir í annríki hversdagsins. Ég hef til dæmis ekki horft á heila bíómynd í sjónvarpinu síðan sonur minn fæddist fyrir tveimur árum. Ég hef einfaldlega ekki haft tíma. Eða það hélt ég. Á morgun ætla ég að hafa slökkt á símanum mínum. Ég ætla að gera það fyrir grislingana tvo sem munu eiga athygli mína óskipta er þeir rífast um hvort fær að leika sér að tómri klósettrúllu á meðan barnaherbergi stútfullt af leikföngum stendur óhreyft. En ég ætla líka að gera það fyrir sjálfa mig. Því mælingar sýna að ég hef eina og hálfa klukkustund aflögu á degi hverjum. Ég ætla að endurheimta frítíma minn úr gíslingu farsímans og horfa á bíómynd. Hvað er miklu af tíma þínum haldið í gíslingu?
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar